Β. ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΥ: 'Η ΥΠΕΡΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΝΕΥΡΩΤΙΚΟΥΣ'
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 04/10/2017 15:48
Η Βάσω Καβαλιεράτου συμπρωταγωνιστεί με τον Μάξιμο Μουμούρη, στους ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ του Ντάνκαν Μακ Μίλαν, που θα δούμε για δεύτερη χρονιά σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Λάλου.
- Οι «Πνεύμονες», στο θέατρο "TempusVerum-Eν Αθήναις" είναι ένα έργο για τις ανθρώπινες σχέσεις και έχει σημειώσει τεράστια επιτυχία. Ποιο είναι το μυστικό του;
O Μακ Μίλαν θεωρείται πολύ μεγάλο όνομα αυτή τη στιγμή στο βρετανικό θέατρο. Σε αυτό το έργο παρακολουθούμε ένα ζευγάρι γύρω στα τριάντα. Αυτή κάνει ένα διδακτορικό, αυτός είναι μουσικός. Υποθέτουμε από τα συμφραζόμενα ότι είναι γύρω στον ένα χρόνο μαζί. Αυτός τη θαυμάζει και αυτή τον γουστάρει που είναι καλλιτέχνης.
Όλα ξεκινούν όταν ο άντρας τη ρωτάει μέσα σε ένα κατάστημα ΙΚΕΑ, μήπως έχει έρθει η ώρα να κάνουν παιδί. Αυτή παθαίνει κλονισμό. Ουσιαστικά από εκεί και πέρα βλέπουμε όλη τους τη σχέση. Παρακολουθούμε σκηνές από τη ζωή τους, το παιδί που χάνουν, ένα άλλο παιδί που αποκτούν, έναν χωρισμό, μια επανένωση, και φτάνουμε μέχρι τα βαθιά τους γεράματα.
- Ο συγγραφέας θέλει το έργο του να παίζεται χωρίς σκηνικά, χωρίς φώτα, χωρίς μουσική. Διατηρείτε αυτή τη συνθήκη;
Πράγματι, ο συγγραφέας θέλει η παράσταση να γίνεται σε μια άδεια σκηνή, γιατί το έργο είναι μια αντανάκλαση της πραγματικότητας, όπως λέει. Θα προσπαθήσουμε να είμαστε απόλυτα πιστοί σε αυτό. Ίσως έχουμε ένα μόνο μουσικό κομμάτι κι ενδεχομένως ο Δημήτρης Λάλος να βάλει στο κέντρο της σκηνής κι ένα τετράγωνο που θα οριοθετεί το χώρο τους.
- Πόσο δύσκολο είναι αυτό για έναν ηθοποιό;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Όταν διάβασα το κείμενο, είπα ότι δεν ξέρω πώς να το κάνω όλο αυτό και γι’ αυτό ακριβώς είπα «ναι». Το θεώρησα μεγάλη πρόκληση. Δεν έχω να πιαστώ από πουθενά, έχω μόνο τον Μάξιμο Μουμούρη. Αυτή όμως είναι η γοητεία του συγκεκριμένου έργου. Η ανησυχία μου είναι να είμαι παρούσα στη στιγμή. Επειδή υπάρχουν όλα αυτά τα άλματα χρόνου, που τα συνειδητοποιεί σταδιακά ο θεατής, απαιτείται μια πίστη στην αλήθεια της στιγμής, δεν υπάρχουν τερτίπια υποκριτικά, που όλοι κατά καιρούς χρησιμοποιούμε για να νιώσουμε σιγουριά. Βασικά εδώ δεν πρέπει να νιώσεις σίγουρος. Αυτή η συνθήκη μπορεί να με ζορίζει, αλλά ταυτόχρονα με κρατάει σε εγρήγορση.
- Χρειάζεται να παίξετε διαφορετικές ηλικίες. Πώς συμβαίνουν οι μεταμορφώσεις;
Η μεταμόρφωση έρχεται μέσα από το κείμενο: αλλάζει δηλαδή ο τρόπος που μιλάνε οι ήρωες όσο μεγαλώνουν, αλλάζει η συμπεριφορά τους κι από τον τρόπο που συμπεριφέρονται καταλαβαίνεις την αλλαγή του χρόνου. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο. Η ροή των σκηνών δεν σταματάει και πρέπει να δείξουμε μια ολόκληρη ζωή μέσα σε μια παράσταση. Αυτό βέβαια είναι πολύ ιντριγκαδόρικο κι ευτυχώς ο Δημήτρης ξέρει πώς να δουλεύει με τους ηθοποιούς και μας δημιουργεί μια ηρεμία.
