Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ONLYTHEATER
- Ημερομηνία: Σάββατο, 18/02/2017 10:10
Η ποιήτρια Παναγιώτα Παρασκευοπούλου μιλάει για το «Εκτός ορίων» που παρουσιάζεται στο Ιλίσια- Βολανάκης.
- Ποια είναι η βασική ιστορία που συνδέει τα ποιήματα στο «Εκτός Ορίων», που σκηνοθετούν ο Δημήτρης Κουρούμπαλης και η Φρόσσω Κορρού;
Η ομορφιά της ζωής, μαζί με την ελπίδα ότι παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας, είμαστε αρκετά γενναίοι, ώστε να υπερβούμε τον εαυτό μας και να νιώσουμε ευτυχισμένοι.
- Στην παράσταση ποιους ποιητές ακούμε και πώς συνομιλούν μεταξύ τους οι διαφορετικές φωνές;
Θα αναφέρω εδώ μερικούς από τους ποιητές, χωρίς αυτό να σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι υπόλοιποι είναι λιγότερο σημαντικοί. Σεφέρης, Ελύτης, Μπόρχες, Πόε, Μαρκίδης, Ρουμί, Μπωντλέρ, Πάουντ, Λαπαθιώτης, Έλιοτ, Σολωμός, Σοφοκλής, Λειβαδίτης. Όλες αυτές οι φωνές συνομιλούν μαγικά μεταξύ τους δένοντας τα ποιήματα σε ένα ολοκληρωμένο θεατρικό έργο που έχει αρχή, μέση και τέλος. Το τονίζω επειδή γνωρίζω ότι υπάρχουν θεατές που ίσως να είναι λίγο «σκεπτικοί» και να θεωρούν ότι το έργο αυτό είναι μια απαγγελία ποίησης. Δεν είναι. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι μια ολόκληρη ιστορία, ένα κανονικό έργο.
- Περιλαμβάνονται όμως και δικά σας ποιήματα. Πώς αισθάνεστε που βλέπετε μια δημιουργία σας στη σκηνή;
Συγκίνηση και μεγάλη αγωνία για το πώς εκλαμβάνουν οι θεατές την ποίησή μου. Πώς την νιώθουν, τι συναισθήματα τους δημιουργεί όταν την ακούν, αν ταυτίζονται μαζί της σε κάποια σημεία. Όλα αυτά.
- Πώς ένα ποίημα μπορεί να γίνει εικόνα;
H σκηνοθετική εμπειρία της SO7 (Δημήτρης Κουρούμπαλης, Φρόσσω Κορρού) κατάφερε να δώσει ζωή σε όλα τα ποιήματα, να τα γεννήσει στην κυριολεξία από την αρχή, να τα τοποθετήσει στο καθαρό πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης, συνδυασμένης με εξαιρετικές μουσικές από τον Κώστα Ξενόπουλο και τρισδιάστατες προβολές από τον Στάθη Μήτσιο.
- Τι σημαίνει για εσάς ποίηση;
Ζωή, νερό, τροφή. Τα πάντα. Όταν τσακώνομαι, όταν κλαίω, όταν συγκινούμαι, όταν θυμώνω, τότε είναι που θέλω να γράψω και τότε είναι που γράφω.
- Πού βρίσκετε εσείς την ποίηση σήμερα;
Παντού. Από ένα ερωτευμένο ζευγάρι που φιλιέται στον δρόμο μέχρι έναν αγχωμένο ταξιτζή που ανάβει νευρικά το τσιγάρο του.
- Πώς προσλαμβάνει το κοινό την παράσταση;
Συγκινείται. Ενθουσιάζεται. Το ομορφότερο όμως που άκουσα από έναν θεατή ήταν το εξής: «Δεν κατάλαβα και πολλά, αλλά συγκινήθηκα πολύ και θέλω πολύ να την ξαναδώ».
- Θα σας ενδιέφερε να γράψετε ένα αμιγώς θεατρικό κείμενο;
Προς το παρόν τελείωσα το δεύτερο μου μυθιστόρημα και η καρδιά μου είναι δοσμένη στο «νεογέννητο παιδί» μου. Σίγουρα όμως θα με ενδιέφερε πολύ κάτι τέτοιο.
- Στο «Εκτός Ορίων» όμως έχετε και το ρόλο του παραγωγού. Είναι πρόκληση για έναν παραγωγό σήμερα μια παράσταση για την ποίηση;
Θα σας είμαι απόλυτα ειλικρινής. Μια παράσταση για την ποίηση είναι τεράστια πρόκληση. Αλλά δεν το μετανιώνω καθόλου, ούτε εγώ ούτε και ο συμπαραγωγός μου Κώστας Ξενόπουλος που έχει γράψει όλες τις μουσικές της παράστασης. Δεν το μετανιώνουμε, επειδή η ποιότητα, πάντα βέβαια σε συνδυασμό με την εμπορικότητα, αποτελούν τον πρωταρχικό μας στόχο.