ΙΩΣΗΦ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗΣ: 'ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ'
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 16/02/2018 15:25
Ο Ιωσήφ Πολυζωίδης είναι ένας αντισυμβατικός και ιδιαίτερος χαρακτήρας που όταν τον γνωρίσεις σου ανοίγει το δικό του βιβλίο ζωής μονομιάς με σύμμαχο του την ευγενή καλοσύνη του και την όρεξη του για αυτό που κάνει και το οποίο τον κάνει να ζει ακόμα πιο δυνατά, την υποκριτική δηλαδή.
Τον έχουμε αγαπήσει από πολλούς ρόλους σε θέατρο, τηλεόραση αλλά και κινηματογράφο που μέχρι τώρα μέσω των επαναλήψεων δεν μπορούμε να μην ξεχάσουμε τον μοναδικό τυπά με το όνομα Μπάμπης στη Λίτσα.com αλλά και τις στιγμές δίπλα στην Ελένη Ράντου στο Πεθαίνω για σένα, στιγμές που θα μας μείνουν χαραγμένες θυμίζοντας μας σπουδαίες δουλειές του σε αυτόν τον χώρο. O Iωσήφ όμως δεν έμεινε εκεί αλλά τσαλακώνεται σε πολλά και διαφορετικά πράγματα στη σκηνή του θεάτρου με φετινό αποκορύφωμα την παράσταση “Οργισμένα Νιάτα” που έδωσε και εκεί την μοναδική του σφραγίδα.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για όλους και για όλα!
Ιωσήφ μου καλώς όρισες στο Checkinart! Tι γεύση σου άφησαν τα “Οργισμένα Νιάτα” στο ταξίδι τους στην Αθήνα;
To 2017 έκλεισε με μια πολύ ωραία τριλογία παραστάσεων και μια μικρού μήκους ταινία και είμαι πολύ χαρούμενος γιαυτό.
Σε μια περίοδο που λίγες δουλειές ξεχωρίζουν στα μάτια του κόσμου, οι αποφάσεις σου είναι με βάση το συναίσθημα ή την λογική;
Πάω κατά κύριο λόγο με το συναίσθημα, όχι ότι δεν βάζω μπροστά και την λογική μου αλλά πρώτα λειτουργώ αυθόρμητα και έτσι λειτουργώ και στους ρόλους που αναλαμβάνω και συνήθως μου βγαίνει και σε καλό. Από την στιγμή που παρθεί μια απόφαση για μια δουλειά δεν κοιτάω πίσω διότι το παρελθόν είναι παρελθόν με τα καλά του και τα κακά του και κοιτάμε το σήμερα και μόνο, αυτή είναι η ουσία της ζωής για μένα.
Στην περίπτωση που δεν πάει μια δουλειά όπως την περίμενες, πώς το διαχειρίζεσαι;
Ο άνθρωπος ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος. Σίγουρα αν δω ότι κάτι δεν είναι όπως το περίμενα, θα πορευτώ με τα δεδομένα που έχω και θα προχωρήσω. Μια παράσταση τα έχει όλα και δεν μπορούμε να λέμε ότι όλα είναι καλά γιατί δεν είναι, υπάρχουν πάντα και οι όμορφες στιγμές και οι άσχημες.
Από τον Έβρο και την Στουτγκάρδη της Γερμανίας μέχρι και σήμερα τι έχει αλλάξει προσωπικά στον Ιωσήφ και τι μαθήματα έχεις πάρει από αυτόν τον χώρο; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές και σφαλιάρες του επαγγέλματος;
Ξεκίνησα από την Στουτγκάρδη και στην συνέχεια βρέθηκα στην Αλεξανδρούπολη, στην Αθήνα, στο Λουτράκι και ξανά στην Αθήνα σπουδάζοντας μάρκετινγκ εμπορίας και διαφήμισης, αργότερα πήγα φαντάρος και μετά σπούδασα Θέατρο με τα καλά και τα κακά του και η πορεία μου με έφερε εδώ που είμαι τώρα. Δεν θα πω σίγουρα πώς ήταν όλα στρωμένα με ροδοπέταλα και ούτε θα πω ότι ήταν όλα άσχημα, ήταν μια μάχη επιβίωσης η οποία στέφθηκε με επιτυχία και καταφέραμε να σταθούμε στο επάγγελμα και να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Κατάφερα να κάνω το χόμπυ μου επάγγελμα και να μπορώ να ζω από αυτό το οποίο έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα.
