ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΔΕ ΧΑΝΟΝΤΑΙ, ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 07/03/2017 16:47
O Δημήτρης Koυρούμπαλης και η Μαρία Σολωμού συναντιούνται σε μια ανατρεπτική ερωτική κωμωδία στο Ιλίσια - Βολανάκης.
- Τι συμβαίνει στο «Ένας σκύλος που τον έλεγαν Φρίκη», που θα δούμε στο Ιλίσια Βολανάκης;
Μαρία Σολωμού: Η ιστορία αφορά ένα ζευγάρι που χωρίζει, ενώ είναι ακόμα ερωτευμένο. Λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων, μάλλον, χωρίζουν.
Δημήτρης Κουρούμπαλης: Ναι, από εγωισμό και γκρίνια. Οι σχέσεις φθείρονται σιγά σιγά, αλλά επειδή αυτοί είναι καρμικοί εραστές, ξανασυναντιούνται μετά από χρόνια, υπό άλλες συνθήκες. Βρίσκονται να μένουν σε διπλανά διαμερίσματα, τους χωρίζει μια μεσοτοιχία, από όπου όμως ακούγονται τα πάντα. Οπότε ο ένας ακούει την προσωπική ζωή του άλλου κι ερωτεύονται από την αρχή, χωρίς ωστόσο να αναγνωρίζουν ποιος βρίσκεται πίσω από τον τοίχο. Το θέμα είναι ότι αρχικά ενοχλεί ο ένας το άλλον. Σταδιακά δημιουργείται ένα άλλο επίπεδο σχέσης.
- Γιατί αυτοί οι δύο χρειάζονται ένα τοίχο για να αναγνωρίσουν πόσο αγαπιούνται;
Δ.Κ: Λύνει πολλά προβλήματα μάλλον αυτή η συνθήκη. Ο τοίχος λειτουργεί σαν σύμβουλος γάμου.
Μ.Σ: Καταρχάς, έχουν κι οι δύο την ανάγκη να ερωτευτούν. Όλο αυτό το παιχνίδι τους ασκεί μια γοητεία. Τους συναντάμε πέντε χρόνια μετά από το χωρισμό τους. Κάποια στιγμή η σχέση κουράστηκε, όμως τώρα τους δίνεται η ευκαιρία να ξαναρχίσουν από το μηδέν, να κάνουν μια καινούργια αρχή.
Δ.Κ: Ουσιαστικά αυτοί οι δυο άνθρωποι είναι αμέριμνοι μετά το χωρισμό τους κι έρχεται η μοίρα με τη λεπτομέρειά της και τους φέρνει πολύ κοντά. Αυτή η αμεριμνησία είναι ο πυρήνας της καινούργιας τους σχέσης, δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, ή μάλλον έχουν να χωρίσουν κάτι που χωρίζεται εύκολα.
- Δημήτρη, εσύ έγραψες το κείμενο. Πώς το εμπνεύστηκες;
Δ.Κ: Από μια γαλλική ταινία που λέγεται «Έρωτας στα τυφλά», όπου υπάρχει αυτό το στοιχείο της μεσοτοιχίας. Πήρα την ιδέα και την έφερα στο σήμερα, σε ένα πιο ελληνικό ζευγάρι, ας πούμε. Ήθελα να κάνω και μια κωμωδία μετά το «Εκτός ορίων». Επίσης είχα μεγάλη επιθυμία να δουλέψω με τη Μαρία, οπότε αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία.
- Ο περίεργος αυτός τίτλος τι σημαίνει;
Δ.Κ: Είναι ένα από αυτά τα αστεία που κάνουν τα ζευγάρια μεταξύ τους. Ένα αστείο που το γνωρίζουν μόνο αυτοί και εξηγείται στην πορεία του έργου. Κι επίσης, έχει και μια ακόμα σημασία: πώς αυτοί οι δυο ξεκινούν από μια φρίκη και μεταμορφώνονται.
- Τι κάνει τελικά μια σχέση να αντέχει;
Μ.Σ: Το μη δεδομένο. Το στοιχείο του απρόβλεπτου, που το ξεχνάμε μερικές φορές, κι όταν συμβαίνει είναι πια αργά.
Δ.Κ: Η επανεφεύρεση, να μπορέσει ένα ζευγάρι και ο καθένας ξεχωριστά να βάλει στοπ στις προκαταλήψεις, στα όσα πιστεύει, στις βεβαιότητες που έχει για τον άλλον, να κάνει λίγο πίσω και να ξαναγνωρίσει τον σύντροφό του, όπως πραγματικά είναι και όχι όπως τον έχει στο μυαλό του. Κι επειδή είμαι ρομαντικός, πιστεύω στο «για πάντα».
Μ. Σ: Εγώ όχι, επιλέγω μάλλον να μην πιστεύω. Αν προκύψει οκ, όμως μου φαίνεται τόσο ουτοπικό και τελεσίδικο που με πανικοβάλει, μου μπλοκάρει την ελευθερία.
- Τι κάνει αυτό το ζευγάρι να ξαναερωτευτεί;
Μ.Σ: Οι βασικοί λόγοι για τους οποίους είχαν πρωτοερωτευτεί. Στην πορεία της σχέσης, με τη συνήθεια και την καθημερινότητα, ξεχνούν κάποια πράγματα. Οι άνθρωποι όμως δεν αλλάζουν ποτέ ριζικά, οπότε ξαναθυμούνται το πρωταρχικό τους συναίσθημα.
- Πώς είναι αυτοί οι δύο ήρωες;
Μ.Σ: Η Μαργαρίτα είναι πιο ανεξάρτητη, έχει βρει τον εαυτό της σε αυτή τη φάση που τη συναντάμε, κάνει τα πράγματα που θέλει και έχει πάρει τη ζωή στα χέρια κι αυτό της δίνει μεγάλη ελευθερία.
Δ.Κ: Καταρχάς ο δικός μου ρόλος δεν έχει όνομα, εννοώ ότι δεν το ακούμε στο έργο. Στην αρχή είναι υπάλληλος σε μια φαρμακοβιομηχανία. Στη συνέχεια παρατάει τη δουλειά του και αλλάζει φίλους συνήθειες. Επειδή μιλάει πολλές γλώσσες ξεκινάει μεταφράζει ταινίες, ενώ πριν δεν είχε καμία επαφή με τον κινηματογράφο. Έχει απομονωθεί από τον κόσμο λόγω του χωρισμού. Την αγαπούσε πολύ την Μαργαρίτα και του έχει στοιχίσει.
- Το κείμενο διαμορφώθηκε στις πρόβες;
Δ.Κ: Η Μαρία είναι μια πολύ εφευρετική και ζωντανή ηθοποιός, όποτε ένα μεγάλο μέρος του κειμένου επηρεάζεται από τη σπιρτάδα και την ετοιμότητά της, τις ποιότητές της. Όλη η σκηνοθεσία της παράστασης είναι ένα παιχνίδι. Έχει κάνει μια εξαιρετική σκηνογραφία ο Άγγελος Μέντης και δίνουμε μεγάλη έμφαση στο χιούμορ των καταστάσεων. Είναι μια ρομαντική κομεντί, που δείχνει πόσο ελαφριά μπορεί να είναι η ζωή.