Η ΠΕΓΚΥ ΤΡΙΚΑΛΙΩΤΗ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΑ 'ΟΡΓΙΣΜΕΝΑ ΝΙΑΤΑ' ΚΑΙ ΤΗΝ "ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ Μ. ΚΙΟΥΡΙ"
- Ημερομηνία: Τρίτη, 06/02/2018 10:17
Συνέντευξη στο klik με μια χαρισματική γυναίκα-παιδί που ξεχωρίζει τόσο με τις εκπληκτικές ερμηνείες της, όσο και με το ήθος & την αξιοπρέπεια που αποπνέει .-Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
Ένα παραμυθένιο καμαρίνι που σου δίνει την εντύπωση ότι το έχει αγγίξει κάποια νεράιδα με το μαγικό της ραβδί. Ρομαντισμός μιας άλλης εποχής κυριαρχεί, ένα γλυκύτατο κορίτσι με βλέμμα μελαγχολικό και καλοσυνάτο, μου χαμογελά και με την αισθαντική της φωνή, με ρωτά:" Σου άρεσε η παράσταση;"
Δεν απαντώ αμέσως... Ίσως γιατί πρώτη φορά βλέπω μπροστά μου ένα πρόσωπο σα να είναι βγαλμένο από τα αριστουργήματα της κλασικής λογοτεχνίας. Μια ηρωίδα από τις "Μικρές Κυρίες" της Λουίζα `Αλκοτ ή από την "Περηφάνια και προκατάληψη" της Τζέιν Όστεν...
"Συγχαρητήρια για την παράσταση... Ήσασταν υπέροχη..."της λέω τελικά, κι επειδή εκείνη έχει αντιληφθεί την αμηχανία μου, με ρωτά για το σχολείο (ήμουν μαθήτρια γυμνασίου τότε) και αν μου άρεσε το θέατρο γενικά.
Εκείνη την εποχή κρατούσα ημερολόγιο και θυμάμαι ότι είχα γράψει τις εντυπώσεις μου για το "Φιντανάκι" του Παντελή Χορν, όπου πρωταγωνιστούσε η Πέγκυ Τρικαλιώτη, δίπλα στον Άλκη Κούρκουλο, την Ντίνα Κώνστα, την Μπέσυ Μάλφα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.
Από τη θεατρική περίοδο 1996, ερχόμαστε στο 2018...
Μέσα σε 22 χρόνια η Πέγκυ Τρικαλιώτη νομίζω πως κέρδισε το προσωπικό της στοίχημα, καθώς εξελίχθηκε σε μια από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της. Όπως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι γεννημένη ηθοποιός, δεν είναι δυνατό να ξεχάσει τις καθηλωτικές ερμηνείες της στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Η υποκριτική της ικανότητα...χαμαιλεοντική.
Από την Πηνελόπη στο "Η αγάπη άργησε μια μέρα" της Λιλής Ζωγράφου, τη Ρηνούλα στην "Πρόβα Νυφικού" της Ντόρας Γιαννακόπουλου, την Ευρυδίκη της "10ης εντολής" και την Έλλη στον "3ο Νόμο" του Πάνου Κοκκινόπουλου και πολλούς ακόμη εκπληκτικούς ρόλους, αυτήν τη σεζόν υποκλινόμαστε στο ταλέντο της για την ερμηνεία της ως Άλισον στα "Οργισμένα νιάτα" του Τζορτζ Όσμπορν, ενώ σε λίγες μέρες θα ενσαρκώσει το ρόλο της Μαρί Κιουρί στην "Απολογία" της.
Με αφορμή αυτές τις εξαιρετικές παραστάσεις, είχαμε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Η ζωή είναι απρόβλεπτη κι εξελίσσεται όπως εκείνη θέλει αν και καμιά φορά "ακούει" τις επιθυμίες μας...
Οι σκέψεις μου από το εφηβικό μου ημερολόγιο για ένα ξεχωριστό πλάσμα, μεταφέρονται στο διαδικτυακό περιοδικό Klik. Ενώ το Δεκέμβριο του 1999, συναρπάζει στο εξώφυλλο του ΚΛΙΚ δίπλα στην Καριοφυλλιά Καραμπέτη και τη Νατάσα Καλογρίδη... "Οι ΄Αγγελοι του Skriker" ήταν ο τίτλος του αφιερώματος... Μπορεί να έχει περάσει σχεδόν μια εικοσαετία από τότε, η Πέγκυ Τρικαλιώτη, όμως, παραμένει ένα τρυφερό "κορίτσι" -κι ας είναι μανούλα τώρα πια - λεπτεπίλεπτο, με εφηβικό κορμί, έμφυτη αθωότητα που σε κάθε του φράση αποπνέει ποιότητα και αξιοπρέπεια.
