ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΛΕΑΣ: "Ο ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΝΙΤΑ"
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 12/08/2015 11:32
Με ακόμα ένα έργο του Αριστοφάνη καταπιάνεται αυτό το καλοκαίρι ο Γιάννης Κακλέας, με τους « Αχαρνής» και λόγω συνθηκών, κατεβαίνει δις στην Επίδαυρο, αναπληρώνοντας το κενό που άφησαν οι «Νεφέλες». Ο ανατρεπτικός Έλληνας σκηνοθέτης, που συστηματικά ασχολείται με τον Αριστοφάνη, πάντα φωτίζει την πολιτική και ποιητική διάσταση των έργων του. Εδώ ο κεντρικός ήρωας, ο Δικαιόπολις ονειρεύεται και προσπαθεί για κοινωνία καλύτερη.
-Γιατί επιλέξατε τους Αχαρνής;
Θέλω να πω, ότι καταρχάς η επιλογή, είναι ο Αριστοφάνης, γιατί είναι για εμένα, ένας ποιητής, σπουδαίος, σατιρικός από τη μία και ταυτόχρονα, ένας αιχμηρός σχολιαστής της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Σε αυτό το συγκεκριμένο έργο, παρουσιάζει τον άνθρωπο, τον Δικαιόπολι δηλαδή, που έχει την επιθυμία να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και να κινητοποιήσει και τους συμπολίτες του, που ζουν μέσα σε μια κοινωνία παρακμής. Αυτή η επιθυμία, εκφράζει και τη δική μου, όπως και πολλών άλλων ανθρώπων. Πιστεύω ότι ειδικά αυτές τις μέρες, πρέπει να μιλήσουμε και πολιτικά.
-Τι θα έλεγε άραγε, ο Αριστοφάνης για όσα έγιναν αυτό το καλοκαίρι , κύριε Κακλέα;
Θα καυτηρίαζε τους δημαγωγούς, θα προσπαθούσε να ξεσκεπάσει τα ψέμματα και τις υποσχέσεις, που δίνουν στο λαό. Είναι σαν να ξυπνάμε απότομα από μια ουτοπία, ζούμε μια συνειδητοποίηση της σκληρής πραγματικότητας, σήμερα. Ο Αριστοφάνης, που ήταν γειωμένος, ήθελε ένα κόσμο διαφορετικό, σαν την Νεφελοκοκκυγία του ή τον κόσμο του Δικαιόπολι. Και από την άλλη, είχε γνώση της πραγματικότητας. Είναι ένας ποιητής που πατάει στη γη, αλλά βλέπει τον ουρανό.
-Είναι εφικτό αυτό που προτείνει ο Δικαιόπολις;
Αλίμονο αν δεν ήταν κι αλίμονο σε όποιον πιστεύει ότι δεν μπορεί να συμβεί. Υπάρχουν βήματα προοδευτικής ανάπτυξης της κοινωνίας, μπορούμε και πρέπει να πετάξουμε στα σκουπίδια τους διαφθορείς της δημόσιας ζωής. Όταν το σύνολο κοιμάται στη δημοκρατία, ξυπνάει σε δικτατορία, λέμε στην παράσταση. Ο Δικαιόπολις αυτό προσπαθεί: να αφυπνίσει τον κόσμο, για να γίνει η δημοκρατία πραγματικότητα.
