ΜΑΡΙΑ ΣΚΟΥΝΤΖΟΥ ΣΤΗ ΣΕΜ. ΔΙΓΕΝΗ: ΨΑΧΝΩ ΤΗ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 27/01/2018 14:08
Η σπουδαία ηθοποιός, εμπλέκεται φέτος (μαζί με τον εξαίρετο Νίκο Μπουσδούκο), σ' έναν ανεξιχνίαστο φόνο! Ένας νεκρός, στην μεσαιωνική Ιαπωνία των σαμουράι και μάρτυρες με διαφορετικές καταθέσεις. Το έργο της Αναστασίας Παπαστάθη "Φαινόμενο Ρασομόν", είναι εμπνευσμένο από διηγήματα του Ρ. Ακουτάγκαβα (από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ιαπωνικής λογοτεχνίας) και από αρχαίους μύθους "περί αληθείας". Ο Ακουτάγκαβα έγινε ευρύτερα γνωστός μετά το 1950, όταν ο Ακίρα Κουροσάβα γύρισε τη θρυλική ταινία "Ρασομόν".
Στην παράσταση, η Μ. Σκούντζου είναι η κυνική περουκιέρισσα, ο Ν. Μπουσδούκος ο οικογενειάρχης ξυλοκόπος και η Αν. Παπαστάθη ο φιλοσοφημένος μοναχός.
-Κυρία Σκούντζου, γεννηθήκατε θεατρικά και μεγαλώσατε μέσα στο Εθνικό θέατρο. Έχετε ερμηνεύσει μεγάλη γκάμα ρόλων, από αρχαία τραγωδία μέχρι Σαίξπηρ, Ίψεν, Ιονέσκο, Νεοελληνικό θέατρο... Πώς κρίνετε τον ρόλο που ερμηνεύετε τώρα;
"Ομολογώ πως τέτοια προσωπικότητα, όπως η Περουκιέρισα στο "Φαινόμενο Ρασομόν" δεν έχω ξανασυναντήσει. Σκεφτείτε ότι η δουλειά της είναι να ξυρίζει τα κεφάλια πεθαμένων και να φτιάχνει περούκες απ' τα μαλλιά τους. Ένα δείγμα, για να πάρετε μια ιδέα για τι χαρακτήρα μιλάμε. Ακούγεται ακραίο, στην παράσταση όμως, έχει κωμική διάσταση. Είναι προκλητικά κυνική, δεν πιστεύει σε τίποτα και σε κανέναν, ενδιαφέρεται μόνο για το πως θα επιβιώσει".
-Πρόκληση λοιπόν. Ίσως κι επικίνδυνη..
"Όντως. Στην αρχή δίστασα να αναλάβω το ρόλο, αλλά νιώθοντας πλέον το θέατρο Radar σπίτι μου, συν τα δύο χρόνια επιτυχίας με την 'Παρεξήγηση' του Αλμπέρ Καμύ, όπου παίζαμε με την Αναστασία, τους ρόλους μητέρας - κόρης, αποφάσισα να συναντηθώ με την Περουκιέρισα. Και δεν έπεσα έξω. Το επιβεβαιώνει η ανταπόκριση του κόσμου. Ξέρετε, είναι μεγάλη τύχη για έναν ηθοποιό να βρίσκεται σε καλό θέατρο. Το Radar έχει γίνει με τόση αγάπη, φροντίδα, ζεστασιά, αισθητική, από την Αναστασία, που όλα αυτά διοχετεύονται και στους συνεργάτες της. Οι δουλειές γίνονται με έμπνευση, γνώση, προσοχή και υπευθυνότητα. Πρόκειται πάντα για έντιμες και ουσιαστικές παραγωγές, που χαίρεσαι να συμμετέχεις. Ειδικά το "Φαινόμενο Ρασομόν" που θέτει ερωτήματα για την σχετικότητα της αλήθειας και κατά πόσο αυτό που θεωρεί ο κάθε άνθρωπος ως αλήθεια, σχετίζεται με παράγοντες όπως ο χαρακτήρας, το επίπεδό, ή το προσωπικό του όφελος''.
-Γιατί δε δίνετε ποτέ συνεντεύξεις;
"Πολλές φορές έχω παρεξηγηθεί που αρνούμαι να δίνω συνεντεύξεις. Δεν είναι από ιδιορρυθμία, απλά αισθάνομαι καλύτερα αυτό που έχω να πω, να λέγεται μέσα απ' την δουλειά μου."
-Είχατε δασκάλα την Κατίνα Παξινού. Ποια κουβέντα της θυμάστε με χαμόγελο;
"Όσοι με ξέρουν καλά, γνωρίζουν ότι απεχθάνομαι τις κολακείες. Θυμάμαι λοιπόν, πάντα αυτό που μια φορά είπε στην τάξη, δείχνοντάς με: "αυτήν την αγαπάω γιατί δεν κολακεύει".
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Ο Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ιαπωνικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1892 και αυτοκτόνησε σε ηλικία 35 ετών.
Στοχαστής με σπάνιο πνεύμα, γνήσιος διανοητής αρνήθηκε κάθε συμβατικότητα. Πολλά από τα θέματά του, άντλησε από μεσαιωνικές ιστορίες της πατρίδας του τις οποίες ξαναέγραψε με σύγχρονη ψυχολογία και μοντέρνα δομή. Μετέφρασε την κλασική αγγλική και γαλλική λογοτεχνία και έγραψε ένα σημαντικό αριθμό ποιημάτων. Έγινε ευρύτερα γνωστός μετά το 1950 όταν ο Ακίρα Κουροσάβα γύρισε την ταινία "Ρασομόν", το σενάριο της
οποίας ήταν βασισμένο σε μια συλλογή διηγημάτων του με τίτλο "Ρασομόν".
