BAΣΙΛΗΣ ΧΑΛΑΚΑΤΕΒΑΚΗΣ: 'ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ'
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 30/01/2017 15:13
Ο Βασίλης Χαλακατεβάκης και η εταιρεία 'Χρόνος - Δράσεις πολιτισμού' συνεχίζουν με επιτυχία, στο Ιλίσια-Βολανάκης, τον ΣΚΕΠΑΣΤΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ.
Η αφορμή για τη βιωματική παράστασή μας «Ο Σκεπαστής του Φεγγαριού», μας λέει, είναι το best seller του Ερίκ Πιμπαρέ «O Φεγγαροσκεπαστής». Στην ιστορία μας, κοντεύουν 300 χρόνια από τότε που ο Γερο- Ναπολέων ξεκίνησε να κάνει το σπάνιο επάγγελμα του Φεγγαροσκεπαστή. Κάθε βράδυ ρίχνει μπροστά από το φεγγάρι ένα πελώριο σεντόνι, για να κρύψει ένα κομμάτι από το φως του. Είναι πολύ σπουδαία δουλειά, γιατί τα μισοφέγγαρα που σχηματίζονται στολίζουν τον ουρανό και βοηθάνε τους ανθρώπους να μετράνε το χρόνο που περνάει. Θέλει επιδεξιότητα, γερό μυαλό και χέρια δυνατά για να καταφέρει κανείς αυτή τη δουλειά. Και οι νύχτες της ανάπαυσης είναι ελάχιστες. Είναι οι νύχτες με πανσέληνο. Ο Ναπολέων είναι ο τελευταίος που πήρε δίπλωμα Φεγγαροσκεπαστή. Κανένας άλλος εκτός από αυτόν δεν ξέρει τη δουλειά. Και είναι η αλήθεια πως τόσο καιρό ολομόναχος έχει κουραστεί. Μα για να ξεκουραστεί κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση του. Στη γη τώρα νυχτώνει και στη μεγάλη του κόσμου σχολή ένα αγοράκι πηδάει από χαρά του. Είναι ο Τιμολέων, που μόλις πέρασε τις εξετάσεις και πήρε το πτυχίο του φεγγαροσκεπαστή.
«Τιμολέων τα κατάφερες αλλά πρέπει να βιαστείς. Ο γερο-Ναπολέων κοντεύει να αρρωστήσει από την κούραση. Πρέπει απόψε κιόλας να πας να πάρεις τη θέση του». Και με αυτά τα λόγια του δίνουν μια μαγική καραμέλα. «Βάλ’ τη στο στόμα σου και θα γίνεις ανάλαφρος σαν τον αέρα. Έτσι θα φτάσεις στο Φεγγάρι, αλλά τα μάτια σου τέσσερα. Δεν έχουμε άλλη». Ο Τιμολέων βάζει την καραμέλα στη τσέπη του και φεύγει τρέχοντας. Θα τα καταφέρει τώρα να φτάσει στο φεγγάρι; Όλα θα πάνε καλά, ή θα βρει αξεπέραστα εμπόδια;
- Τι θέλει αυτή η τρυφερή ιστορία να μεταδώσει στα παιδιά; Και πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά την έννοια του χρόνου μέσα από την παράσταση;
Με αφορμή αυτή την υπέροχη ιστορία ετοιμάσαμε τη θεατρική βιωματική παράσταση «Ο Σκεπαστής του Φεγγαριού», δίνοντας πληροφορίες για το Ηλιακό σύστημα, τον άνεμο και τον προσανατολισμό, την ώρα και το πώς μετριέται ο χρόνος αλλά και μηνύματα στα παιδιά, για τη φιλία, την αλληλεγγύη, τη συνεργασία, την πίστη.
- Πώς χρησιμοποιείτε το θεατρικό παιχνίδι μέσα στην παράσταση; Τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά;
Με την είσοδο των θεατών τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες και κατά περίπτωση παίρνουν μέρος στη δράση, βιώνοντας την ιστορία με τη συμμετοχή τους. Μέσα από την τεχνική του θεατρικού παιχνιδιού γίνονται ηθοποιοί, αλληλεπιδρούν και παίρνουν μέρος στην εξέλιξη της παράστασης, βοηθώντας έτσι ένα μικρό παιδί (τον ήρωά μας) να εκπληρώσει το στόχο του: να φτάσει στο φεγγάρι και να μην χαθούν ποτέ τα μισοφέγγαρα.
- Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται η παράσταση;
Η παράσταση απευθύνεται στα παιδιά όλων των ηλικιών κυρίως βέβαια στις ηλικίες από 3 έως 10 ετών, αλλά απευθύνεται και σε αυτούς που έχουν χάσει την παιδική τους αθωότητα, δηλαδή τους γονείς, οι οποίοι με κάποιον τρόπο, που θα τον ανακαλύψουν όταν έρθουν στο θέατρο, συμμετέχουν και αυτοί στην παράσταση.
- Είστε καλλιτεχνικός διευθυντής της εταιρείας Χρόνος- δράσεις πολιτισμού. Ποιος ο βασικός σας στόχος για το παιδικό θέατρο;
Το παιδικό θέατρο στην Ελλάδα είναι μια πολύ παρεξηγημένη ιστορία. Τα παιδιά είναι οι πιο απαιτητικοί θεατές και δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις μόνο με εφέ. Άλλωστε στην εποχή των tablet και των video game δεν χρειάζεται να επαναλάβεις τον βομβαρδισμό της καθημερινότητάς τους. Χρειάζονται και έχουν ανάγκη την τρυφερότητα, την αγάπη, τη συντροφικότητα και την ανθρώπινη επαφή. Ξέρετε, o James Barrie έλεγε: Κάθε φορά που ένα παιδί λέει ότι δεν πιστεύει στις νεράιδες, κάπου κάποια νεράιδα πεθαίνει…»
Αυτός είναι ο στόχος της παράστασής μας, αλλά και όλων των βιωματικών παραστάσεών και των εκπαιδευτικών προγραμμάτων μας. Καθημερινά παρουσιάζουμε τη δουλειά μας στο χώρο μας, ή σε σχολεία και δήμους με αγάπη , ώστε τα παιδιά να κρατήσουν τη ζεστασιά και την παιδική τους τρυφερότητα αναλλοίωτη, αλλά ταυτόχρονα προσπαθούμε να ενεργοποιηθεί η σκέψη του . Και αν κάτι λείπει από την αλλοιωμένη κοινωνία των «μεγάλων» που ζούμε είναι ακριβώς αυτό: η σκέψη.
- Ασχολείστε χρόνια και με την παραγωγή, φέτος είναι μια δύσκολη χρονιά. Πώς βλέπετε εσείς τα πράγματα;
Τα τελευταία 25 χρόνια που παράλληλα με το θέατρο και την τηλεόραση ασχολούμαι και με την παραγωγή, ακούω και βλέπω την περιβόητη κρίση να εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο. Όπως έλεγε η Γαλάτεια Καζαντζάκη: «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω». Στην Ελλάδα η κατάσταση έχει ξεφύγει στον τομέα μας . Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει τουλάχιστον υποψήφιο έναν ηθοποιό, έναν τραγουδιστή, ή έναν δημοσιογράφο. Έχουμε στην Αθήνα 1000 παραστάσεις το χρόνο. Είναι αλήθεια, δεν είναι ανέκδοτο. Αν έλεγες σε κάποιον το 1978, που μπήκα στη Δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κουν, πως σε κάποια χρόνια θα υπάρχουν 1000 παραστάσεις το χρόνο μόνο στην Αθήνα, θα κινδύνευε να πεθάνει από τα γέλια.
Αλλά παρ’ όλα αυτά ο κόσμος έχει ανάγκη το θέατρο, έχει ανάγκη να βγει από το σπίτι. Αυτή η ανάγκη του κόσμου, πιστεύω, αφήνει χαραμάδα να περάσει η ελπίδα. Δεν είναι λίγο.
- Το άλλο ετοιμάζετε;
Αυτό το διάστημα εκτός από την καλλιτεχνική διεύθυνση της Εταιρείας Χρόνος-δράσεις πολιτισμού, συμμετέχω στην τηλεοπτική σειρά «Daddy cool», συζητάω για τη συμμετοχή μου σε κάποιες θεατρικές παραστάσεις για το καλοκαίρι και το χειμώνα ως ηθοποιός, αλλά και σε συνδυασμό με την οργάνωση κάποιων παραγωγών με την εταιρεία μας. Με προσοχή και ταπεινότητα, γιατί το τοπίο είναι ένα απέραντο ναρκοπέδιο.