-Πρωταγωνιστείτε στο έργο του Τζον Όσμπορν , "Οργισμένα νιάτα". Θα ήθελα να μου μιλήσετε γι`αυτό και για τη συνεργασία σας με τους συντελεστές της παράστασης.
- Είμαι πολύ χαρούμενη που παίζω σε ένα κλασικό κείμενο, σε ένα κλασικό έργο με πραγματικά πολύ όμορφους χαρακτήρες. Νοιώθω πραγματικά τυχερή φέτος γιατί όλοι οι συνεργάτες της παράστασης γίναμε μια ισχυρή ομάδα που κάθε βράδυ δίνει τον καλύτερο της εαυτό.
-Yποδύεστε έναν ιδιαίτερο ρόλο, αυτόν της Άλισον. Μιας κοπέλας που είναι εγκλωβισμένη από όλες τις απόψεις και παλεύει να απελευθερωθεί από όλα εκείνα που την κρατάνε πίσω. Ποιο θεωρείτε ότι είναι αυτό που την κρατάει περισσότερο δέσμια σε αυτήν την κατάσταση και πως θα μπορούσε να προχωρήσει στη ζωή της, απεγκλωβισμένη πια;
- Την Άλισον την κρατάει εγκλωβισμένη η ίδια της η ανασφάλεια. Μια ανασφάλεια που την κρατάει δέσμια σε μια κακοποιητική σχέση για την ίδια. Στην διάρκεια του έργου ζούμε την ενηλικίωση της, τον απεγκλωβισμό της και το επόμενο βήμα της στη ζωή.
-Ο Τζιμι και η Άλισον είναι ένα ζευγάρι που διακρίνεται για το αυτοκαταστροφικό του πάθος. Τι είναι αυτό που τους συνδέει τελικά; Η συνήθεια, η αγάπη, η πορεία τους προς την ενηλικίωση;
- Όλα αυτά μαζί. Η αγάπη έγινε συνήθεια και μαζί χέρι χέρι ενηλικιώθηκαν. Η ιστορία τους δεν διαφέρει από τις περισσότερες ιστορίες που ή έχουμε ζήσει οι ίδιοι ή βλέπουμε δίπλα μας.
-Τί σημαίνει για εσάς "οργισμένο νιάτο"; Έχετε υπάρξει;
- Θέλω να πιστεύω στην οργή των νέων. Νομίζω ότι χωρίς αυτό η ανθωπότητα δεν θα πήγαινε μπροστά. Πρέπει κάποιος να αναζητήσει την αλλαγή για να μπορέσει να βρει τρόπο να την κάνει. Οι νέοι οργίζονται με την στασιμότητα και είναι οι μόνοι που μπορούν πραγματικά να δράσουν. Ναι υπήρξα κι εγώ οργισμένο νιάτο και εύχομαι να είναι έτσι και η κόρη μου.
-Συναντήσατε" ίσως, κάποιο "κομμάτι" του εαυτού σας στην Άλισον;
- Με την Άλισον διαφέρουμε πάρα πολύ. Πάντα όμως στους ρόλους μου ψάχνω να βρω το οικείο, αλλιώς είναι πολύ δύσκολο να τους προσεγγίσω. Έτσι και εδώ υπάρχουν σημεία που συναντιέμαι με την Άλισον.
-Θα ήθελα να μου μιλήσετε και για την επόμενη συνεργασία σας. Το ρόλο- πρόκληση που θα υποδυθείτε, αυτόν της Μαρί Κιουρι. Μια σπουδαία επιστήμονας. Η πρώτη γυναίκα που κέρδισε βραβείο Νόμπελ και μάλιστα δύο φορές.