Το 1952 η ταινία συμμετείχε στις Κάννες και κέρδισε το μεγάλο βραβείο. Η επιτυχία της ξεπέρασε τα σύνορα της Ευρώπης και έφτασε μέχρι την Αμερική. Πολλά χρόνια μετά, το θέμα της παραμένει επίκαιρο.
Ο ανεξιχνίαστος φόνος ενός άντρα στην μεσαιωνική Ιαπωνία των σαμουράι και οι διαφορετικές καταθέσεις των μαρτύρων εξακολουθεί να απασχολεί την σκέψη των διανοητών, αλλά και να έλκει το ενδιαφέρον των σινεφίλ.
Έτσι επικράτησε ο όρος "Φαινόμενο Ρασομόν" κυρίως στην νομική επιστήμη αλλά και στην ψυχολογία.
Στην νομική για παράδειγμα ο ανωτέρω όρος, αντιπροσωπεύει την περίπτωση, που για το ίδιο γεγονός υπάρχουν διαφορετικές καταθέσεις μαρτύρων.
Το έργο και η εποχή του
Στον μεσαίωνα της Δύσης εκτυλίσσεται το έργο της Αναστασίας Παπαστάθη "Φαινόμενο Ρασομόν" κοντά στο Σαλέντο της Ιταλίας όπου κατέφυγαν μοναχοί από την Κωνσταντινούπολη, που αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις της συνόδου της εκκλησίας περί απομάκρυνσης των εικόνων.
Οι μοναχοί γνώριζαν γραφή και ανάγνωση και μελετούσαν τα αρχαία κείμενα όπως Πλάτωνα και Αριστοτέλη μάλιστα μετέγραφαν τα κείμενα αυτά σε αντίτυπα ώστε να μπορέσουν να βοηθήσουν στην μετάδοσή τους.
Ιδρύθηκαν μοναστήρια, με ένα από τα πιο σημαντικά το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου του Κάσολε το 1098 που στο αποκορύφωμά του λειτουργούσε ως πανεπιστήμιο και ήταν φάρος γνώσης και πολιτισμού.
Σε αυτό το χρονικό και τοπικό πλαίσιο συναντούμε τα έξη πρόσωπα του έργου που ο κάθε ένας αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο κόσμο.
Ο Μοναχός, με φιλοσοφική αναζήτηση αλλά και υπαρξιακή αγωνία, πιστεύει στην ζωή και στον άνθρωπο αναζητά τον ιδανικό κόσμο, η επαφή του όμως με την πραγματικότητα τον απογοητεύει.
Η Περουκιέρα δεν πιστεύει σε τίποτα και σε κανέναν. Δουλειά της είναι να φτιάχνει περούκες απ' τα μαλλιά των πεθαμένων, ξυρίζοντας τα κεφάλια τους.
Τριγυρνάει μέσα στο δάσος και ψάχνει για πτώματα. Προκλητικά κυνική νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της.
Ο Ξυλοκόπος φαίνεται καλός άνθρωπος, θεοσεβούμενος, οικογενειάρχης, τα 'χει καλά με την εξουσία, δεν διστάζει όμως να κλέψει και να πει ψέματα προς όφελός του.
Τα τρία αυτά πρόσωπα συναντιούνται, μετά την δίκη για τον φόνο ενός άνδρα.
Η καταιγίδα που ξεσπάει, τους αναγκάζει να βρούν καταφύγιο στα ερείπια της πύλης Ρασομόν.
Για το έργο, Ρασομόν είναι το όνομα της εισόδου μιας φανταστικής πόλης που άλλοτε ευημερούσε. Τώρα παραμένουν μόνο τα χαλάσματα και ένα στέγαστρο που βρίσκουν καταφύγιο οι διαβάτες.
Εκεί συζητούν για το γεγονός που τάραξε την πόλη. Πριν τρεις μέρες, ένα ζευγάρι περνώντας από το δάσος συναντά έναν ληστή, ο οποίος βιάζει την γυναίκα και σκοτώνει τον άντρα.Τα τρία πρόσωπα ο Άντρας, η Γυναίκα και ο Ληστής πρωταγωνιστούν στο γεγονός.
Ο Ληστής συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο. Η Γυναίκα επίσης καλείται να καταθέσει. Το ίδιο ο Μοναχός και ο Ξυλοκόπος. Ακόμα και την εκδοχή του Άντρα μαθαίνουμε μέσω της Περουκιέρισας που τον συνάντησε αιμόφυρτο στο δάσος, λίγο πριν πεθάνει.
Μάρτυρες και κατηγορούμενοι , για το ίδιο γεγονός, αφηγούνται μια διαφορετική ιστορία, η οποία ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του θεατή.
Η παράσταση παίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9μμ και Κυριακή στις 7μμ στο θέατρο RADAR Πλατεία Αγίου Ιωάννη και Πυθέου 93 τηλ. 210 9769294
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αναστασία Παπαστάθη
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ-ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ: Κυριακή Πανούτσου
ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΧΟΙ: Πάνος Φορτούνας
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ: Αντώνης Κουτρουμπής
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: ΑναστασίαΠαπαστάθη
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Μαρία Παυλοπούλου
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί:
ΠΕΡΟΥΚΙΕΡΙΣΑ: Μαρία Σκούντζου
ΞΥΛΟΚΟΠΟΣ: Νίκος Μπουσδούκος
ΜΟΝΑΧΟΣ: Αναστασία Παπαστάθη
ΛΗΣΤΗΣ: Δημήτρης Τσολάκης
ΑΝΔΡΑΣ: Γιώργος Λαμπριανός
ΓΥΝΑΙΚΑ:Βίκυ Κυριακοπούλου