-Όσα συμβαίνουν, είναι αποτέλεσμα μόνο της διαφθοράς; Η διαφθορά δεν είναι ελληνικό χαρακτηριστικό, αποκλειστικά…
Η διαφθορά όντως, υπάρχει παντού, είναι συνακόλουθο της ανθρώπινης υπόστασης. Όμως στη χώρα μας ξεπεράστηκε κάθε όριο διαπλοκής κι αυτή η διαπλοκή πέρασε και στους πολίτες. Πέρα από μια προσωπική επίπλαστη ευημερία, στην οποία ζούσαμε, άρχισε αυτή η συμπεριφορά να γίνεται και επικίνδυνη γι’ αυτό που ονομάζουμε πατρίδα. Το καράβι το βούλιαξε η βαθιά διαφθορά, που πέρασε και στην συνείδηση του πολίτη. Εγώ όμως ως καλλιτέχνης, έχω το δικαίωμα να ονειρεύομαι μια κοινωνία ελεύθερη, ερωτική, όπου πραγματοποιείται το όνειρο των σουρεαλιστών. Ονειρεύομαι την κοινωνία των ποιητών και των φιλοσόφων. Αν τώρα θέλουμε να πούμε πως « ο καπιταλισμός δεν είναι σε κρίση, είναι η κρίση», μπορούμε να το πούμε, αλλά εμείς οι καλλιτέχνες οφείλουμε να πάμε κι ένα βήμα παραπέρα από αυτό…
-Φωτίζετε πάντα την ποιητική και σκοτεινή διάσταση του Αριστοφάνη…
Αυτή είναι η αληθινή του πλευρά, όλο το άλλο είναι ένας ευτελισμός και μια υποβίβαση του ποιητή, σε επιθεωρησιακό επίπεδο, που διαστρεβλώνει το έργο του. Δεν είναι καμία καινοτομία αυτό που κάνω, η ποιητική του πλευρά υπάρχει. Σαφώς χρησιμοποιεί παραδείγματα από την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, αλλά για να φτάσει αλλού, χωρίς να χάνει το χιούμορ του. Βέβαια για χρόνια αρκετοί, όχι όλοι προς Θεού, τον χρησιμοποιούσαν σαν μια συνταγή εμπορικότητας του καλοκαιριού. Αλλά ο Αριστοφάνης δεν είναι γρανίτα…
-Ποιοι είναι οι Αχαρνής;
Ο χορός είναι ένα δύσκολο θέμα, γιατί δεν υπάρχει πια στη σύγχρονη δραματουργία και κάπου έχει αχθεί το νήμα. Στην προκείμενη περίπτωση, είναι οι καρβουνιάρηδες, άνθρωποι που πριν γίνουν μηχανές πολέμου και θανάτου, ήταν δημιουργοί. Ο Χορός χρησιμοποιείται με την πιο αρχετυπική μορφή, είναι περισσότερο πλάσματα, συμβολικές παρουσίες. Εδώ είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν τη γη, με την πιο ποιητική διάσταση. Αν κάτι καταφέρνει η παράστασή μας, είναι ότι καταγράφει την ταυτότητα του Χορού. Ο Αριστοφάνης είναι μυστικός ποιητής, έχει σήματα και κώδικες που θέλουν προσοχή για να τους αποκαλύψεις…
-Ενώ ασχολείστε με τον Αριστοφάνη, δεν έχετε καταπιαστεί με την τραγωδία…
Ασχολούμαι με τη τραγωδία, μέσα από τον Αριστοφάνη. Είμαι σε δύσκολη θέση, αγαπώ την τραγωδία, αλλά δεν έχω αποφασίσει πώς θέλω να την ανεβάσω. Είμαι σε μια έρευνα, έχουν γίνει πολύ σημαντικές παραστάσεις τραγωδίας, αν είναι να κομίσω κάτι καινούργιο, θα το τολμήσω.
-Το χειμώνα τι ετοιμάζετε;
Θα επαναληφθεί το «Κουρδιστό πορτοκάλι» στο θέατρο Κιβωτός », με τον Κ. Ασπιώτη αυτήν τη φορά, στον κεντρικό ρόλο και στο Πάνθεον θα ανεβάσουμε το μιούζικαλ "Νine", που είναι βασισμένο στη ζωή του Φελίνι, με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και 22 γυναίκες. Είμαι περίεργος να μπω σε αυτή την πρόβα. Τώρα έχω 20 άντρες και μια γυναίκα, να δούμε πώς θα είναι το αντίθετο….
-Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.