Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ 'ΜΙΑ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΧΕΣΗ'
- Ημερομηνία: Τρίτη, 28/11/2017 11:58
Η Χριστίνα Δενδρινού πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Μία πορνογραφική σχέση», η οποία παρουσιάζεται στο Από Μηχανής Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Παπαδάκη.
Στο έργο δεν μαθαίνουμε πολλά για την καθημερινότητα της ηρωίδας σου πριν αποφασίσει να βάλει την αγγελία στην εφημερίδα. Πώς τη φαντάζεσαι;
Θα πρέπει να έρθετε να τη δείτε επί σκηνής για να καταλάβετε πώς τη φαντάζομαι. Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορώ να προδώσω περεταίρω λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή της. Μπορώ να σας δώσω τρία επίθετα: μυστηριώδης, δυναμική και ευθύς.
Τι είναι αυτό που αναζητά τελικά με αυτή την πρωτοβουλία της;
Θέλει να πραγματοποιήσει μια φαντασίωσή της που είναι πλέον αναγκαία γι’ αυτήν, τουλάχιστον στην αρχή… Μετά όμως προκύπτει πως επί της ουσίας, όπως όλος ο κόσμος, αναζητά και αυτή το «ταίρι» της στην αγάπη.
Γιατί την φοβίζει να δοκιμάσει με τον παρτενέρ της αυτό που ονομάζει «κανονικό» σεξ; Τι σηματοδοτεί γι’ αυτήν η λέξη «κανονικό»;
Αν και η ερώτηση είναι spoiler θα προσπαθήσω να απαντήσω έτσι ώστε να μην προδώσω πολλά (γέλια). Ο όρος που χρησιμοποιείται στο κείμενο που μετέφρασε ο Ανδρέας Στάικος είναι «φυσιολογικά». Αυτό που την φοβίζει στο «φυσιολογικά» είναι η εγγύτητα που ενδέχεται να δημιουργηθεί ανάμεσά τους. Αν αρχίσει και της αρέσει η πράξη αυτή θα αισθανθεί ευάλωτη. Φοβάται να νιώσει κάτι παραπάνω από ό,τι θα ένιωθε με μια ξεκάθαρα σεξουαλική πράξη. Εκεί, στο «φυσιολογικά» θα «γυμνωθεί» αληθινά. Θα βουτήξει σε βαθιά σκοτεινά νερά. Θα χάσει ίσως τον «έλεγχο» των πραγμάτων.
Θεωρείς ότι στη διάρκεια της ιστορίας, αλλά και στην κατάληξή της, αποδεικνύεται πιο γενναία από εκείνον;
Στην αρχή δίνει την εντύπωση της πιο γενναίας, της δυναμικής γυναίκας που παίρνει πρωτοβουλία και διεκδικεί το δικαίωμά της στην απόλαυση και στο σεξ. Στην πορεία βλέπουμε πως και οι δύο είναι πολύ γενναίοι, αλλά και εξίσου φοβισμένοι.
Πώς ακουμπά στη δική σου ψυχολογία αυτή η γυναίκα;
Αναγνωρίζω πολλές ποιότητες όπως και πολλά ελαττώματα της επάνω μου. Βέβαια, από την στιγμή που ανέλαβα να την ενσαρκώσω, Εκείνη παρουσιάζεται μέσα από εμένα. Εκείνη είναι εγώ και εγώ είμαι Εκείνη για κάποιο διάστημα. Είναι λίγο κάπως σαν να φιλοξενούμε η μία την άλλη στο σπίτι μας. Αυτήν τη στιγμή συγκατοικούμε και Εκείνη μου υπενθυμίζει ότι έχουμε πολλά κοινά οι άνθρωποι. Πιο συγκεκριμένα νιώθω πολύ οικεία απέναντι της. Αισθάνομαι την επιθετικότητά της όταν φοβάται, την ευτυχία της όταν ερωτεύεται καθώς και την παιδικότητα που έχει. Όλοι οι άνθρωποι αγαπάμε, φοβόμαστε ο καθένας με τον τρόπο του. Ως ηθοποιός, έχω την τύχη να μπορώ να ψάξω μέσα μου κάποιες ποιότητες και συναισθήματα με αφορμή τους εκάστοτε ρόλους που αναλαμβάνω να ενσαρκώσω. Στην προκειμένη περίπτωση θα ήθελα να τονίσω πόσο με βοήθησε Εκείνος, ο σκηνοθέτης μου και συμπαίκτης μου Βαγγέλης Παπαδάκης.
Πώς βλέπεις τη στάση μας σαν κοινωνία απέναντι στο σεξ;
Θεωρώ ότι το να θέλει κάποιος να κάνει απλώς σεξ απαιτεί από εκείνον να πάρει την ευθύνη της επιλογής του και να αφιερώσει χρόνο για να το απολαύσει. Αντιθέτως σήμερα είναι όλα τόσο αναλώσιμα, ακόμα και το σεξ, που ενώ φαινομενικά δείχνει να «εκθειάζεται» από την κουλτούρα και την υποκουλτούρα μας, επί της ουσίας δεν εκτιμάται πραγματικά. Νομίζω πως επειδή ακριβώς είναι διαθέσιμο πολύ εύκολα, χάνει και το ενδιαφέρον του. Δεν μπαίνει συνήθως κάποιος στη διαδικασία να «κυνηγήσει» πλέον, αφού ξέρει ότι εάν το «θήραμα» αυτό δεν είναι διαθέσιμο, θα πάει στο επόμενο. Επίσης, εάν του δοθεί το «θήραμα» πολύ εύκολα, παύει να είναι ελκυστικό. Γιατί άλλωστε να ανησυχήσει κάποιος όταν ξέρει ότι πολύ σύντομα θα βρεθεί κάτι άλλο; Όταν λοιπόν δεν έχεις κοπιάσει για να «αποκτήσεις» κάτι το μεταχειρίζεσαι σαν να τρως junk food και το «πετάς» μόλις το χρησιμοποιήσεις. Αυτό δημιουργεί μια καταστολή στην «αδρεναλίνη» του κυνηγιού και μειώνει τη σημασία της ίδιας της πράξης του σεξ. Μπορεί το σεξ να είναι παντού εκεί έξω – στο ίντερνετ, στα περιοδικά, στην τηλεόραση – αλλά επί της ουσίας δεν αντιμετωπίζεται με «σεβασμό». Εν τέλει το μεταχειριζόμαστε σαν κάτι ασήμαντο και εύκολο όταν απλά ανταλλάζουμε υγρά με κάποιον. Αυτή την αντίθεση τη θεωρώ υποκρισία της κοινωνίας μας απέναντι στο σεξ. Είναι σαν να θέλουμε να κολυμπήσουμε χωρίς να βραχούμε επί της ουσίας. Γι’ αυτό μ’ αρέσει Εκείνη και Εκείνος. Γιατί διεκδικούν το δικαίωμά τους στο σεξ, στην απόλαυση. Αφιερώνονται και δίνονται σε αυτό, φτιάχνουν μια σχέση εκτός πλαισίου, που ξεκινάει με βάση το σεξ, αλλά εξελίσσεται σε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό και απελευθερωμένο.
ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ.