ΑΠΟΨΕ ΞΕΚΙΝΟΥΝ 'ΑΙ2 ΤΡΑΓΩΔΙΑΙ'
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 23/11/2015 11:35
- Τι είναι οι «ΑΙ2 ΤΡΑΓΩΔΙΑΙ»;
Πρόκειται για μια τραγικά ξεκαρδιστικά κωμωδία σε έμμετρη μορφή, του Θ. Σταυρόπουλου και του Β. Τάτση. Το έργο είναι βασισμένο στο μύθο του Οθέλλου απ’ τη μια και στο μύθο του Οιδίποδα από την άλλη. Παρακολουθούμε μια ομάδα μεταναστών, που ξεκινούν ένα ταξίδι αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής, αλλά δυστυχώς ναυαγούν στην Κύπρο. Εκεί συναντούν τη θέα Αφροδίτη, τον άνθρωπο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Στέφανο έναν περίεργο μάντη και το θεό Μώμο, έναν κατώτερο θεό που σύμφωνα με τη μυθολογία, σκοπός του είναι να εκδικηθεί τη θέα Αφροδίτη. Όπως καταλαβαίνετε οι ήρωες μπερδεύουν, μπερδεύονται, παρανοούν και τελικά μπλέκονται σε ένα κουβάρι παρεξηγήσεων.
- Οι ήρωες του έργου έχουν αναφορές στα κλασικά τους πρότυπα;
Οι ήρωες του έργου μας είναι σε απόλυτο συσχετισμό, όσο αφορά στην κλασική μορφή τους, με αυτούς των τραγωδιών. Οι ιστορίες-μύθοι που αναφέρονται στην κωμωδία μας και αφορούν τα πρόσωπά τους, είναι ακριβώς οι ίδιοι που αναπτύσσονται, τόσο στις τραγωδίες του «Οιδίποδα» και της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή, όσο και σε αυτή του Οθέλλου του Σαίξπηρ.
- Τελικά αυτά τα πρόσωπα τι πραγματικά ψάχνουν;
Το έργο πραγματεύεται την άσβεστη επιθυμία του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου να γευτεί μια διαφορετική ζωή απ’ αυτήν που έχει. Όμως δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πάντα το τίμημα αυτής της αλλαγής.
- Πώς το μυθολογικό στοιχείο συναντάει τον σύγχρονο κόσμο στο έργο;
Πιστεύω ότι ο κάθε τόπος κουβαλάει τη δική του ιστορία με τη μυθολογία του, τις παραδόσεις και όλα αυτά που τον τοποθετούν σε ένα γενικότερο κάδρο. Έτσι η Ελλάδα είναι πάντα και η μυθολογία της. Ό,τι κι αν συμβαίνει στη σύγχρονη εποχή μας, υπάρχει πάντα η αίσθηση ή μάλλον η ψευδαίσθηση ότι το παρελθόν είναι πάντα παρόν και μας εποπτεύει. Άλλωστε το ίδιο το θέατρο, ως πράξη και έκφανση λόγου, εμφανίζει πάντα τη "δική" του μυθολογία, ανεξαρτήτως το τι παρουσιάζει στη σκηνή.
- Ποιος ο ρόλος της Αφροδίτης στην όλη υπόθεση και τι συμβολίζει;
Η Αφροδίτη είναι το έμβολο που δίνει την πρώτη κίνηση στο έργο, είναι η έναρξη με ένα τρόπο. Είναι αυτή που παρουσιάζεται ως "ο από μηχανής θεός", όχι όμως στο τέλος ενός έργου, όπως είθισται σε μια κλασική ελληνική τραγωδία, αλλά στην αρχή του. Το κυριότερο είναι ότι δεν δίνει μία τελική λύση, που θα οδηγήσει σε μια κάθαρση, αλλά μάλλον περιπλέκει και δυσκολεύει τα πράγματα των ηρώων. Ως σύμβολο άλλωστε η θεά Αφροδίτη είναι συνδεδεμένη με μια φαινομενικά ατελείωτη σειρά φαινομένων -αγάπη, γέννηση, θάνατο, γονιμότητα, πόλεμο, ύφανση, μαγεία, συγγένεια, πορνεία, γάμο, παρθενία, πένθος και αμέτρητα άλλα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο έργο μας, είναι η ίδια η ζωή που σου προσφέρει κάποιες επιλογές, μόνο που τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε- και πώς θα μπορούσαμε άλλωστε;- να διακρίνουμε καθαρά τις συνέπειες αυτών των επιλογών μας.
- Θίγεται και το θέμα της μετανάστευσης στο έργο;
Αρχικά πιστεύω ότι βαθιά μέσα μας είμαστε όλοι μετανάστες και εκεί στηρίζεται περισσότερο το κείμενο και εγώ σκηνοθετικά. Όλοι έχουμε μια ανικανοποίητη επιθυμία να μετακινηθούμε, να πάμε κάπου αλλού. Θέλουμε να φύγουμε από σχέσεις, μνήμες, χώρες, συνήθεις, έξεις. Πάντα όμως αυτά μας ακολουθούν, πάντα μας στοιχειώνουν και πάντα τα κουβαλάμε. Όπου και να πάμε, είμαστε μέρος του "εδώ" που φτάσαμε και του "εκεί" απ’ όπου αναχωρήσαμε.
- Ποιος είναι ο σκηνικός χώρος του έργου;
Το έργο εξελίσσεται στην Κύπρο, όπου εκεί θα συναντήσουν οι ήρωές μας και τη θέα Αφροδίτη. Με έναν μαγικό τρόπο όμως θα μεταφερθούν σε μια ονειρική κατάσταση κάπου ανάμεσα στη Θήβα και τη Βενετία.
- Άρα η πραγματικότητα είναι μια υποκειμενική κατάσταση μέσα στη συνθήκες της παράστασης;
Η πραγματικότητα πιστεύω ότι είναι μια αντικειμενική υπόθεση με υποκειμενική στοιχεία. Υπάρχει σίγουρα μια καθολική άποψη για την πραγματικότητα, αλλά ο καθένας μας μπορεί να την ερμηνεύσει διαφορετικά σύμφωνα με τα δικά του βιώματα, τις δικές του σκέψεις και ιδέες.
- Πώς βλέπετε τον χειμώνα που έρχεται στο θέατρο, δεδομένης της κρίσης.
Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος, όπως είναι αυτά τα χρόνια της κρίσης, όχι μόνο για το θέατρο, αλλά και για την κοινωνίας μας στο σύνολό της. Νομίζω όμως ότι αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει από το να κυνηγάμε τα όνειρά μας και να μοχθούμε γι’ αυτά. Ευτυχώς το ελληνικό κοινό έχει δείξει ότι τιμά το θέατρο και τον πολιτισμό γενικά και δεν τον εγκαταλείπει, όσες δυσκολίες και αν έρθουν, και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό.
- Τι άλλο ετοιμάζετε;
Για αρχή έχω επικεντρωθεί πολύ σ’ αυτήν την παράσταση. Θέλω να τη στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις, γιατί έχω εξαιρετικούς συνεργάτες, ανθρώπους γεμάτους πάθος και ταλέντο και νιώθω ότι τους το οφείλω. Τα επόμενα σχέδια θα έρθουν μετά τις 23 Νοέμβρη που θα έχουμε την πρεμιέρα μας!
- Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.