Αν ξεκινούσες τώρα την καριέρα σου με τα σημερινά μυαλά, τι θα πρόσεχες και τι θα απόφευγες;
Aν ξεκινούσα τώρα την καριέρα μου έχοντας την εμπειρία του σήμερα, δεν θα ήμουν τόσο ευάλωτος συναισθηματικά γιατί στην αρχή αυτού του ταξιδιού ένιωθα αρκετά ευάλωτος. Πάντα στο άγνωστο είσαι πιο ευάλωτος οπότε όταν ξέρεις τον δρόμο, δεν πέφτεις σε τέτοιου είδους παγίδες. Σίγουρα θα υποστήριζα τα ίδια πιστεύω και τα ίδια ιδανικά με τότε.
Έχοντας περάσει και από την τηλεόραση με επιτυχημένες και αγαπημένες παραγωγές όπως τις ” Λίτσα.com”, “To 10” , “Θύματα Ειρήνης” αλλά και “Οι Ιστορίες Του Αστυνόμου Μπέκα” πώς κρίνεις το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα και τι θα σου έκανε το κλικ να ξαναμπείς με γερά τα γκάζια σε μια νέα τηλεοπτική παραγωγή;
Το “10” ήταν μια εκπληκτική δουλειά για την τηλεόραση αλλά και για τα δεδομένα της τότε εποχής. Αν τύχει μια νέα αξιόλογη δουλειά θα έλεγα φυσικά το ναι για να επιστρέψω στην τηλεόραση. Θα ήθελα να γίνει μια “σωστή” δουλειά γιατί πλέον οι σημερινές δουλειές είναι λίγο “άρπα κόλλα”. Νομίζω πώς η τηλεόραση δεν προσέχει τον εαυτό της ενώ βλέπεις ότι σε όλα τα κράτη ο χώρος της τηλεόρασης εξελίσσεται και βγαίνουν καταπληκτικές δουλειές, εδώ βρισκόμαστε 40 χρόνια πίσω, θέλουν να γίνουν όλα γρήγορα, δεν υπάρχει μονοκάμερο πλέον στην τηλεόραση, ούτε καν στη κρατική τηλεόραση. Ο κόσμος πλέον θα στραφεί και στα ιντερνετικά κανάλια και θα κάνει μια στροφή προς τα εκεί, σιγά-σιγά θα γίνουν όλα αυτά. Νομίζω πώς πλέον το ενδιαφέρον ξεφεύγει από την οθόνη της τηλεόρασης, ο κόσμος δεν έχει μια τηλεόραση συνεχώς ανοιχτή μέσα στο σπίτι του, ενημερώνεται διαρκώς από το διαδίκτυο και παρακολουθεί τις σειρές που παίζονταν παλιά. Έρχονται άτομα στο Θέατρο και μου λένε ότι είδαν το “10” και τον “Δούρειο Ίππο” και μου δίνουν συγχαρητήρια για κάτι που παίχτηκε πριν 20 χρόνια.
Πώς κρίνεις τον εαυτό σου όταν βλέπεις παλαιότερες σου δουλειές στην οθόνη όπως το “Πεθαίνω για σένα” και το “Μόλις Χώρισα”; Eίσαι καταστροφικός εντοπίζοντας λάθη και παρατηρήσεις;
Δεν μπορώ να με θαυμάσω γιατί κάθε φορά βλέπω λάθη και το τι θα μπορούσε να έχει γίνει την δεδομένη στιγμή. Μπορώ να πω ότι όταν βλέπω μια παλαιότερη μου δουλειά, παρατηρώ ότι η δουλειά μου αρέσει αλλά θεωρώ πώς ο εαυτός μου θα μπορούσε να δώσει περισσότερα από ότι είχε δώσει εκείνη την στιγμή.
