ΜΗΠΩΣ Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΑΣ ΠΛΕΥΡΑ, ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ;
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 07/11/2016 14:55
Ο Ουσίκ Χανικιάν είναι ένας από τους ήρωες της «Αρρώστιας της νιότης» που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Λάλος, στο "TempusVerum Eν Αθήναις".
H «Αρρώστια της νιότης» του Φ. Μπρούκνερ, (που θα παίζεται στο ΛΙΘΟΓΡΑΦΕΙΟΝ της Πάτρας 7, 8 και 9 Νοεμβρίου), μας μεταφέρει στη Βιέννη, 1923, στην Αυστρία, μας λέει ο καλός ηθοποιός.
"Σε μια ηττημένη χώρα, που πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατατασσόταν στην ισχυρότατη Αυτοκρατορία της Αυστροουγγαρίας και πλέον είναι μόνη της. Εφτά νέα παιδιά προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους επαγγελματικά, συναισθηματικά, ιδεολογικά."
- Γιατί τελικά καταλήγουν να ασπάζονται το ναζισμό;
- Καταρχάς, να τονίσουμε πως η πλειοψηφία αυτών των χαρακτήρων είναι, ή ήταν, φοιτητές ιατρικής. Συνεπώς δεν μιλάμε για μια απλή κοινωνία ανθρώπων. Μιλάμε για μια «κλίκα», στην οποία τα άτομα που την απαρτίζουν είναι ιδιαίτερα διαβασμένα και μπορούν και κάνουν τα πιο δύσκολα πράγματα να φαίνονται απλά. Μιλάνε για το θάνατο, σαν να είναι κάτι καθημερινό, φιλοσοφούν με την ίδια ταχύτητα και ευστροφία, όπως θα μιλούσαν στην καθημερινή τους ζωή, και εισβάλλουν στις ζωές των άλλων σαν να είναι παιχνίδι. Όταν λοιπόν μιλάμε για μια τέτοια κάστα ανθρώπων με διευρυμένους ορίζοντες, είναι λογικό οι ακραίες ιδεολογίες να είναι μέρος της ζωής τους.
- Αν ζούσαν σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, δεν θα οδηγούνταν σε ακρότητες;
- Δε γίνεται οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες να αφήνουν ανεπηρέαστους, ακόμα και τους πιο συνειδητοποιημένους. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, μετά από έναν τεράστιο πόλεμο.Το έργο γράφτηκε το 1926, όταν ο ναζισμός ουσιαστικά δεν υπάρχει και με έναν τρόπο ο συγγραφέας προβλέπει τη γέννησή του, καθώς και τη δύναμη που μπορεί να έχει στον πληγωμένο εγωισμό, τον καταπατημένο πατριωτισμό και στην άδεια τσέπη. Όλα τα παραπάνω οδήγησαν άλλωστε στην άνοδό του. Όταν λοιπόν, σε ατομικό επίπεδο, ψάχνεις να βρεις μια τρύπα να αναπνεύσεις στο βούρκο που κολυμπάς, προκειμένου να επιβιώσεις, μπορεί να πατήσεις και πάνω σε άλλους.
- Σήμερα βλέπετε ανάλογους κινδύνους και αντιστοιχίες;
- Με μια γρήγορη ματιά γύρω μας, στην καθημερινότητά μας, στην πολιτική αλλά και στην οικονομία, θα δείτε ότι οι ομοιότητες δεν είναι λίγες. Σίγουρα δεν είμαστε μεν οι χαμένοι κάποιου πολέμου, αλλά η επαγγελματική και οικονομική κρίση κάνει τους ανθρώπους να καταφεύγουν σε ακραίες καταστάσεις.
- Τι μας κάνει τόσο απάνθρωπους; Μόνο η επιβίωση; Ή τελικά ο άνθρωπος έχει μια σκοτεινή, αναπόφευκτη πλευρά;
Σύμφωνα με τους Kινέζους το Γιν δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το Γιανγκ, και το αντίστροφο. Ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του μια σκοτεινή πλευρά. Το θέμα είναι ποια επιλέγει να ακολουθήσει σε μεγαλύτερο βαθμό, καθώς και πόσο η μία μπορεί να περιορίσει την άλλη. Πιστεύω επίσης πως το καλό και το κακό είναι καθαρά υποκειμενικές έννοιες. Ένας άνθρωπος που για κάποιον είναι απάνθρωπος, μπορεί για κάποιους άλλους να είναι άγιος. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, που το αποδεικνύουν αυτό, μέσα στην πάροδο των χρόνων και της ιστορίας. Οπότε πώς μπορεί να πει κάποιος ότι έχει μόνο τη μια ή μόνο την άλλη όψη του νομίσματος; Είναι εξωπραγματικό. Άρα το ερώτημα για μένα, είναι μήπως αυτή η σκοτεινή πλευρά είναι αυτή που μας κάνει τελικά πιο ανθρώπινους. Και το δεύτερο ερώτημα δεν είναι αν μπορούμε να απαλλαγούμε, αλλά πώς μπορούμε να την τιθασεύσουμε.
- Εσείς ως νέος άνθρωπος, ποια θεωρείτε την αρρώστια της δικής σας εποχής;
Κάθε νεολαία έχει τους δικούς της προβληματισμούς. Λες να τη γλίτωνε η δική μας; Όμως πέρα από τους προβληματισμούς που έχει ο καθένας μας λόγω των κοινωνικών συνθηκών, την αρρώστια την έχει ο καθένας μέσα του, και ειδικά οι νέοι που επωμίζονται το καθήκον να καλυτερέψουν τον κόσμο. "Η αρρώστια της νιότης" λοιπόν για μένα είναι διαχρονική και αέναη.
- Μιλήστε μας για το ρόλο.
Ο ρόλος τον οποίο υποδύομαι είναι ο Όττο Πετρέλ. Μπερδεμένος σε κάθε τομέα της ζωής μου. Ως χαρακτήρας λοιπόν έχω παρατήσει την ιατρική και πλέον γράφω κείμενα και κυρίως ποιήματα. Ύστερα από δύο χρόνια σε μια σχέση πίεσης αλλά και αγάπης, ερωτεύομαι εκ νέου με μια πολύ δυναμική παρουσία. Τα διλήμματα είναι το φόρτε μου. Έρωτας ή αγάπη; Μαρί ή Ειρήνη; Ιατρική ή ποίηση; Οι απαντήσεις μόνο επί σκηνής.