"ΜΙΑ ΖΩΗ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ!"
- Ημερομηνία: Τρίτη, 19/06/2018 18:45
Είναι ταλαντούχα, καλλιεργημένη, πεισματάρα και αισιόδοξη. Η επιτομή της θετικής ενέργειας. Από μικρή βρισκόταν μέσα στα ωδεία και στα θεατρικά εργαστήρια. Ωστόσο λάτρευε τα μαθηματικά και τη φυσική και έτσι αποφάσισε να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης, ηλεκτρολόγος μηχανικός και μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών. Έγκαιρα κατάλαβε ότι μάλλον δε θα της έδινε χαρά το " μηχανικός μέσα σε ένα γραφείο", οπότε άρχισα να ¨ψάχνεται¨. Οργάνωσε μια θεατρική ομάδα και αυτό ήταν.
Σήμερα είναι μια πολύ καλή ηθοποιός, γράφει ενδιαφέροντα κείμενα, τραγουδάει, χορεύει, πειραματίζεται με τη ακηνοθεσία, ασχολήθηκε μάλιστα και με την παραγωγή.
-Δεν σε φόβισε να κάνεις δική σου παραγωγή;
Όχι! Το τόλμησα! Η παράσταση «Contractions», γραμμένη από το σπουδαίο συγγραφέα Mike Bartlett, σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη, πραγματοποιήθηκε με δική μου παραγωγή και κεφάλαιο. Ρίσκαρα. Και αυτό το ρίσκο μου έμαθε πολλά και με ωρίμασε . Πήγα στην άλλη πλευρά , κατάλαβα πολλά πράγματα τα οποία αγνοούσα ή είχα υπεραπλουστεύσει . Αντιλήφθηκα πόσο δύσκαμπτο είναι το σύστημα, πόσο δύσκολο είναι να είσαι σωστός στα οικονομικά και οργανωτικά θέματα. Πλέον στις δουλειές που είμαι διαχειρίζομαι διαφορετικά τις καταστάσεις, γιατί έχω επιπλέον γνώση. Ήταν μια αξεπέραστη και μοναδική εμπειρία.
-Έχεις συνεργαστεί με σημαντικά πρόσωπα. Πρόσφατα η Ρούλα Πατεράκη σκηνοθέτησε έργο σου στο Ίδρυμα Κακογιάννης. Θάθελες όμως να μας μιλήσεις για την εμπειρία, από τη συμμετοχή σου στους «Δαίμονες»
Τι να πρωτοπώ αναρωτιέμαι! Καταρχάς είχα μάθει ότι θα γίνει οντισιόν και δεν πήγα σε μεγάλη δουλειά στην Ίμπιζα της Ισπανίας, μόνο και μόνο για να μην χάσω την οντισιόν. Ήθελα σαν τρελή να συμμετέχω σε αυτήν την παράσταση. Από μικρή άκουγα το κομμάτι από τους Δαίμονες και έπαιζα μόνη μου θέατρο στο σαλόνι μας. Πάω λοιπόν στην οντισιόν, περνάω την πρώτη φάση , τη δεύτερη ,την τρίτη … Και ζω το όνειρο! Είμαι στο θίασο των Δαιμόνων. Πλάι σε ταλαντούχους νέους ανθρώπους που τότε όλοι ξεκινούσαμε: Κωνσταντίνος Μπιμπής, Ιβάν Σβιτάιλο, Ευγενία Λιάκου, Κασσιανή Λειψάκη ,Μαρίνα Σάττι, Ιάσονας Μανδήλας και πολλοί ακόμα που είναι θέμα χρόνου να γίνουν διάσημοι, διότι είναι όλοι εξαιρετικοί. Και πέρα από τα νέα τα παιδιά τι να πούμε για την Άννα Βίσση, τον Νίκο Καρβέλα, για την Εβελίνα Παπούλια και τον αγαπημένο μου Παναγιώτη Πετράκη με τον οποίο μάλιστα μας δένει ένας ξεχωριστός δεσμός. Και τέλος… τι να πει κάποιος για το Γιάννη Κακλέα. Αυτόν τον δημιουργό με την ατέλειωτη φαντασία, την αξιοπρόσεκτη οξυδέρκεια και το χιούμορ του. Τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή και ανυπομονώ να ξανασυνεργαστώ μαζί του.Μου είχε κάνει ξανά πρόταση μετά τους Δαίμονες, αλλά δυστυχώς είχα κλείσει άλλη δουλειά. Είμαι σίγουρη ότι οι δρόμοι μας θα ξανανταμώσουν.
-Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σου;
Τίποτα δε θα ήταν το ίδιο αν δεν είχα τόσο καλές φίλες και φίλους. Επενδύω πολύ στους ανθρώπους και έχω την ευλογία να έχω διατηρήσει φιλίες με γερά θεμέλια και αγάπη. Καταρχάς έχω τρεις φίλες που τις νιώθω σαν αδελφές. Είναι φίλες μου από Καβάλα που ήμαστε μαζί από το γυμνάσιο και είμαστε αχώριστες. Την Κορίνα, την Άνυ και την Όλγα. Χαρές, λύπες , τρέλες, ταξίδια, όλα τα έχω ζήσει μαζί τους και είναι απίστευτο να ξέρεις ότι βρέξει χιονίσει θα έχεις κοντά σου αυτά τα πλάσματα να σε αγαπούν και να σε στηρίζουν. Από εκεί και πέρα έχω πολύ καλούς φίλους και φίλες και είμαι από αυτούς που πιστεύω στη φιλία ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα. Μάλιστα συγκατοικώ με φίλο μου και είμαστε οι καλύτεροι συγκάτοικοι εδώ και τρία χρόνια, έναν υπέροχο καλλιτέχνη, το Γιάννη Μανιατόπουλο.
-Για ποια πράγματα είσαι περήφανη;
Α! Για πολλά. Ακόμα και για μικρά πραγματάκια, απλά, καθημερινά προσπαθώ να λέω ένα μπράβο στον εαυτό μου. Έτσι αμβλύνονται λιγάκι τα προβλήματα και είναι ένας τρόπος να αντέχεις αυτά που αντιλαμβάνεσαι ότι συμβαίνουν χωρίς να τρελαθείς. Με κανακεύω, όσο με μαλώνω . Τώρα αν θα έπρεπε να αναφέρω κάτι πιο μεγάλο που κατάφερα και είμαι περήφανη γι ΄αυτό θα έλεγα πρώτο την παράσταση «Contractions» του Mike Bartlett , σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη. Επίσης είμαι πολύ περήφανη που κατάφερα να τελειώσω μια από τις πιο απαιτητικές σχολές του Πολυτεχνείου, το τμήμα ηλεκτρολόγων μηχανικών, που κατάφερα να είμαι στην παράσταση των Δαιμόνων (ενώ είχαν δει 700 άτομα, για το ρόλο), που καταφέρνω να διατηρώ τις φιλίες μου στην Καβάλα και που δεν τα παρατάω όταν αγαπώ κάποιον ή κάτι πολύ.
-Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου;
Είμαι αισιόδοξη, πεισματάρα ,με χιούμορ και χρώμα.
-Ο ρόλος που σε δυσκόλεψε πιο πολύ μέχρι τώρα;
Όλοι οι ρόλοι έχουν τις απαιτήσεις τους. Ωστόσο αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον θα έλεγα το ρόλο του Γκάρυ στην παράσταση « Shopping and Fucking» σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη. Ο Γκάρυ ήταν ένας έφηβος 14 χρονών που έπαιρνε κοκαΐνη και εκδιδόταν ,που είχε βιαστεί από τον πατριό του και έιχε φύγει από το σπίτι. Από πού να το πιάσεις; Και αγόρι και 14 χρονών και βιασμός και πορνεία και ναρκωτικά. Έρευνα, έρευνα, έρευνα. Μελέτη. Διάβασμα. Πρόβα στην πρόβα. Πανικός. Έχασα βάρος, έγινα 40 κιλά διότι όταν παίρνεις ναρκωτικά το σώμα σου δεν είναι υγιές , είναι ταλαιπωρημένο. Έδενα το στήθος μου. Έβαψα το μαλλί μου μαύρο. Δε με αναγνώριζα στον καθρέφτη. Όμως άξιζε τον κόπο διότι πραγματικά η παράσταση αυτή ξεχώρισε και εγώ ήμουν υποψήφια για βραβείο.