Ξέφυγες ποτέ από την ταμπέλα της χώρας που σε κατηγοριοποιούσαν κάθε τόσο σε συγκεκριμένους ρόλους;
Για μένα δεν υπήρξε ποτέ διαχωρισμός εμπορικού ή ποιοτικού. Κάθε φορά προσπαθούσαν κάποιοι να με κολλήσουν σε συγκεκριμένες εικόνες αλλά εγώ πάντοτε ξέφευγα από τους ρόλους. Ξεκινώντας με τα “Θύματα Ειρήνης” ήμουν ξανθός, στον “Δούρειο Ίππο έκανα έναν ροκά με μακρύ μαλλί με τελείως διαφορετική στάση και ένας άλλος ρόλος, μετά μπαίνω στο “10” κάνοντας ένα μάγκα στην δεκαετία του 50 με μουστάκι και μετά έρχεται ο Μπάμπης στην Λίτσα.com και στο τέλος έρχονται και οι ταινίες και προσπαθούσα πάντα να κάνω διαφορετικά πράγματα ώστε να μην μπορούν να με τυποποιήσουν πολύ γρήγορα, λέγοντας ότι αυτός είναι “ζεν πρεμιέ”. Ήθελα να κάνω τα πάντα και νομίζω το έχω καταφέρει αυτό, να μπορώ να έχω διαφορετικούς ρόλους και να μην μπορούν να με ταυτίσουν. Την στιγμή που παίζεται ένα σήριαλ ταυτίζεσαι από τον κόσμο με αυτό που κάνεις γιατί είσαι γνωστός από αυτό αλλά στην επόμενη δουλειά προσπαθείς να το αλλάξεις όσο μπορείς.
Τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στον χώρο και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
Θέλω την αλήθεια πια και στις παραστάσεις και δεν μου αρέσουν τα ψέματα, θέλω να βλέπω αληθινά πράγματα και πράγματα που να δίνουν και να κάνουν κάτι στον κόσμο και σε εμένα. Δεν μπορώ τις “αδικαιολόγητες” καταστάσεις και όλο αυτό το πράγμα που κυκλοφορεί στον χώρο το οποίο δεν έχει καμία ουσία αλλά γίνεται. Αναζητώ την αλήθεια και μόνο και εγώ προσωπικά όταν παίζω, θέλω να είμαι αληθινός, ζωντανός και να μην λέω ψέμματα.
Αυτό που με εξοργίζει πολύ είναι το ψέμα και νομίζω πώς ο κόσμος και όλοι μας ζούμε σε ένα ψέμα. Το θέμα είναι ότι πρέπει να σπάσουμε αυτή την φούσκα και να δούμε την αλήθεια, βέβαια η αλήθεια πληγώνει αλλά σε κάνει να περνάς καλύτερα και να είσαι καλύτερος άνθρωπος γενικά.
Πώς διαχειρίζεσαι την νέα τάση των Social Media μιας και απέκτησες τελευταία και εσύ έναν λογαριασμό στο Facebook; Πώς φιλτράρεις τα θετικά/αρνητικά μηνύματα;
Το θετικό μήνυμα που θα λάβω δεν θα μου κάνει κάτι, αντιθέτως προτιμώ το αρνητικό για να μπορέσω να σκεφτώ και να δω τι λάθος έχω κάνει ή τι μπορώ να αλλάξω με σκοπό να εξελιχθώ. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι τόσο φανατικός με το κομμάτι των Social Media παρόλο που η δουλειά μου είναι 100% μέσα σε αυτά. Εγώ δεν έχω καν λογαριασμό στο Instagram αλλά μόνο Facebook το οποίο χρησιμοποιώ μόνο για την προώθηση της δουλειάς μου. Μπορώ να πω ότι δεν αφιερώνω πολύ χρόνο μέσα σε αυτό το νέο κόσμο γιατί προτιμώ την προσωπική σχέση με τους ανθρώπους, το να βλέπω τον άλλον και να μιλάω μαζί του παρά να έχω μια επικοινωνία μαζί του από μια άψυχη οθόνη χωρίς να ξέρω ποιος είναι ο άλλος και τι θέλει από μένα καθώς πολλές φορές παρεξηγούνται και τα μηνύματα που στέλνεις.
Σε ενδιαφέρουν οι κριτικές που θα γραφτούν για σένα;
Οι αρνητικές κριτικές με κάνουν και δουλεύω και να σκεφτώ τι κάνω λάθος και τι όχι. Οι θετικές κριτικές δεν έχουν να σου δώσουν κάτι , έχουν να σου επιβεβαιώσουν το εγώ σου και τίποτα άλλο. Μια αρνητική κριτική ή μια κακή παράσταση είναι ένα μεγάλο παράδειγμα για μένα σαν ηθοποιό να προχωρήσω και να εξελίξω αυτό που κάνω.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο της υποκριτικής;
Θα του έλεγα να κάνει αυτό που θέλει και αγαπάει πραγματικά. Δεν μπορώ να παρέμβω σε κάποιον άνθρωπο που θέλει να κάνει κάτι, να τον αποτρέψω για κάτι ή να τον παροτρύνω. Απλά θα τον αφήσω να κάνει αυτό που θέλει γιατί και εμένα μου λέγανε να μην γίνω ηθοποιός γιατί δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις μπροστά σου οπότε άστο καλύτερα. Αν το αγαπάς και το θέλεις όλο αυτό, θα σου δωθούν οι ευκαιρίες να προβληθείς και να δείξεις κάποια στιγμή την δουλειά σου, όλα εξαρτώνται από τον δικό σου χειρισμό και μόνο.
Πώς βιώνεις το προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα;
Η εικόνα που κυριαρχεί δεν είναι αισιόδοξη γιατί εμείς πρέπει να την φτιάξουμε για να μας αρέσει και δυστυχώς δεν έχουμε τις κατάλληλες υποδομές για να το χτίσουμε όλο αυτό. Εμείς πρέπει πρώτα να φτιάξουμε σαν άνθρωποι για να μπορέσουμε να δεχτούμε όλη αυτή την κατάσταση. Δέχομαι το γεγονός ότι οι νέοι του σήμερα φεύγουν από την χώρα για κάτι καλύτερο διότι ο νέος θέλει να προχωρήσει μπροστά στην ζωή του και εδώ τα πράγματα είναι τελείως κολλημένα. Εδώ οι ιθύνοντες της χώρας δυστυχώς έχουν γαντζωθεί στην δική τους σιγουριά και αναζητούν μόνο την πάρτη τους και ότι αφορά την δική τους κάστα και αφήνουν τον υπόλοιπο κόσμο έρμαιο άλλων. Νομίζω πώς και εγώ να ήμουν 20 χρόνια νεότερος, θα είχα φύγει δεν θα βρισκόμουν στην χώρα και καλά κάνει η νεολαία που φεύγει για κάτι άλλο διότι βρίσκουν έξω αξιοπρεπής μισθούς, δείχνουν το ταλέντο τους και έχουν μια ζωή που τους αξίζει.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πολλούς ηθοποιούς της χώρας να ταξιδεύουν στο εξωτερικό για κάτι καλύτερο στην δουλειά τους με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ιωάννα Τριανταφυλίδου με την οποία συνεργαστήκατε στη Λίτσα.com. Eσύ θα κυνήγαγες μια καριέρα στο εξωτερικό αν ερχόταν μια αξιόλογη πρόταση;
Δεν μου έχει περάσει κάτι από το μυαλό μέχρι τώρα, δεν λέω όχι ούτε ναι γιατί δεν ξέρω πώς θα τα φέρει η ίδια η ζωή. Η δουλειά μας έτσι και αλλιώς δεν είναι μια δουλειά σίγουρη διότι υπάρχουν περίοδοι που δεν δουλεύει ένας ηθοποιός. Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι πολύ περίεργο, ο ηθοποιός δεν μπορεί να δουλεύει συνέχεια γιατί δεν προλαβαίνει να γεμίσει τις μπαταρίες του, πρέπει να έχει και παύσεις για να μπορεί να κάνει αξιόλογα πράγματα και να μην κορεστεί. Παλαιότερα όταν έκανα τηλεόραση δεν βρισκόμουν κάθε χρόνο μέσα σε μια οθόνη και ανά 2-3 χρόνια έκανα και μια δουλειά τηλεοπτικά. Στο θέατρο δούλευα κάθε χρόνο το οποίο είναι η εκπαίδευση μου και η βάση και την τηλεόραση την είχα κάθε 2-3 χρόνια στα πλάνα μου για να μπορώ να “ξεκουράζομαι” καλλιτεχνικά αλλά και σαν άνθρωπος.
