ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΛΑΒΟΣ ΚΗΔΕΙΩΝ ΜΕ ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 08/11/2016 15:23
O Hλίας Ζερβός φέτος βρίσκεται στο πλευρό του Γιώργου Αρμένη στην κωμωδία «Άσε να μη μιλήσω καλύτερα».
- Φέτος στο Νέο Ελληνικό Θέατρο λέτε «Άσε να μη μιλήσω καλύτερα», μια κωμωδία για τη σύγχρονη Ελλάδα…
Ακριβώς. Το ιδιαίτερο αυτής της κωμωδίας είναι ότι με έναν συμβολικό τρόπο, αντιμετωπίζει την κατάσταση που βιώνουμε. Η ιστορία είναι η εξής: ο παππούς ο Δήμος κλείνει έναν αιώνα και γιορτάζει τα γενέθλιά του. Η οικογένεια μαζεύεται με αυτή την αφορμή για να αρπάξει την κληρονομιά, που νομίζουν ότι έχει. Τότε ο τρομερός αυτός ο παππούς εξιστορεί όλη την ιστορία της χώρας μας από τον Εμφύλιο και μετά και λέει τελικά πολλά.
- Ο ρόλος σας ανήκει στον αρπακτικό του περίγυρο;
Ναι, είμαι ένας συγγενής ανιψιός του, μεγαλοεργολάβος κηδειών, ο οποίος θέλει την εξουσία κατά βάση, και τα χρήματα βέβαια. Αλλά εμένα στην προσέγγιση του ρόλου, με ενδιαφέρει κατά βάση, αυτή η μανία του για την εξουσία. Αυτό είναι το προσωπικό μου σχόλιο με αφορμή το ρόλο, γιατί για μένα οι ρόλοι είναι μια αφορμή πάντα να μιλήσω γα όσα με απασχολούν. Προσπαθώ λοιπόν να καταγράψω αυτή την ανοησία, να θες δηλαδή την εξουσία και να κάνεις ό,τι χειρότερο για να την αποκτήσεις. Το συγκεκριμένο πρόσωπο χρησιμοποιεί την αντωνυμία «εγώ» συνέχεια κι αυτό δηλώνει ότι κάτι δεν πάει καλά, σωστά;
- Τι μας έφερε σε αυτή την κατάσταση που περιγράφει το έργο και όλοι ζούμε;
Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Αυτό που σκέφτομαι ότι αυτή τη στιγμή χάθηκε η μπάλα μέσα από έναν άκαρπο νεοφιλελευθερισμό και καταλήξαμε να αποφασίζουν για τις τύχες των λαών οι μεγάλες αγορές, πάντα βέβαια μέσα στο πλαίσιο της δικής τους λογικής. Δεν αναρωτιόμαστε όμως γιατί πρέπει να αποδεχτούμε αυτή τη λογική. Η Ευρώπη, νομίζω, ότι έχει χάσει το δρόμο της και παρακολουθεί την άνοδο του νεοναζισμού. Στην Τουρκία απαγορεύουν συγγραφείς. Όλα βρίσκονται πια σε αναταραχή.
- Υπάρχει διέξοδος, κατά τη γνώμη σας;
Άμεσα δεν βλέπω φως, αλλά πάντα ελπίζω σε μια ρήξη και μια επανάσταση. Βλέπω όμως ότι οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Στο θέατρο ευτυχώς διατυπώνονται με μια άλλη ουσία, δεν είναι κενές περιεχομένου. Ευτυχώς ακόμα σε αυτή τη δουλειά μπορείς να πεις πράγματα πιο ουσιαστικά.
- Η νέα γενιά στο έργο κερδίζει την εμπιστοσύνη του παππού. Από αυτή θα έρθει η αλλαγή;
Το ελπίζω. Αλλά δεν σημαίνει πάντα ότι οι νέοι φέρνουν το νέο. Θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν μια κίνηση να μετατοπίσουν τα πράγματα. Αυτό που με θλίβει όμως σήμερα είναι η καθήλωση στην εικόνα, στην οθόνη του υπολογιστή, του κινητού… Κι αυτό δεν αφορά μόνο τη νέα γενιά. Ο εγκλωβισμός στην εικόνα σού απαγορεύει να σκεφτείς. Έχεις την αυταπάτη πως διαθέτεις μια έξυπνη συσκευή, αλλά οι συσκευές είναι ηλίθιες. Μόνο οι άνθρωποι είναι έξυπνοι.
- Πώς είναι η κατάσταση στο θέατρο σήμερα;
Στο θέατρο νομίζω γίνονται πράγματα, παρά τη δυσκολία που υπάρχει. Όμως το ότι δουλεύουν οι περισσότεροι άνευ αμοιβής είναι τραγικό. Επίσης ο γενικός κανόνας είναι ότι η πρόβα, το πιο δημιουργικό κομμάτι μιας παράστασης, δεν πληρώνεται. Κι αυτό έχει γίνει αποδεκτό ως μια κανονικότητα, άρα δεν θα επιστρέψουμε στο κανονικό ποτέ. Κανείς δεν αντιδράει και κανείς δεν μιλάει. Δεν βλέπω να υπάρχει αντίσταση και θυμός. Μια αποδοχή μιας κατάστασης κι ένας φόβος μόνο. Αλλά με τον φόβο δεν γίνεται τίποτα. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι "δουλίτσα να υπάρχει". Εγώ δεν θέλω δουλίτσα όμως, θέλω δουλειά κι εργασία.
- Θα κάνετε κάτι άλλο φέτος θεατρικά;
Όχι και δεν ήθελα, λέω να κάνω ένα ταξίδι, δεν μου αρέσει να κάνω το ένα πράγμα μετά το άλλο. Αν προκύψει κάτι θα το επεξεργαστώ, αλλά μου αρέσει τα πράγματα να γίνονται με ησυχία. Αυτό που με ενδιαφέρει πια στο θέατρο είναι οι συναντήσεις.