ΥΒΟΝΝΗ ΜΑΛΤΕΖΟΥ: ΑΜΥΝΑ ΜΑΣ ΠΛΕΟΝ, ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 02/10/2015 10:38
- Πώς αισθάνεστε με την επανάληψη της «Επιστροφής της Γηραιάς Κυρίας», στο θέατρο Βεάκη, αυτή τη φορά;
Μου αρέσουν οι επαναλήψεις όταν δεν περνάει μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως τώρα. Πάντα βρίσκεις καινούργια στοιχεία στο έργο και στο ρόλο σου- αυτό βέβαια συμβαίνει σε κάθε παράσταση, όχι μόνο στην επανάληψη. Όμως η απόσταση που έχεις πάρει βοηθάει να ανακαλύψεις πράγματα που πιθανόν πριν, δεν είχες εντοπίσει. Έτσι πάω με πολλή χαρά στη πρόβα για να ανανεώσω αυτό που έκανα. Άλλωστε αυτό το έργο είναι τόσο σημαντικό και τρομερά επίκαιρο, αν και γράφτηκε πριν από 60 χρόνια και πήγε πολύ καλά, νομίζω δεν έχει εξαντλήσει η παράσταση το κοινό της. Αυτή η γηραιά κυρία που επιστρέφει μετά από χρόνια στην πόλη της και προσπαθεί να τους εξαγοράσει κάτι μας θυμίζει. Οι πολίτες μεταμορφώνονται σταδιακά και αλλοιώνονται, επειδή δημιουργούν χρέη και κυνηγούν την ευμάρεια.
- Μόνο οικονομικοί είναι οι λόγοι που επέρχεται αυτή η αλλοίωση;
Όχι μόνο. Είναι και το πώς χειραγωγείται η κοινωνία μέσα στη δημοκρατία. Το θέμα είναι να είμαστε υπεύθυνοι πολίτες, να αντιστεκόμαστε και έχουμε γνώμη και άποψη για όλα, χωρίς να παρεκκλίνουμε από τις ηθικές μας αξίες.
- Βέβαια και ο Ιλ, που η Γηραιά Κυρία ζητάει το κεφάλι του, δεν είναι το πλέον ηθικό στοιχείο...
Όχι, δεν είναι, αλλά μέσα από τον επικείμενο θάνατό του, καθαίρεται με έναν τρόπο.
- Έγιναν τόσο πολλά στην χώρα. Μοιάζουμε με το Γκύλλεν πλέον . Σας έχει επηρεάσει αυτό;
Βέβαια, βρισκόμαστε στην ίδια οικονομική, πολιτιστική κι ηθική παρακμή. Όμως θέλω να πιστεύω ότι στο τέλος θα βρεθεί μια λύση και δεν θα έχουμε το τραγικό φινάλε του Γκύλεν. Εμείς πρέπει να κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε τη δουλειά μας, αυτή είναι η άμυνά μας τώρα: η δημιουργία. Είμαι όμως αισιόδοξη και πιστεύω ότι η ζωή θα επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς και επιτέλους θα καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να ζούμε σε πλαστή ευμάρεια πλέον, όπως και οι κάτοικοι του Γκύλλεν.
Φυσικά, έγιναν πολλά λάθη, υπήρξε διαφθορά χρόνων, αλλά τα όλο πράγμα οργανώνεται απέξω.
- Εσείς ερμηνεύετε τη δασκάλα, που αντιστέκεται στη δολοφονία του Ιλ, σε μεγάλο μέρος του έργου, αλλά τελικά ενδίδει.
Εν ονόματι του ανθρωπισμού υπερασπίζεται τις αξίες του δυτικού κόσμου. Θεωρεί ότι υπερασπίζει με τη συναίνεσή της τον άνθρωπο και τη δικαιοσύνη. Η ίδια θαυμάζει τους αρχαίους Έλληνες και πιστεύει ότι ο Ιλ έκανε ένα αδίκημα και πρέπει με έναν τρόπο να τιμωρηθεί, να έρθει η νέμεσις δηλαδή.
- Πώς μπορεί λοιπόν μια κοινωνία να μην αλλοιωθεί;
Με το να κάνει ο καθένας τη δουλειά του όσο καλύτερα μπορεί. Βεβαίως και η συμμετοχή στα κοινά είναι σημαντική, να λειτουργείς ως πολίτης κι όχι μόνο ως ιδιώτης. Ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού και βλέπεις τη δυστυχία γύρω σου και πρέπει να πολεμάς. Αλλά και να προασπίζεσαι τις αξίες του πολιτισμού και της παιδείας, όπως και η δασκάλα στο έργο.
- Η παράστασή σας κινείται στο γκροτέσκ;
Το γκροτέσκο είναι πολύ δύσκολο, γιατί μπορεί να παρασυρθείς σε υπερβολές και κινδυνεύει να βγει σχηματικό. Προσπαθώ να βρω την ισορροπία και να ανακαλύψω την αλήθεια. Είναι σωστή επιλογή αυτή που έκανε ο Αλέξανδρος Κοέν, κατά τη γνώμη μου. Το ίδιο το έργο σε οδηγεί εκεί, γιατί είναι μια τραγική κωμωδία, δεν είναι ψυχολογικό ή ρεαλιστικό. Είναι δύσκολο έργο, έχει παγίδες… Ακόμα είμαστε σε φάση αναζήτησης, δεν έχουν παγιωθεί όλα. Αυτό που αναζητώ σε κάθε δουλειά είναι η ακρίβεια, η καθαρότητα, να μην είναι τα πράγματα στο περίπου, να είναι συγκεκριμένα.
- Δύσκολος ο θεατρικός χειμώνας;
Σίγουρα μιας και υπάρχει οικονομική ανέχεια. Αν δεν έχεις να φας, πώς θα πας στο θέατρο; Επίσης εμείς οι ηθοποιοί έχουμε πληγεί ανεπανόρθωτα. Μόνο το Εθνικό και κάποιοι άλλοι φορείς, ελάχιστοι, πλέον πληρώνουν, έστω ένα βασικό μισθό, ούτε πρόβες πληρωνόμαστε, ούτε εκτός έδρας, τίποτα. Αρχίζει η δουλειά μας να γίνεται χόμπι, ζούμε μόνο από τα ποσοστά και για να τα βγάλουμε πέρα αναγκαζόμαστε να κάνουμε δύο και τρία πράγματα ταυτόχρονα. Πώς όμως να συγκεντρωθείς και να αφοσιωθείς έτσι;
- Τι άλλο θα κάνετε το χειμώνα;
Θα συμμετέχω τον Οκτώβριο σε ένα αναλόγιο στο Θέατρο Τέχνης με ένα καινούργιο έργο της Ελένης Ζιώγα με τίτλο «Η καρφίτσα ή απλά μαθήματα επιβίωσης». Μετά θα κάνω δύο ταινίες με δύο εξαιρετικές γυναίκες σκηνοθέτιδες, που έχουμε πολύ καλή επαφή, την Ελίνα Ψίκου και τη Δώρα Μασκλαβάνου. Η πρώτη λέγεται «Ο γιος της Σοφίας» και η δεύτερη «Πολύ Ξένη».
- Ένα μεγάλο σας όνειρο;
Δεν έχω πια μεγάλα όνειρα. Καλές συνεργασίες θέλω, καλά έργα, και να αντιμετωπίσουμε την κρίση σθεναρά.
- Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.