Σε ενόχλησε ποτέ αυτή η ταμπέλα που σε κρεμάει η χώρα με διάφορους ρόλους κατά καιρούς που έχουν μείνει στον κόσμο όπως τον “Μπάμπη” στο Λίτσα.com;
Η τηλεόραση σε κάνει γνωστό και μάλιστα σε κάνει οικείο στους ανθρώπους γιατί μπαίνεις στα σπίτια τους. Αντίθετα στον κινηματογράφο πρέπει να βγεις από το σπίτι σου, να πληρώσεις ένα εισητήριο και να δεις μια ταινία ενώ η τηλεόραση έχει αυτό το μαγικό να σε βλέπει ο άλλος πολύ εύκολα και αυτό είναι ταυτόχρονα το επικίνδυνο της, όσο μαγική είναι άλλο τόσο επικίνδυνη είναι. Με την τηλεόραση εισβάλλεις σε ένα σπίτι και γίνεσαι ξαφνικά οικείος σε όλους, είναι σαν να σε γνωρίζει ο άλλος. Θα μπορούσε βέβαια να είναι μια πολύ καλή τέχνη, να γίνονται ωραία πράγματα και να υπάρχει “καλή” τηλεόραση αλλά…
Υπάρχει κάποια δουλειά που ζήλεψες τα τελευταία χρόνια και θα ήθελες να συμμετείχες σε αυτήν;
Υπάρχουν πολλές δουλειές που έχω ζηλέψει όπως οι δουλειές του Κουτσομύτη αλλά και το Νησί το οποίο ήταν μια εξαιρετική δουλειά από όλες τις απόψεις. Τα τελευταία 5 χρόνια δεν μπορώ να πω πώς έχω δουλέψει κάποια δουλειά.
Πώς κρίνεις την κατάσταση του Mega;
Έτσι είναι η ζωή δυστυχώς με τα πάνω της και τα κάτω της, κάποτε ήταν στα πάνω του και τώρα είναι στα κάτω του. Δεν ξέρω αν η τηλεόραση πλέον θα έχει την άνοδο που είχε παλιά, είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό το εγχείρημα την σημερινή εποχή.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Τα Οργισμένα Νιάτα συνεχίζουν την περιοδεία σε πολλές πόλεις της χώρας και ακόμα τρέχει ακόμα μια παράσταση, το LEBENSRAUM (ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ) του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Πηγής Δημητρακοπούλου που βρίσκομαι μαζί με τον Πάνο Ζουρνατζίδη η οποία θα παίξει ξανά και στην Αθήνα και συνεχίζει και αυτή την περιοδεία.
Υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις στο μέλλον;
Δεν έχω τέτοιες βλέψεις, δεν μπορώ να πω πώς θέλω να υποδυθώ έναν ρόλο ή κάτι άλλο. Θέλω να είμαι καλά και να δουλεύω και να είμαι παρών στον χώρο.
Τι θα ήθελες να σου φέρει το 2018;
Να φέρει σίγουρα πολλά χαμόγελα και να δούμε κεφάλια όρθια που χαμογελάνε και κοιτούν τον ορίζοντα, έχει μεγάλη σημασία αυτό για μένα. Δεν θέλω να βλέπω πλέον σκυθρωπούς ανθρώπους γεμάτο μιζέρια.
ΤΑ ΟΡΓΙΣΜΕΝΑ ΝΙΑΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Το έργο του Τζον Όσμπορν “Οργισμένα Νιάτα” μετά την επιτυχημένη του πορεία στην Αθήνα, ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη. Η απόδοση, δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία είναι της Κίρκης Καραλή, η μετάφραση του Χρήστου Κεχαγιά και η αναλυτική προσέγγιση του Ανδροκλή Δεληολάνη. Στο ρόλο της Άλισον η Πέγκυ Τρικαλιώτη, του Τζιμ ο Χάρης Τζωρτζάκης, του Κλιφ ο Σήφης Πολυζωίδης και το ρόλο της Έλενας αναλαμβάνει η Ολυμπία Σκορδίλη. Παραγωγή: ANDRODELY p.c.
Έγραψαν για την παράσταση:
“Αίσθησή μου είναι, όμως, πως η Καραλή πήρε τους ήρωές της από το χέρι κανονικά και τους οδήγησε στην ενηλικίωση, φωτίζοντας έστω και στο τελευταίο λεπτό την απόλυτη εσωτερική μαυρίλα τους.”
“Ο Χάρης Τζωρτζάκης είναι εξαιρετικός ως Τζέιμς. Με τη φυσική του ευλυγισία, ακόμα και τα γκρίζα του μαλλιά, συνδυάζει μια ευγένεια με μια τραχύτητα, τη νεανικότητα με την ωριμότητα.”
“ο Σήφης Πολυζωίδης που αποδίδει άψογα το πιο ισορροπημένο πρόσωπο του έργου. Ανεπιτήδευτος ως ηθοποιός, σου δίνει την αίσθηση του φίλου της «διπλανής πόρτας» που πάντα λειτουργεί πυροσβεστικά και όταν η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο απλώς αποχωρεί, μένοντας ουσιαστικά αλώβητος από τη φωτιά των άλλων.”
“Η Πέγκυ Τρικαλιώτη Άμεση, εκδηλωτική. Στο φινάλε, με τον φρενήρη μονόλογό της, αγγίζει την τελειότητα.”
Αντώνης Μποσκοϊτης lifo
“Με την απόδοση του κειμένου όσο και τη σκηνοθεσία της η Κίρκη Καραλή εντόπισε εύστοχα το επίκαιρο του ζητήματος και διακτινώνοντας το έργο σε τόπους και χρόνους του διευρυμένου δυτικού κόσμου διαμηνύει το μάταιο κάθε ιδεολογίας που θα επέτρεπε να αναβιώσει το όνειρο για μια δικαιότερη κοινωνία.”
Δημήτρης Τσατσούλης imerodromos
“Η Πέγκυ Τρικαλιώτη στο ρόλο της Άλισον, έχει δύναμη, ρυθμό, ρεαλισμό και πάθος στην ερμηνεία της. Μας συστήνεται εκ νέου.”
“Ο Σήφης Πολυζωίδης ως Κλιφ, δίνει ζωή, παλμό και σκηνικό εκτόπισμα σε ένα χαρακτήρα που συχνά περνά απαρατήρητος σε αυτό το έργο. Τον χτίζει με επιμέλεια, ηρεμία και συνέπεια, παίζοντας ρυθμιστικό και κατασβεστικό ρόλο στις εντάσεις των άλλων χαρακτήρων.”
ΤΟ ΕΡΓΟ
Ένα έργο που διαδραματίζεται σε τρεις Κυριακές. Ώρες ανίας και αυτοκαταστροφής. Σ’ εκείνα τα απογεύματα της υπαρξιακής μελαγχολίας, όπου το φως απ’ τις γρίλιες του παραθύρου σε εξουθενώνει.
Ο Τζίμυ και η Άλισον νοηματοδοτούν ο ένας τη ζωή του άλλου. Ένα σαρκικό πάθος -που το μυαλό αδυνατεί να εξηγήσει- τους φέρνει κοντά. Ο φίλος Κλιφ βρίσκεται στη σκηνή ως ειρηνευτική δύναμη και η φίλη Έλενα εισβάλλει ανάμεσά τους ως καταλύτης που ανατινάζει το νόημα. Προδοσίες, αποκαλύψεις, απομαγεύσεις και τέσσερις ψυχές ξεγυμνωμένες μέσα σ’ ένα σαλόνι. Ο έρωτας είναι θύελλα και μαζί καταφύγιο.