- Ένα καλοκαιρινό απόγευμα η Ευσταθία άρχισε να μου μιλάει για την μαντάμ Κιουρί. Εντυπωσιάστηκα πραγματικά από τη ζωή της. Μια ζωή σαν μυθιστόρημα και κατάλαβα ότι δεν ξέρουμε τίποτα για αυτή πέρα από το επιστημονικό της έργο. Πρότεινα στην Ευσταθία να δοκιμάσει να το κάνει θεατρικό έργο και μετά από μήνες με πήρε και μου είπε ότι ήταν έτοιμο. Είμαι πολύ χαρούμενη που δουλεύουμε μαζί με την Κίρκη Καραλή αυτό το έργο.
-Κάποτε ήρθε η στιγμή της "απολογίας" της, καθώς , τέσσερα χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο του άντρα της Πιέρ Κιουρί, συνάπτει σχέση με τον Λανζεβάν, πρώην μαθητή του άντρα της, πέντε χρόνια μικρότερό της και εν διαστάσει παντρεμένο με τέσσερα παιδιά. Το σκάνδαλο θεωρήθηκε τεράστιο κι ο γαλλικός τύπος αποσιώπησε την δεύτερη απονομή της, του Νόμπελ Χημείας, το 1911. Πόσο δύσκολο και τολμηρό πιστεύετε πως ήταν να βρεθεί μια γυναίκα σε αυτήν τη θέση στην αρχή του 20ού αιώνα;
- Το θέμα είναι ότι αυτό που αντιμετώπιζε η Κιουρί τότε, το αντιμετωπίζουν και οι γυναίκες του 21ου αιώνα, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Μια γυναίκα δεν επιτρέπεται να έχει παράλληλη ζωή. “Επιτρέπεται” να είναι γυναίκα-επαγγελματίας, γυναίκα-μητέρα, γυναίκα-ερωμένη, αλλά δύσκολα αποδέχεται η κοινωνία την γυναίκα-ερευνήτρια-μητέρα-νοικοκυρά-καριερίστα-ερωμένη. Σε αντίθεση με την αποδοχή που έχει ο άντρας όταν τα καταφέρνει όλα αυτά συγχρόνως. Στην περίπτωση της Μαρί Κιουρί, το πάθος με το οποίο κινούνταν μέσα στο πλαίσιο της Επιστήμης της, ήταν το ίδιο πάθος που την κινούσε στην προσωπική της ζωή. Απλώς αυτό δεν συνέβαινε με τη συχνότητα μιας γυναίκας που ζει γι` αυτό, αλλά με τον αυθορμητισμό ενός ανθρώπου που τροφοδοτείται απ` αυτό για να υπάρξει σε όλα τα επίπεδα της ζωής. Ήταν μια παθιασμένη μητέρα, παθιασμένη σύζυγος, παθιασμένη επαγγελματίας, παθιασμένη για τη ζωή.
-Η Μαρί Κιουρί, έλεγε ότι "θα βρεις εκείνη τη μοναδική αγάπη που είναι σωστή για σένα, αλλά για κάποιο λόγο δε θα κρατήσει για πάντα". Ποια είναι η γνώμη σας ;
-Λένε πως συνήθως οι μεγάλοι έρωτες δεν κρατάνε για πάντα. Ίσως γιατί αν κρατήσουν για πάντα, σταματάνε να είναι μεγάλοι. Το λίγο, το κρυφό, το σπάνιο παίρνει τεράστιες διαστάσεις μέσα στο κεφάλι μας. Σχεδόν μυθοποιείται. Όταν αυτό γίνει καθημερινότητα, ξεπέφτει. Έχω την αίσθηση ότι αυτό έλεγε η Κιουρί.
-Η Μαρί Κιουρί, όταν προσπάθησαν να την εμποδίσουν να παραλάβει το δεύτερο Νόμπελ της, είπε: "Το βραβείο απονεμήθηκε για την ανακάλυψη του ραδίου και του πολωνίου. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ της επιστημονικής μου δουλειάς και της προσωπικής μου ζωής. Δεν μπορώ να δεχθώ...ότι η εκτίμηση της αξίας της επιστημονικής μου εργασίας μπορεί να επηρεαστεί από συκοφαντίες για την προσωπική μου ζωή." Σήμερα, πιστεύετε έχει αντίκτυπο η προσωπική ζωή κάποιου αναγνωρίσιμου προσώπου στην επαγγελματική του εξέλιξη και αποδοχή;
-Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πιστεύω ότι η προσωπική ζωή κάποιου ορίζει την επαγγελματική του εξέλιξη. Καθημερινά βλέπουμε ανθρώπους να καταστρέφονται επαγγελματικά εξαιτίας κάποιου σκανδάλου ή άλλους που κρύβουν τη ζωή τους προσπαθώντας να ζήσουν μέσα σε όρια και κανόνες, για να μην διαταράξουν τις ισορροπίες. Δυστυχώς οι άνθρωποι όλο και λιγότερο είναι ελεύθεροι να ζήσουν τη ζωή τους όπως την ονειρεύονται, με τα πάθη και τα λάθη τους. Γινόμαστε όλοι καλούπια ενός επιφανειακά “τέλειου ανθρώπου”.
-Στις αποφάσεις σας σάς κυριεύει η λογική ή το συναίσθημα;
-Και στην προσωπική και στην επαγγελματική μου ζωή λειτουργώ, κατά 99%, με το θυμικό μου. Θεωρητικά αυτό είναι λάθος. Τις λίγες φορές, όμως, που έχω λειτουργήσει με τη λογική, το έχω πληρώσει πολύ ακριβά. Έχω βρεθεί να καταπιέζομαι, να ασφυκτιώ και να μην μπορώ να καταλάβω πώς έχω βρεθεί μέσα σ` αυτή την κατάσταση. Ήμουν, είμαι και θα είμαι ένας απόλυτα συναισθηματικός άνθρωπος.
-Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του έρωτα στη ζωή σας και μέχρι που θα φτάνατε για ένα μεγάλο έρωτα;
-Είναι κοινότυπο να πω ότι ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη για όλα. Μπορείς να ερωτευτείς έναν άνθρωπο, ένα ρόλο ή μια διαφορετική ζωή. Απ` τη στιγμή που ερωτεύεσαι και μετά, κι αν αυτός ο έρωτας είναι πραγματικός, το που θα φτάσεις δεν το ορίζεις εσύ πια. Είναι κάτι που σε πάει μόνο του. Και στο τέλος της ημέρας, όταν το βλέπεις από απόσταση, δεν μετανιώνεις ποτέ για ό,τι έχεις κάνει γι` αυτόν.
-Πιστεύετε ότι ο έρωτας έχει διάρκεια και αν λήξει μπορεί να αναγεννηθεί;
-Το πρώτο σκίρτημα δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα, είναι νομοτελειακό αυτό. Μπορεί όμως – κι εγώ το έχω ζήσει αυτό – να μεταλλαχθεί σε κάτι πιο ουσιαστικό, πιο σπουδαίο, πιο μεγάλο. Κάτι που εμπεριέχει κι αυτό το πρώτο σκίρτημα, αλλά είναι εμπλουτισμένο με εμπειρία, μνήμες κι ό,τι άλλο έχει φέρει η ζωή. Είναι αυτό που το λένε “αγάπη”.
-Τι χρειάζεται για να γίνει ο έρωτας αγάπη; Πόσο δύσκολο είναι κατά τη γνώμη σας;
-Χρειάζεται η προσπάθεια και των δύο άνθρωπων για να γίνει ο έρωτας αγάπη. Χρειάζεται υπομονή, συνεργασία, αγάπη για τη ζωή και το ίδιο βλέμμα πάνω στα πράγματα. Χρειάζεται, την ώρα που ένας κάνει ένα βήμα μπροστά, ο άλλος να απαντά μ` ένα βήμα πίσω. Αποδοχή, δηλαδή, και πάνω απ` όλα, εμπιστοσύνη. Και καθημερινή προσπάθεια, που αποκλείει το “εγώ” και υπερασπίζεται το “εμείς”.
-.Από τις εμπειρίες που είχατε έως σήμερα, υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει ;
-Ακόμα και αν -στις περιόδους που ζούσα δύσκολες καταστάσεις- είχα μετανιώσει για τις επιλογές μου, αργότερα, πάντα, κατέληγα να είμαι ευγνώμων που τελικά τις είχα ζήσει. Από κάθε δύσκολη στιγμή, έχω γίνει λίγο πιο πλούσια. Κάθε ανυπόφορη εμπειρία, με έχει πάει ένα βήμα μπροστά.
-Ποιά είναι η μεγαλύτερή σας φοβία;
-Η αρρώστια. Του σώματος και του μυαλού. Σε μένα και σ` όσους αγαπάω.
