ΖΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 25/01/2016 17:04
Ο Νίκος Μαγδαληνός ετοιμάζεται να «στολίσει» το ΔΕΝΤΡΟ του Γιώργου Μανιώτη, ένα έργο για την κρίση, μέσα στην κρίση.
- Πρόκειται να ερμηνεύσετε ένα μονόλογο του Γιώργου Μανιώτη φέτος, το ΔΕΝΤΡΟ…
Είναι ένα έργο που γράφτηκε μέσα στην κρίση για την κρίση. Παίζεται για πρώτη φορά, το έγραψε ο Γιώργος περίπου το 2010. Είναι μεγάλη τιμή μου, που μου ζήτησε ο ίδιος ο συγγραφέας να το παίξω. Με το που ξεκινήσαμε να το κάνουμε, υπήρξε ενδιαφέρον από το εξωτερικό, τις ελληνικές κοινότητες. Έχουμε ήδη κλείσει να παίξουμε στην Γερμανία, στο Βέλγιο, στη Ελβετία και στην Τουρκία. Δεν περίμενα ότι θα είχε ο κόσμος τέτοια δίψα, να μάθει πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Μάλιστα πολλοί μας ζητάνε να το μεταφράσουμε κιόλας, για να απευθυνθεί και στους ξένους, όχι μόνο στους Έλληνες .
- Το έργο ανιχνεύει τις αιτίες της κρίσης;
Είναι ένα έργο σχεδόν μπεκετικό. Ο ήρωας, ένας άνθρωπος σαν εμάς, ξαφνικά βρέθηκε στο δρόμο, είναι άστεγος πια και αποφασίζει να κάνει Χριστούγεννα, όπως έχει συνηθίσει. Ψάχνει να βρει ένα δέντρο, που στολίζει με διάφορα πράγματα που βρίσκει στα σκουπίδια, πράγματα ενός κόσμου που έχασε. Το μόνο που πρόλαβε, είναι να στείλει τα παιδιά του στο εξωτερικό, με τα οποία δε θέλει να έχει επαφή για να μην μάθουν την κατάντια του. Παίρνει τα γράμματά τους και δεν τα διαβάζει.
Αυτός ο άνθρωπος, αναρωτιέται τι έκανε, σε τι έφταιξε και έφτασε ως εδώ. Θέλει να συναντήσει έναν από αυτούς που αποφασίζουν για τις ζωές των ανθρώπων, που κλέβουν τις ζωές , που σκορπούν απερίσκεπτα το αγαθό της ζωής και τον ρωτήσει. Τελικά τον συναντάει στα όνειρά του.
- Το βλέπουμε το όνειρο στην παράσταση;
Ναι, έχει ένα σουρεαλιστικό στοιχείο να δούμε τις ρίζες του κακού. Όλα, ξέρετε, είναι θέμα εσωτερικής απόφασης για να είναι υποφερτή η συνέχεια. Είναι απίστευτος παραλογισμός αυτό που συμβαίνει, δεν υπάρχει κανείς που να μην ξέρει ότι έχουμε πτωχεύσει, όμως από όλες τις πλευρές μας σπρώχνουν ακόμα πιο βαθιά, συνεχίζουμε να βυθιζόμαστε.
- Εμείς έχουμε ευθύνες;
Ναι, όμως είναι σαν να λέω ότι όταν γκρεμίστηκε ένα σπίτι, είχα ένα κουταλάκι μέσα και αυτό το βάρος έφταιγε που έπεσε. Θεωρώ ότι έχουν γίνει πολλά στραβά. Πρέπει να ξαναγαπήσουμε τη χώρα μας, πραγματικά όμως. Νομίζουμε ότι έχει ημερομηνία λήξης, όλο αυτό που συμβαίνει, εγώ δεν το πιστεύω. Πιστεύω ότι η αλλαγή θα γίνει με βία , όπως όλες οι επαναστάσεις. Δεν είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε, τα έχουμε χρυσοπληρώσει όλα.
- Τελευταία και στον πολιτισμό συμβαίνουν πολλά…
Ίσως ζούμε ένα πολύ μοντέρνο πραξικόπημα, δεν γνωρίζω αν αληθεύουν τα όσα έχουν συμβεί στο Φεστιβάλ, που είναι και η τελευταία υπόθεση, που μας απασχόλησε. Σε αυτόν το χώρο του πολιτισμού όμως, όλοι πρέπει να είμαστε πιο σεμνοί. Τα πάντα εύκολα ξεχνιούνταν σε αυτή τη χώρα, αυτή τη φορά όμως, ζούμε σε μια άλλη διάσταση, όποτε τίποτα δεν θα ξεχαστεί. Αυτό τουλάχιστον πρέπει να το θυμόμαστε....