Ο βασανιστής βασανίζεται πολύ περισσότερο από εκείνους που προσπαθεί να βασανίσει, πληγώνεται και πληγώνει, αλλά ματώνεται περισσότερο απ’ ότι ματώνει. Γιατί όσο περισσότερο αγαπάς κάποιον, τόσο πιο δύσκολο είναι να του το πεις.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Εφτά Κυριακές. Εφτά εποχές. Εφτά διαφορετικές πόλεις. Τέσσερις άνθρωποι σε ένα σπίτι στο Σικάγο του ’56, στο Παρίσι του ’62, στο Μιλάνο του ’72, στην Αθήνα του ’81, στη Μόσχα του ’88, στο Βερολίνο του ’91, στο Λονδίνο του ’97. Οι ίδιοι άνθρωποι, η ίδια ιστορία. Η λύσσα ενός αυτοκαταστροφικού πάθους και η πορεία προς την ενηλικίωση. Κι όταν ο Τζίμυ Πόρτερ ενηλικιωθεί, μαζί του θα κλείσει κι ο 20ός αιώνας. Ο τελευταίος -ίσως- αιώνας που οι νέοι πολέμησαν για τα ιδανικά τους.
Τα τυραννισμένα νιάτα αλληλοσπαράσσονται σε ένα σπίτι όπου πνέουν ψυχροπολεμικά μποφόρ. Σ’ ένα σπίτι που μοιάζει με Κόλαση κεκλεισμένων των θυρών. Κάθε συμφιλίωση, δεν είναι παρά ένα φαινόμενο παροδικό. Μια σκηνική ιστορία που δεν μπορεί να υποδείξει κανέναν δρόμο λυτρωμού. Που χρησιμοποιεί τις στιγμές παραφροσύνης, για να υποδείξει το μέγεθος ενός υπαρξιακού ατελείωτου αγώνα.
Όλα τα ιδανικά τα εξάντλησε μια περασμένη γενιά. Η περασμένη γενιά θα αντιδράσει λέγοντας πώς πολλά απ’ τα ανεκπλήρωτα ιδανικά της, τα άφησε παρακαταθήκη στους απογόνους της. Για να ‘χουν με κάτι να παίζουν. Κι ο καιρός περνάει και κανείς δεν λυτρώνεται απ’ τον κυνισμό, την πίκρα και τη ματαίωση.
Συντελεστές
Μετάφραση – Έρευνα: Χρήστος Κεχαγιάς
Απόδοση- Δραματουργική Επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή
Αναλυτική Προσέγγιση: Ανδροκλής Δεληολάνης
Σκηνικά: Άγγελος Μέντης
Κοστούμια: Απόστολος Μητρόπουλος
Ηχητικό περιβάλλον: Λιάνα Τζερεφού
Για το ρόλο του πατέρα δανείζει τη φωνή του ο Ανδροκλής Δεληολάνης
Δημιουργία trailer: Ειρήνη Στείρου
Φωτογραφίες Παράστασης: Νίκος Πανταζάρας
Βοηθός Παραγωγής: Ειρήνη Βουρλάκου
Παραγωγή: ANDRODELY p.c.
Πρωταγωνιστούν:
Πέγκυ Τρικαλιώτη, Χάρης Τζωρτζάκης, Σήφης Πολυζωίδης, Ολυμπία Σκορδίλη
Οργισμένα Νιάτα του Τζον Όσμπορν.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Θεσσαλονίκη: Θέατρο Αυλαία, 26 Φεβρουαρίου έως 1η Μαρτίου στις 9 το βράδυ. Γενική είσοδος 15 ευρώ, μειωμένο 13 ευρώ.
Προπώληση εισιτηρίων στο ταμείο του θεάτρου, Gooddeals και στη viva. Πληροφορίες κρατήσεις: 2310237700, 6932040527.