-Τί απεχθάνεστε περισσότερο από όλα στη ζωή σας;
-Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω καθόλου την έπαρση. Είναι κάτι που το δικό μου κεφάλι δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει. Και κάθε φορά που το αντιμετωπίζω, νιώθω σαν πέντε χρονών... Ακινητοποιούμαι, δεν μπορώ να αντιδράσω και θέλω να εξαφανιστώ.
-Ποιον στίχο ποιήματος ή τραγουδιού αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
-Αυτό το διάστημα: “για πες μου κάτι να σε καμαρώνω κι εσύ να μιλάς, έχω ανάγκη ν` ακούσω πως μ` αγαπάς”. Είναι απ` το τραγούδι “Για πες μου κάτι”, της Ευσταθίας, για την παράσταση της Μαρί Κιουρί.
-Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
-Οι γονείς μου. Είμαι ένας πάρα πολύ τυχερός άνθρωπος -κι έχω απόλυτη επίγνωση γι` αυτό που λέω- γιατί μέσω αυτών των δύο υπέροχων ανθρώπων έμαθα να αγαπώ και να αγαπιέμαι, να δίνω και δέχομαι να παίρνω, να νιώθω ελεύθερη να κλάψω και να γελάσω, να νιώσω μεγάλη και μικρή, να ζήσω απόλυτα όλα όσα μου μέλλονται. Αυτό το κατάφεραν αυτοί.
-Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
-Σε όσα ο άνθρωπος δεν έχει το πάνω χέρι, σε όσα τον ξεπερνάνε, σ` αυτά που δεν καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος ότι κάνει.
-Τι είναι για εσάς ευτυχία;
-Όταν γυρίζω σπίτι το βράδυ και χώνομαι στο κρεβάτι της κόρης μου που κοιμάται. Είναι ζεστή, μυρίζει υπέροχα και με κάνει να νιώθω πλήρης.
-Αν είχατε μόνο μία συμβουλή να δώσετε στην κόρη σας, ποια θα ήταν αυτή;
-Να ζήσει ελεύθερη.
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα ζωής που έχετε πάρει μέχρι στιγμής;
-Ότι η επόμενη μέρα είναι πάντα εκεί. Και σε περιμένει. Μετά απ` τα καλά και μετά απ` τα κακά, μετά από τα όμορφα και μετά από τα άσχημα, μετά το “μαζί” και μετά το “χώρια”. Αυτό.
-Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να προσθέσετε για τη δουλειά, τη ζωή σας ή οτιδήποτε άλλο;
-Θέλω η ζωή μου να εμπεριέχει όση αγάπη και όση αποδοχή παίρνω αυτό το διάστημα.
Σας ευχαριστώ θερμά!
Σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ!
Συντελεστές
Μετάφραση – Έρευνα: Χρήστος Κεχαγιάς
Απόδοση- Δραματουργική Επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή
Αναλυτική Προσέγγιση: Ανδροκλής Δεληολάνης
Σκηνικά: Άγγελος Μέντης
Κοστούμια: Απόστολος Μητρόπουλος
Ηχητικό περιβάλλον: Λιάνα Τζερεφού
Για το ρόλο του πατέρα δανείζει τη φωνή του ο Ανδροκλής Δεληολάνης
Δημιουργία trailer: Ειρήνη Στείρου
Φωτογραφίες Παράστασης: Νίκος Πανταζάρας
Βοηθός Παραγωγής: Ειρήνη Βουρλάκου
Παραγωγή: ANDRODELY p.c.
Πρωταγωνιστούν:
Πέγκυ Τρικαλιώτη, Χάρης Τζωρτζάκης, Σήφης Πολυζωίδης, Ολυμπία Σκορδίλη
Παραστάσεις: Δευτέρα 5 & Τρίτη 6 Φεβρουαρίου, Ώρα 21.00, στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης
Τιμές εισιτηρίων: 13 ευρώ γενική είσοδο και 10 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων)
Προπώληση: Ταμείο Δημοτικού Θεάτρου
Πληροφορίες-Κρατήσεις: 2310257218, 6932040527
Διάρκεια Παράστασης: 105 λεπτά
Ώρες ταμείου: 10.30-14.00 & 18.30-21.00