ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΟΥ: 'ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 27/01/2019 10:21
Η Καλλιόπη Ευαγγελίδου έχει όραμα, πείσμα, καλλιέργεια κι εξωπραγματικές αντοχές. Ηθοποιός, σκηνοθέτις, καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, σύζυγος και μητέρα τριών παιδιών! Έρχεται Δευτέρα 4 & Τρίτη 5 Φεβρουαρίου στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας, για να ερμηνεύσει την «ΟΛΓΑ» του Μ. Κοβανίδη, σε δική της σκηνοθεσία.
Η «Όλγα» -λέει-είναι ένα έργο καρδιάς από όλους όσους συμμετείχαμε στην δημιουργία της, μια τρέλα ίσως αν το δει κανείς στενά επαγγελματικά, που μας κάνει όμως να αισθανόμαστε περήφανοι για την ελπίδα που ακόμη, σε χαλεπούς καιρούς, κατορθώνουμε να κρατάμε μέσα μας ζωντανή σε ηλικίες και φάσεις ζωής που δεν είναι εύκολα τα αυτονόητα.
-Πώς ξεκίνησε η περιπέτεια;
Ο Μιχάλης Κοβανίδης μου έδωσε το κείμενο να το διαβάσω, το διάβασα μέσα σε ένα μεσημέρι ανάμεσα σε δεκάδες οικογενειακές υποχρεώσεις, του είπα «Μιχάλη θα το κάνω» χωρίς να έχω αναλογιστεί τις συνέπειες, όπως γενικά κάνω και μέσα σε αυτό το κλίμα του "ή που θα δοξαστούμε ή που θα καταστραφούμε" -που λέω καμιά φορά για να γελάμε- ξεκίνησε η περιπέτεια αλλά και το ταξίδι.
-Ένα ταξίδι σε έναν κόσμο που αν και σκοτεινός και βίαιος, είναι λουσμένος στο φως...
Ναι γιατί αντλεί το φως του από αυτήν ακριβώς την εξομολόγηση που είναι ο μονόλογος. Το φως της Όλγας είναι η δύναμή της να σπάσει την σιωπή και να αναζητήσει την επόμενη μέρα, ίσως για την ίδια, ίσως για τους άλλους.
-Στον κόσμο της Όλγας, η βία έχει φύλο;
Όχι. Η βία είναι βία κι ο θύτης όπως και το θύμα μπορεί να επανέρχονται με διάφορα πρόσωπα. Η σκέψη της ενίοτε χαώδης. Αλλά πρέπει να μιλήσει. « Γι αυτό κι εγώ θέλω να μιλάω, λέει, για να ξεπλύνω τις λέξεις από την πίκρα και τις ξαναβάλω στη ζωή μου καθαρές….» Λέξεις που μολύνθηκαν από τις πράξεις τοξικών ανθρώπων και αναζητούν να εξαγνιστούν μέσα από τους ίδιους τους ήχους τους. Σε έναν κόσμο σιωπής ο ήχος μπορεί να φέρει τη λύτρωση. Ήχος είναι και η μουσική.
-Και με καθοριστική συμβολή στο συγκεκριμένο έργο...
Ακριβώς. Εδώ φωνάξαμε τον Κωνσταντίνο Ευαγγελίδη. Του είπα: "Μπορείς; Για μένα;" Είπε: "Μπορώ".Η μουσική του για μένα όπως την ακούω στην μία ώρα κι ένα τέταρτο της χρονομετρημένης μοναξιάς μου, είναι ένα μυστικό απόλυτα δικό μας. Ήρθε κι η Λιάνα Σπυριδωνίδου. "Χρειάζομαι σκηνικό" της λέω. Μια μέρα, έρχεται στο θέατρο, αγκαλιά με ένα ξύλινο άλογο. "Είναι για την Όλγα" είπε. Και τέλος ο Μιχάλης Κουβόπουλος, με τα φώτα του, τα έκανε όλα να πετάνε. Αντικείμενα στον αέρα. Ένα δωμάτιο χωρίς βαρύτητα, όπου το κάθετί εμφανίζεται μόνο όταν έχει λόγο να εμφανιστεί.
-Arte povera;
Arte ψυχής! Φτιάξαμε μια παράσταση που βρήκε την στέγη της στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών και την συμπάθεια ίσως κι αγάπη όσων τη συνάντησαν. Δεν θέλουμε να αποδείξουμε τίποτα. Μόνο να μιλήσουμε.Σε όσους μπορεί να θέλουν να ακούσουν.
Real news 27/1/2019