Η ΣΟΦΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑΔΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΠΕΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 31/07/2015 12:15
Η Σοφία Ευτυχιάδου είναι δραματολόγος, θεατρολόγος και σύμβουλος στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, στο πλευρό της καλλιτεχνικής διευθύντριας Ελένης Δημοπούλου, δηλαδή είναι το πλέον κατάλληλο πρόσωπο να μας μιλήσει για τους στόχους του ΔΗΠΕΘΕ, αλλά για το καλοκαιρινό φεστιβάλ «Μέρες θεάτρου», του οποίου έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια μαζί με την κυρία Δημοπούλου, ένα φεστιβάλ που αποτελεί πολιτιστικό γεγονός της πόλης.
Ποιοι είναι οι στόχοι του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης για τη νέα σεζόν;
Πρωταρχική επιδίωξη για το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης είναι να απαντήσει με δημιουργικότητα, με πλουραλισμό, με συνέργειες και αλληλεγγύη στην πολλαπλών αποχρώσεων κρίση που βιώνουμε. Με την καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης Ελένη Δημοπούλου, που ανέλαβε μόλις τον Φλεβάρη του 2015, με την οποία συνεργάζομαι στενά τόσο για το φεστιβάλ «Μέρες Θεάτρου» που σχεδιάσαμε μαζί όσο και ως δραματολόγος, πιστεύουμε ότι το ΔΗΠΕΘΕ ως δημόσια επιχορηγούμενος οργανισμός οφείλει καταρχήν να διευρύνει τον στενό κύκλο των μυημένων μέσα από υψηλής αισθητικής ποιότητας καλλιτεχνικό έργο. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να φτάσουμε λίγο πιο κοντά στην ιδέα του πολιτιστικού εκδημοκρατισμού, δηλαδή στο να έχει πρόσβαση σε πολιτιστικά αγαθά αξιοσύνης όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Γύρω από αυτήν την ιδέα και φυσικά τις συγγενείς ιδέες της συμμετοχικότητας και της αποκέντρωσης σχεδιάζονται αυτό το φεστιβάλ, οι εκπαιδευτικές δράσεις και το σύνολο του καλλιτεχνικού προγραμματισμού.
Ποια τα προβλήματα που καλείστε να αντιμετωπίσετε και πώς σχεδιάζετε να τα ξεπεράσετε;
Δεν θα ήθελα να εστιάσουμε στα προβλήματα αλλά στις δυνατότητες. Φυσικά και υπάρχουν προβλήματα, που έχουν να κάνουν κυρίως με το οικονομικό σκέλος, ωστόσο θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης έχει την ουσιαστική υποστήριξη της τοπικής κοινωνίας, του Δήμου και της περιφέρειας δυτικής Μακεδονίας. Αυτή η υποστήριξη και η εμπιστοσύνη σε συνδυασμό με την ανάπτυξη από μέρους του ΔΗΠΕΘΕ μιας κουλτούρας συνεργασιών - δεν είναι καθόλου αυτονόητες πραγματικότητες αυτές οι δύο στη χώρα μας- συνιστούν ήδη εξαιρετικά ελπιδοφόρες δυνατότητες.
Τι είναι το φεστιβάλ «Μέρες Θεάτρου» που διοργανώνετε;
Ένα φεστιβάλ είναι πάντα ένας τόπος συνάντησης, ένας χώρος ανταλλαγής απόψεων, ζυμώσεων, μοιρασιάς, επικοινωνίας. Είναι ένας τρόπος να μιλήσουμε για δύσκολα θέματα, αλλά και να ξαναφανταστούμε την πραγματικότητα. Και το έχουμε ανάγκη αυτό. Το φεστιβάλ «Μέρες Θεάτρου» είναι ανήσυχο και νεανικό, και στοχεύει καταρχάς στη γνωριμία του κοινού της Κοζάνης και της περιφέρειας της δυτικής Μακεδονίας με σημαντικούς νέους Έλληνες δημιουργούς του θεάτρου μέσα από παραστάσεις που ξεχώρισαν. Έμφαση δίνεται σε καλλιτέχνες που έχουν ζήσει και έχουν δημιουργήσει στη βόρεια Ελλάδα, αλλά και σε γυναίκες δημιουργούς. Η έρευνα πάνω σε διαφορετικούς κώδικες υποκριτικής, η παρουσίαση κλασικών κειμένων μέσα από ανατρεπτικές σύγχρονες σκηνικές αναγνώσεις, η ανάδειξη έργων της νεοελληνικής δραματουργίας, αλλά και της νεοελληνικής λογοτεχνίας είναι συμπληρωματικοί άξονες σχεδιασμού. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ εγκαινιάζουμε μια συνεργασία με φορείς-κοιτίδες πολιτισμού της τοπικής κοινωνίας και της περιφέρειας δυτικής Μακεδονίας, όπως τη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλώρινας, με άλλα ΔΗΠΕΘΕ της χώρας μας, αλλά και με πολιτιστικούς οργανισμούς, όπως η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Παράλληλα έχετε και δυο δικές παραγωγές στο Φεστιβάλ. Μίλησε μας για τα έργα και κυρίως για το Νησί των σκλάβων, όπου συνεργάζεσαι με την Ελένη Ευθυμίου ως δραματολόγος...
