Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΦΕΤΟΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΕΧΕΙ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΝ ΕΣΚΟΜΠΑΡ;
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 19/09/2016 16:04
Ο Χρήστος Ευθυμίου, στο πλευρό του Γιώργου Αρμένη, στο έργο ΑΣΕ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΗΣΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, υποδύεται έναν ήρωα, που θα μας θυμίσει πολλά.
- Τι είδους κωμωδία είναι το «Άσε να μη μιλήσω καλύτερα», που θα ανέβει στο Νέο Ελληνικό Θέατρο;
Το καινούργιο θεατρικό έργο του Γιώργου Αρμένη που θα ανέβει στα τέλη του Οκτώβρη, είναι μια εύστοχη κοινωνικοπολιτική σάτιρα που θα μας κάνει να γελάσουμε να συγκινηθούμε, αλλά και να προβληματιστούμε.
Ο παππούς, ο μπαρμπα Δήμος-Λαός, πεθαίνει στα εκατοστά του γενέθλια και οι συγγενείς-κληρονόμοι του έρχονται να γιορτάσουν, να τον θάψουν και κυρίως να μοιραστούν την περιουσία του. Μηχανορραφίες και συμμαχίες για να επιτευχθεί ο ποθητός συσχετισμός δυνάμεων, που θα έχει ως κατάληξη, την κατάληψη της εξουσίας.
- Αν ο παππούς με έναν τρόπο αντιπροσωπεύει το λαό, το περιβάλλον του ποιους εκπροσωπεί;
Οι ήρωες είναι αριβίστες και με μαφιόζικες μεθόδους προσπαθούν να κερδίσουν δόξα, πλούτο και δύναμη. Ο δικός μου «ήρωας» είναι ο εξάδελφος Bαρδής, υδραυλικός στο επάγγελμα, μικροαπατεώνας που έχει όμως μεγάλες φιλοδοξίες να ασχοληθεί με εισαγωγές: λαθραία όπλα ναρκωτικά, ΠΑΕ, με τη νύχτα και την πολιτική. Ένας λαμογάκος με μεγάλο πρότυπο τον Κολομβιανό έμπορο ναρκωτικών Εσκομπάρ.
- Το έργο μιλάει για την Ελλάδα του σήμερα. Η γενιά αυτή στην οποία αναφέρεται έχει ευθύνες για την τωρινή κατάσταση;
Η Ιστορία, όταν επαναλαμβάνεται, έρχεται σαν σκληρή φάρσα και μας δείχνει πώς φτάσαμε σε αυτό το χάλι. Βιώνουμε την οδύσσεια ενός λαού που ξαναπληρώνει τα ίδια λάθη και δεν διδάσκεται από το παρελθόν.
- Υπάρχει φως σ’ αυτή την αδιέξοδη κατάσταση; Έρχεται ίσως, από τη νέα γενιά;
Η ελπίδα εναπόκειται στην νέα γενιά, που την αντιπροσωπεύουν τα εγγόνια του παππού. Μόνο με αυτά έχει ουσιαστική επαφή και σε αυτά ο Δήμος-Λαός διδάσκει Ιστορία. Η ελπίδα έρχεται με τη γνώση και την επιστροφή στις διαχρονικές αξίες της ζωής.
- Πώς βλέπεις τα πράγματα σήμερα;
Βλέπω έλλειμμα Πολιτισμού. Ο Πολιτισμός που καθορίζει το μέλλον κάθε λαού θα έπρεπε να είναι το πρώτο μέλημα κάθε κυβέρνησης. Αλλά καταντάει να είναι αυτό που κάθε φορά ακούμε να λένε: «δυστυχώς θέλαμε, αλλά δεν προλάβαμε».
Σε περιόδους κρίσης τα στηρίγματα του κόσμου είναι η Παιδεία και ο Πολιτισμός. Αυτό δεν είναι πολυτέλεια, αλλά βασική ανάγκη. Το κοινωνικό κράτος, όταν επανέλθει, πρέπει να εντάξει και τον πολιτισμό στους κόλπους του.