Ο ΑΚΙΣ ΒΛΟΥΤΗΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 10/12/2018 14:14
Ο Άκις Βλουτής και η Δήμητρα Χατούπη μετά από την επιτυχημένη τους περσινή συνύπαρξη στο "Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ", συμπρωταγωνιστούν -κατά τις δυο επόμενες σεζόν- στον "Χορό του θανάτου", στον "Πατέρα" και στην "Σονάτα των φαντασμάτων" του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, με τον Άκι Βλουτή να αναλαμβάνει και τον ρόλο του σκηνοθέτη.
Η εταιρεία θεάτρου "Συν-Επί", λοιπόν, παρουσιάζει στο θέατρο Μεταξουργείο, τον "Χορό του Θανάτου" και με την ευκαιρία αυτή, ο Άκις Βλουτής μιλά στη Σεμίνα Διγενή και στην Real news.
-Ποια είναι τα πρώτα πράγματα που σκεφτήκατε, μελετώντας το έργο του Στρίντμπεργκ;
Το έργο αυτό φώτισε μέσα μου μια νέα περιοχή. Όλοι ζούμε σε μια πραγματικότητα παρόμοια, άσχετη με γεωγραφική θέση ή τη γλώσσα μας , μας διαφεύγει όμως το εξής. Ο άνθρωπος ζει δύο διαφορετικές πραγματικότητες. Αυτή που ξεκινά από την ώρα που ξυπνάμε και διαρκεί μέχρι τον ύπνο και η άλλη από την ώρα που ξαπλώνουμε μέχρι το επόμενο πρωί.
-Μια ζωή στο φως δηλαδή και μια στο σκοτάδι.
Κάπως έτσι. Η πρώτη αφορά στην κοινή μας πραγματικότητα και η δεύτερη στις πολλές διαφορετικές για τον καθένα. Ο ένας κόσμος είναι ορατός από όλους και ο άλλος κινείται σε μια πραγματικότητα υποκειμενική. Σε αυτήν την πλευρά, βλέπεις αναστημένους τους νεκρούς, συζητάς μαζί τους και μέσα σε μία στιγμή, βρίσκεσαι στα πιο απίθανα μέρη και σε απίθανους χρόνους.
-Μια πραγματικότητα όμως, που κουβαλάει μέσα της χάος κι απελευθερώνει ένστικτα...
Ακριβώς. Μπορείς να γίνεις στυγνός δολοφόνος σαν τον Μάκβεθ ή ποιητής όπως ο Άμλετ. Δεν χρειάζεται συνοχή, αιτία και αιτιατό. Όλα επιτρέπονται. Εκεί δεν παίρνεις απαντήσεις, δεν θέτεις ερωτήσεις, απλά βιώνεις πράγματα που σε απελευθερώνουν απ’ όλα όσα η κοινωνία σε έχει φορτώσει. Χωρίς απαγόρευση ή ενοχή. Κοιμάσαι και κοιμούνται μαζί σου, όλοι οι πόνοι, που από αυτούς είσαι πλασμένος.
-Στο "Χορό" ένα ζευγάρι που ζει απομονωμένο, προσπαθεί να δραπετεύσει από την κενότητα της ζωής του, στήνοντας παράξενα παιχνίδια που το κρατάει «ζωντανό». Η απροσδόκητη εμφάνιση του Κουρτ, (Β. Ευταξόπουλος) δημιουργεί ένα ερωτικό τρίγωνο. Και μετά τι;
Και μετά... ο Στρίντμπεργκ, ανιχνεύει μια σειρά από παγκόσμια υπαρξιακά ζητήματα. Αν και η κύρια θεματική του έργου πηγάζει από την συζυγική σύγκρουση, παράλληλα υποβόσκουν η υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου απέναντι σε όλα. Ο Στρίντμπεργκ ως μέγας προφήτης, συλλαμβάνει πολύ βαθειά, ότι το παιχνίδι και το όνειρο, είναι οι μόνες καταφυγές, που επιτρέπουν την απόλυτη ελευθερία της έκφρασης.
-Το έργο θεωρείται ένα δαιμονικό αριστούργημα. Από πού λέτε ότι μπορεί να επηρεάστηκε ο Στρίντμπεργκ;
Πολύ πιθανόν να επηρεάστηκε από τον Άμλετ και πριν φτάσει στα ονειρικά του έργα, να νιώθει την ανάγκη να μετακινηθεί στην ελευθερία του χάους.
Ωστόσο, κάπως έτσι πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε και θέατρο. Μόνο στο θέατρο υπάρχει πραγματική ελευθερία. Το θέατρο πρέπει να κουβαλάει κάτι από την αστερόσκονη, από κατασκευής, όπως κι εμείς οι ίδιοι. Ερχόμαστε στη ζωή κουβαλώντας όλη την ιστορία του κόσμου, εν αγνοία μας. Γρήγορα πετάνε από πάνω μας την σκόνη των αστεριών και μας περιορίζουν στην ορατή πραγματικότητα.
Ευτυχώς, όμως που μας χάρισαν τον ύπνο!
Real news 28/10/2018