Χ. ΜΑΡΙΑΝΟΥ. Η ΘΝΗΤΗ 'ΛΟΥΣΥ' ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 28/10/2016 12:36
Η «Aρρώστια της νιότης» του Φ. Μπρούκνερ, στο θέατρο "Tempus Verum -Eν Αθήναις", μας λεει, γράφτηκε το 1926, λίγο πριν ανέβει στην εξουσία ο Χίτλερ. Παρατηρούμε μια παρέα φοιτητών, μια νεολαία χωρίς στόχο, όπως αναφέρει και ο συγγραφέας, που πειραματίζεται και δοκιμάζει τα όριά της.
-Γιατί αυτά τα παιδιά οδηγούνται σε ακραίες ιδεολογίες;
Είναι παιδιά μορφωμένα, ευφυή που έρχονται αντιμέτωπα με τη ματαιότητα. Όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με αυτή την κατάσταση, στην προσπάθειά του να βρει σωτηρία οδηγείται είτε σε αυτοκαταστροφικές ενέργειες, είτε στο να καταστρέφει το ίδιο το περιβάλλον.
-Πώς τα επηρεάζει ο κοινωνικός περίγυρος και οι πολιτικές συνθήκες;
Έτσι κι αλλιώς κάθε πράξη των ατόμων είναι πολιτική και δεν μπορεί να νοηθεί ανεξάρτητα από τις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες της εποχής. Οι νέοι του έργου βγήκαν από ένα πόλεμο και οδηγήθηκαν σε έναν νέο. Φαίνεται πως δεν κατάφεραν να αντισταθούν στην παρακμή της εποχής, δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν νέες, υγιείς βάσεις.
- Σήμερα βλέπετε ανάλογους κινδύνους και αντιστοιχίες;
Και στις μέρες μας η νεολαία οδηγείται σε ακραίες ιδεολογικές πεποιθήσεις. Η διαφορά είναι ότι σήμερα αυτό είναι κάπου κρυμμένο μέσα στις τόσες πληροφορίες, που δέχεται ο σύγχρονος άνθρωπος. Δεν σημαίνει πως ο κίνδυνος δεν υπάρχει, απλώς είναι πολύ πιο δύσκολο να τον εντοπίσεις. Παρατηρώ στους δρόμους κόσμο να περπατάει με σκυμμένο κεφάλι και η σκέψη μου είναι η εξής: όταν κανείς δεν είναι ικανοποιημένος από αυτά που συμβαίνουν, λογικά κάτι θα κάνει για να τα αλλάξει και δεν είναι απαραίτητο πως θα δράσει προς το καλό.
- Στο έργο τα παιδιά αυτά είναι και ευφυή και μορφωμένα, όπως είπατε, κι όμως ασπάζονται το ναζισμό. Υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά που μας κάνει τελικά απάνθρωπους; Μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτή;
Δεν μπορώ να διαχωρίσω τη σκοτεινή από την υγιή πλευρά, τα αντιλαμβάνομαι ως ένα ενιαίο σύνολο. Τελικά οι συνθήκες είναι αυτές που θα καθορίσουν με ποιο τρόπο δρα το άτομο. Ίσως τελικά η σκοτεινή πλευρά, στην οποία αναφέρεστε, να είναι το ένστικτο της επιβίωσης, όπως λανθασμένα το αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος σε επείγουσες καταστάσεις. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι κανείς προσπαθεί για το κακό. Άρα συνήθως, όταν το επιλέγει, έχει πέσει σε κάποιο λάθος.
- Εσείς ως νέος άνθρωπος ποια θεωρείται την αρρώστια της δικής μας εποχής;
Η αρρώστια της δικής μας εποχής είναι πως δύσκολα πλέον βρίσκεις ικανοποιημένους ανθρώπους. Ίσως αυτό να οφείλεται στην πληθώρα της πληροφορίας και των επιλογών που υπάρχουν. Φαίνεται ότι σύγχρονος άνθρωπος έχει μάθει να κινείται εγωκεντρικά. Και αυτό είναι αρρώστια, γιατί τον αποξενώνει από το κοινωνικό σύνολο.
- H Λούσυ, ο δικός σας ρόλος, διαφοροποιείται όμως.
Η Λούσυ την καμαριέρα του σπιτιού και ο πιο αθώος άνθρωπος, που έχω γνωρίσει. Πιστεύει στους ανθρώπους, θέλει να τους σώσει, να προσφέρει και να προσφερθεί. Να προσφερθεί ολοκληρωτικά, μέχρι να καταστραφεί. Η Λούσυ είναι η θνητή ανάμεσα στους θεούς.