- Ποιο είναι το βασικό θέμα αυτού του ζευγαριού;
Ουσιαστικά το έργο πραγματεύεται τον πανικό που επικρατεί στις ανθρώπινες σχέσεις. Τα πράγματα είναι δύσκολα και πολύπλοκα , γιατί είμαστε μια γενιά που έχουμε πολύ πληροφορία, όποτε το πιο απλό πράγμα γίνεται πηγή πανικού. Όπως το να φέρεις στον κόσμο ένα άνθρωπο, που είναι κάτι φυσιολογικό. Οι ήρωες μέσα από τη συνθήκη αυτή μιλάνε για τον κόσμο και το πού πάει ο πλανήτης. Συνειδητοποιείς βλέποντας τους, ότι είμαστε η γενιά που τα ξέρει όλα, μαθαίνει τα πάντα μέσα από το ίντερνετ, από τις σπουδές που κάνει, αλλά έχει ξεχάσει το πιο απλό : το ρολόι τη ζωής. Παλιά, ας πούμε, οι άνθρωποι έκαναν ένα παιδί, δεν το συζητούσαν τόσο πολύ.
- Γιατί πιστεύεις ότι έχει δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση;
Ένας σοβαρός λόγος είναι σίγουρα η υπερπληροφόρηση, έχουμε πρόσβαση στα πάντα, αυτό μας έχει κάνει πολύ νευρωτικούς. Γιατί νομίζουμε ότι έχουμε τις πιθανότητες να κάνουμε τα πάντα. Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι έχουν τα αλλάξει τα δεδομένα για τις γυναίκες. Η ηρωίδα εδώ κάνει διδακτορικό, έχει μια ανάγκη να αποδείξει ότι αξίζει. Την απασχολεί πολύ όλο αυτό, είναι εκεί το μυαλό της συνεχώς με έναν αρρωστημένο τρόπο. Έχουν αλλάξει οι ρόλοι σήμερα, εμείς οι γυναίκες πρέπει να διαχειριστούμε πολλά ζητήματα. Η θέση μας μπορεί να είναι καλύτερη, αλλά αυτό δεν παύει να δημιουργεί μια δυσλειτουργία - αυτό το ξέρω και από προσωπική εμπειρία.
- Ποιο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος, σε αυτή την εποχή της πληροφορίας;
Ο χρόνος. Προσωπικά δεν προλαβαίνω, είναι πραγματικά σαν να έχει αλλάξει ο τρόπος που κυλά ο χρόνος. Αυτό που βιώνω είναι ότι από τη στιγμή που θα ξυπνήσω μέχρι το βράδυ πρέπει να σκεφτώ τόσο πολλά, που ακόμα κι ένα μικρό λάθος κοστίζει, γιατί δεν θα βγει το πρόγραμμα της ημέρας. Κάποια στιγμή ζεις με το άλλον και καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις δει πραγματικά τον άλλο. Αισθάνομαι μερικές φορές ανεπαρκής, ότι πάντα κάτι λείπει.
- Υπάρχει τρόπος να αλλάξει αυτό;
Ο τρόπος θα έρθει από εξωτερικούς παράγοντες, πιστεύω. Πρέπει σίγουρα να δουλεύει κανείς με τον εαυτό του και με το σχήμα μέσα στο οποίο ζει. Αλλά από εκεί και πέρα για να αλλάξουν τα πράγματα άρδην, πρέπει να γίνει κάτι «απέξω», από τους ανθρώπους που κινούν τα νήματα. Δεν μπορείς να κάνεις τέσσερις δουλειές και να είσαι καλά, θέλω να πω. Αναγκάζεσαι να τις κάνεις βέβαια για να επιβιώσεις, αλλά αυτό επηρεάζει την υγεία σου, τις σχέσεις, τη ζωή σου, όλα. Η αλλαγή πρέπει να γίνει συνολικά σε ένα παγκόσμιο επίπεδο, για να αλλάξουν οι δικές μας μικρές ζωές.