ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΙΑΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΣ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 23/11/2015 11:48
Ο Γιώργος Σαββίδης συναντά την ΓΚΑΜΠΥ, σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή και δηλώνει γοητευμένος από το ελεύθερο και ασυμβίβαστο πνεύμα της.
Τι σας γοητεύει στην προσωπικότητα της ΓΚΑΜΠΥ;
Η επιθυμία της να είναι ανεξάρτητη και ο δυναμισμός της.
Αν τη συναντούσατε τι θα θέλατε να τη ρωτήσετε;
Τι δώρο θα ήθελε για τα Χριστούγεννα.
Μιλήστε για τους ρόλους σας στην παράσταση.
Στην παράσταση κάνω γύρω στους 5 ρόλους. Αλλά μάλλον θα μιλήσω για αυτόν του Εμίλ, ο οποίος είναι ο μεγάλος της έρωτας. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν άνθρωπο, ίδιο με την Γκάμπυ. Θέλουν κι οι δύο τα ίδια πράγματα. Είναι δυο ελεύθερα πνεύματα, ανεξάρτητα, που απολαμβάνουν τη ζωή και τον έρωτα στο έπακρο. Απλώς τότε, αλλά και τώρα, η κοινωνική πραγματικότητα είναι τέτοια που δύο άνθρωποι που φέρουν την ίδια «δύναμη» και «ορμή», είναι δύσκολο να έχουν ένα κινηματογραφικό happy end.
Τι έκανε ξεχωριστή αυτή τη γυναίκα;
Το ότι ήταν μια γυναίκα αυτόνομη και ικανή να πατήσει μόνη της στα πόδια της.
Στην παράσταση θα δούμε μια ανασκόπηση ζωής ή πρόκειται περισσότερο για μια διερεύνηση του μυαλού και της ψυχής της;
Στην παράσταση θα δείτε μια μυθοπλασία, με έμπνευση τη ζωή της Γαβριέλλας Ουσάκοβα, της θρυλικής εταίρας των Αθηνών. Δεν «φωτογραφίζεται» κάποιο υπαρκτό πρόσωπο, αλλά γίνεται αφορμή, όπως αφορμή γίνεται και η σύγχρονη ελληνική ιστορία. Μέσα από αυτό το χρονικό, αυτό που βλέπει κανείς είναι το πώς μια γυναίκα με το ελεύθερο πνεύμα της «Γκάμπυ» ζει, ερωτεύεται, χαίρεται, λυπάται, συμπονάει και πορεύεται μέσα σε καιρούς ευημερίας, αλλά και αντιξοοτήτων.
Τι άλλο ετοιμάζετε φέτος;
Θα είμαι το Δεκέμβριο στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στην παράσταση «Σ’ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, μαζί με τους Όλια Λαζαρίδου, Μαρία Ζορμπα, Αdrian Frieling, Δανάη Επιθυμιάδη, Ανδρέα Κοντόπουλο, Μάνο Στεφανάκη, Γιάννη Καραούλη και Κλεοπάτρα Μάρκου.
Είστε νεός ηθοποιός και οι εποχές είναι δύσκολες, οικονομικά τουλάχιστον, στο θέατρο. Πώς αντιμετωπίζετε την όλη κατάσταση;
Με όση αισιοδοξία γίνεται και με τη βοήθεια των ανθρώπων που έχω γύρω μου, συγγενών, φίλων και συναδέλφων. Χωρίς τη βοήθειά τους, δεν θα μπορούσα να κάνω θέατρο καθώς και πολλά άλλα πράγματα. Γι’αυτό και τους ευχαρίστω θερμά που είναι εκεί για μενα.
Ένα μεγάλο σας όνειρο.
Θα ήθελα πολύ να κάνω κινηματογράφο.