-Πώς προέκυψε η συγγραφή;
Εδώ και δύο χρόνια έχω μπει σε ένα μαγικό κόσμο, τον κόσμο της συγγραφής. Πάντα έγραφα, αλλά έγραφα τις σκέψεις μου και αυτά που με απασχολούσαν. Το 2015 λοιπόν βλέπω ότι θα γίνει ένα στούντιο θεατρικής συγγραφής στο εθνικό θέατρο. Κάτι ¨με γαργάλησε¨ μέσα μου . Έπρεπε να στείλουμε ένα κείμενο και από όλους τους συμμετέχοντες θα επιλέγανε δέκα άτομα μονάχα. « Τι έχεις να χάσεις Παρδαλίδου;» είπα στον εαυτό μου και έστειλα κείμενο. Και με διαλέξανε! Και στο τέλος του σεμιναρίου παρουσιάστηκε το μονόπρακτό μου «Θα σε κάνω Βασίλισσα» στο Εθνικό σε σκηνοθεσία του Γιώργου Λύρα. Την επόμενη χρονιά έκανε στούντιο Θεατρικής συγγραφής το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Πάλι διαγωνιστικό. Και πάλι με πήραν και μάλιστα αυτή τη φορά από τους 25 συγγραφείς που επιλέχτηκαν θα παρουσίαζαν τα κείμενα τους μόλις τρεις! Και ήμουν σε αυτούς τους τρεις με το μονόπρακτο «Φλικ Φλοκ» που είχα την τύχη να το σκηνοθετήσει η πολύ σπουδαία Ρούλα Πατεράκη. Έκτοτε έχω γράψει ακόμα ένα έργο και έχω στα σκαριά δύο ακόμα. Ετοιμάζω μια διασκευή για παιδικό θέατρο και ονειρεύομαι να διασκευάσω και ένα μυθιστόρημα του Β. Ουγκώ. Η συγγραφή είναι κάτι που με εξιτάρει , με ηρεμεί και είναι ένας ακόμα τρόπος επικοινωνίας.
-Πώς είναι να βλέπεις τα κείμενά σου στη σκηνή;
Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα μεγάλη χαρά βλέποντας μια άλλη οπτική από αυτή που είχα στο μυαλό μου όταν τα έγραφα. Αυτή είναι η μαγεία του θεατρικού κειμένου. Ότι ο εκάστοτε ηθοποιός ή σκηνοθέτης θα ερμηνεύσει με τη δική του ψυχή αυτό που έχεις γράψει και αυτό είναι γοητευτικό. Επίσης είμαι πολύ τυχερή που και στα δυο κείμενα που έχουν παρουσιαστεί ¨φωτίστηκε¨το κωμικό τους στοιχείο και μάλιστα σε σημεία που από γραφής δε φανταζόμουν ότι είναι κωμικά.
-Υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζεις και θα ήθελες να συνεργαστείς;
Πολλοί και διάφοροι. Στο θέατρο θα ήθελα να παίξω σε παράσταση που σκηνοθετεί ο κ. Στάθης Λιβαθινός. Στην τηλεόραση θαυμάζω πολύ τη δουλειά του κ. Παπαδουλάκη και είναι ένα από τα όνειρά μου να συνεργαστούμε σε μια παραγωγή. Τέλος θα ήθελα να παίξω με τη δασκάλα μου την Πέμη Ζούνη ,το Γιάννη Στάνκογλου και ασφαλώς το Γιώργο Καραμίχο. Αυτά για την Ελλάδα. Για το εξωτερικό…δε θα τελειώσω ποτέ, αν αρχίσω…
-Υπάρχουν δυσκολίες του επαγγέλματος σήμερα στην Ελλάδα;
Όταν δυσκολεύονται γιατροί, δικηγόροι και μηχανικοί…τι να πούμε για τους ηθοποιούς και για τους καλλιτέχνες εν γένει; Τα ξέρουμε, τα βλέπουμε. Όλα καλά θα πάνε!
-Θα ήθελες να ασχοληθείς επαγγελματικά και με τη σκηνοθεσία;
Μετά τη συγγραφή , έχοντας υπάρξει και δυο φορές βοηθός σκηνοθέτη και έχοντας παρακολουθήσει και σεμινάρια σκηνοθεσίας τόσο θεάτρου όσο και κινηματογράφου, μπήκε το μικρόβιο μέσα μου για τα καλά. Έχω την όρεξη να δημιουργήσω σε πολλά επίπεδα και νομίζω ότι αυτή τη στιγμή διαθέτω και το απαιτούμενο ¨θράσος¨και θάρρος για κάτι τέτοιο. Μάλιστα είμαι σε συζητήσεις για να αναλάβω την πρώτη μου σκηνοθεσία σε θέατρο για παιδιά σε κεντρική σκηνή της Αθήνας.
-Ποια είναι τα όνειρά σου;
Μια ζωή δε φτάνει για όλα όσα ονειρεύομαι. Όσα λαχταρώ πάντως έχουν μέσα τέχνη, αγάπη και ταξίδια.
-Τι σημαίνει ευτυχία για εσένα.
Να νιώθεις πλήρης σε όλους τους βασικούς τομείς της ζωής σου. Nα έχεις όρεξη για ζωή και να είσαι γεμάτος ενθουσιασμό , αγάπη και χαρά.
-Τι κοινά έχεις με το ρόλο σου στο Φιντανάκι.
Στην αρχή του έργου η Τούλα είναι ένα πλάσμα γεμάτο χαρά και ελπίδα που προσπαθεί να δικαιολογήσει αυτούς που αγαπά. Επίσης είναι απόλυτα δοσμένη στον έρωτά της, αγαπά με όλο της το είναι . Τέλος έχει αδυναμία στον πατέρα της. Αυτά είναι κάποια από τα κοινά μας στοιχεία στο χαρακτήρα.
-Τι διαφορές έχεις με το ρόλο σου;
Σε αντίθεση με την Τούλα, εγώ πιστεύω ότι δεν θα κατέθετα τα όπλα , θα πάλευα για τον έρωτά μου και για τη ζωή που θέλω μέχρι τελικής πτώσης και αντίθετα στην κοινωνία. Επίσης η σχέση που έχω με τη μητέρα μου είναι εξαιρετική, σχεδόν ιδανική για μάνα-κόρη, σε αντίθεση με την Τούλα και τη μητέρα της , η οποία για την Τούλα αντιπροσωπεύει ό,τι δεν θέλει ποτέ να γίνει και τελικά γίνεται…
-Ποιούς ρόλους ονειρεύεσαι να ερμηνεύσεις;
Ένας από τους αγαπημένους μου ρόλους είναι η Ιουλιέτα. Θεωρώ ότι είναι ιδιαιτέρως δυναμική ηρωίδα σε αντίθεση με το σύνηθες γλυκανάλατο που έχουμε στο μυαλό μας. Με όρους του σήμερα η Ιουλιέτα είναι σχεδόν αναρχική, πάει κόντρα σε όλα και όλους και δε διστάζει να βάλει τέλος στη ζωή της για κάτι που θεωρεί ότι αξίζει τον κόπο.
Γενικότερα μου αρέσει να παίζω σε κωμωδίες γιατί η χαρά που νιώθω ακούγοντας το κοινό να γελάει είναι απερίγραπτη. Ο λόγος που μου αρέσει τόσο το επάγγελμα του ηθοποιού είναι ότι μπορώ να δημιουργήσω συναισθήματα και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό και αξιόλογο.
-Τι ρόλο παίζει το χρήμα στη ζωή σας.
Το χρήμα σαν χρήμα δεν έχει για μένα αξία. Οι δυνατότητες που σου προσφέρει είναι αυτό που μετράει. Δε με αφορά να αποταμιεύω. Με αφορά να επενδύω . Και πάντα βρίσκω τρόπο να έχω τα χρήματα που χρειάζομαι για να μπορώ να έχω αυτά που θέλω πραγματικά. Από εκεί και πέρα , πάντα είναι καλό να έχεις και το κάτι παραπάνω για να μπορεί να εξασφαλίσεις και τις αντίστοιχες εμπειρίες.
-Ποια είναι η στάση που ακολουθείς στη ζωή σου;
Χιούμορ, αγάπη, πείσμα, δημιουργία, ενθουσιασμός. Όλα θα πάνε καλά.
-Τι σε εμπνέει;
Καταρχάς ο έρωτας. Αυτό το ακραίο συναίσθημα που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι ικανός για όλα. Επίσης το φιλότιμο, το χιούμορ και τα χρώματα.
-Πως μελετάς το ρόλο σου;
Είμαι από τους ηθοποιούς που γράφουν το βιογραφικό του ρόλου τους. Κάθομαι και πλάθω όλη τη ζωή της ηρωίδας. Πού γεννήθηκε, πώς μεγάλωσε, τι νιώθει , τι θέλει. Μου αρέσει ανά πάσα στιγμή να ξέρω τι άνθρωπος είναι ο ρόλος μου. Πώς δρα. Επίσης κάθομαι και γράφω τι έχει γίνει πριν κάθε σκηνή και ανάμεσα στις σκηνές. Ζω κάτι σαν παράλληλη ζωή στη διάρκεια των προβών. Και επειδή γράφω και γράφω και γράφω έχω σκεφτεί κάποια στιγμή να μαζέψω όλες αυτές τις ζωές που έχω δημιουργήσει με τη φαντασία μου και να εκδώσω ένα βιβλίο . Μην πάνε και χαμένα!
-Τι σε κάνει να χαμογελάς;
Οι φίλες μου, ο γάτος μου , η οικογένειά μου και η δουλειά μου.
-Αν κερδίζατε 1.000.000 τι θα κάνατε;
Δωρεές, δώρα, ταξίδια και φυσικά παραγωγές.