Ναι, στο πλαίσιο του φεστιβάλ θα παρουσιαστούν και δύο νέες παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης: Το νησί των σκλάβων του Μαριβώ σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου και το Σήμερα ούτε Άμλετ του Ράινερ Λεβαντόφσκι σε σκηνοθεσία Δήμητρας Χουμέτη. Και τα δύο έργα με εντελώς διαφορετικό τρόπο σχετίζονται μεταξύ άλλων και με την ιδιαιτερότητα της θεατρικής λειτουργίας. Και οι δύο παραγωγές βρίσκονται ακόμη σε στάδιο δοκιμών.
Για το Νησί των σκλάβων μπορώ να σας πω ότι θα είναι μια απειλητική μουσική κωμωδία για τις ύπουλες μεταμορφώσεις της εξουσίας. Η Ελένη Ευθυμίου αναμετριέται για πρώτη φορά με ένα κλασικό έργο, έχοντας πέντε νέους ταλαντούχους ηθοποιούς στο πλάι της. Έχει συνθέσει επίσης και υπέροχη μουσική για την παράσταση που έχει κομβικό ρόλο σε επίπεδο δραματουργίας. Άλλωστε, η σκηνοθετική σύνθεση στις παραστάσεις της βασίζεται πάντα σε μουσικούς κανόνες. Μεταξύ μας στην πρόβα λέμε ότι πρόκειται για «μια παρ’ ολίγον όπερα για μια παρ’ ολίγον δημοκρατία»… Τα υπόλοιπα επί σκηνής.
Ποιος ο ρόλος του ΔΗΠΕΘΕ στην τοπική κοινωνία; Θα οργανώσετε κάποιες δράσεις ή εκπαιδευτικά προγράμματα;
Οι δράσεις ενός θεάτρου, είτε είναι θέατρο της περιφέρειας είτε του κέντρου, οφείλουν να αφουγκράζονται τις ανάγκες της κοινωνίας, το καρδιοχτύπι της. Οφείλουν να πηγάζουν, να συνδιαλέγονται, να αντιμετωπίζουν τα ανοιχτά θέματα και τις πληγές της. Στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης ήδη έχουν ξεκινήσει ειδικά εργαστήρια για εκπαιδευτικούς, για ευπαθείς ομάδες και ήδη διοργανώνουμε και το πρώτο residency την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου που θα έχει θέμα την περφόρμανς. Ο σχεδιασμός των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων έχει θεμελιώδη σημασία για μας. Ο ρόλος ενός ΔΗΠΕΘΕ στην ουσία του έχει να κάνει ακριβώς με την εκπαίδευση.
Εξήγησέ μας τον δικό σου ρόλο στο ΔΗΠΕΘΕ και το όραμά σου.
Η δική μου συνεισφορά είναι να προτείνω έργα και συνεργασίες, να επιμελούμαι τις εκδόσεις του θεάτρου, να συνεργάζομαι ως δραματολόγος σε παραστάσεις, να προσπαθώ με ανοιχτό βλέμμα να φανταστώ καλλιτεχνικά εγχειρήματα που να ακουμπούν στην ευαισθησία και στις αγωνίες της κοινωνίας. Όσον αφορά στο όραμα, νομίζω ότι επιστρέφουμε με έναν τρόπο στην πρώτη ερώτηση. Το τιμόνι το κρατάει η Ελένη Δημοπούλου που δίνει τον τόνο και τη στόχευση. Με την Ελένη μοιραζόμαστε μια κοινή αισθητική γλώσσα και έχουμε κοινές αναφορές, κυρίως επειδή είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε θεατρικά σε μια ομάδα όπως η Πειραματική Σκηνή της “Τέχνης” στη Θεσσαλονίκη. Αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η διεύρυνση και η συμμετοχή του κοινού μέσα από εκπαιδευτικές δράσεις και μέσα από προτάσεις καλλιτεχνικές που έχουν μια ποιότητα και -γιατί όχι;- η ανάδειξη νέων εγχώριων δημιουργικών δυνάμεων.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ.