Η ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΜΕ ΓΕΩΡΓΙΟ ΒΙΖΥΗΝΟ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 20/07/2017 17:38
Της Ζωής Τόλη
Η συγκλονιστική παράσταση «Το Μόνον της Ζωής του Ταξείδιον», του Γεωργίου Βιζυηνού, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη και πρωταγωνίστρια την Ιωαννα Παππά, συγκίνησε το κοινό της Αθήνας και τώρα περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα.
Στις 31 Ιουλίου η παράσταση θα παιχτεί και πάλι στην Αθήνα στο θέατρο Βράχων, σκηνή Άννα Συνοδινού. Το enetpress.gr και η Ζωή Τόλη συνάντησαν την Ιωάννα Παππά και μας μίλησε για την παράσταση και την εμπειρία αυτή.
-Με ποιον τρόπο αντιμετωπίσατε την ιδιόμορφη καθαρεύουσα του Γεωργίου Βιζυηνού;
Την περίοδο των προβών μελέτησα αρκετά το κείμενο. Προσπάθησα να κατανοήσω σε βάθος την ιστορία και τον κόσμο του Βιζυηνού. Άρχισα σταδιακά να εξοικειώνομαι με την καθαρεύουσα, τον ρυθμό και τον ιδιαίτερο τρόπο εκφοράς του λόγου. Η καθαρεύουσα λειτουργεί στην παράσταση εξίσου καλά σε εξοικειωμένους και μη, καθώς η σκηνική δράση συμπληρώνει τη συγκλονιστική αφήγηση του μικρού Γιώργη.
-Ποιο είναι το μέσο, ώστε οι θεατές να ταξιδεύουν σ’ αυτή τη φαντασιακή και όχι μόνον περιπέτεια του μικρού ραφτόπουλου με το συναίσθημα της ευχαρίστησης/ ικανοποίησης;
Το ίδιο το κείμενο. Αυτό αποδεικνύει και τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία. Στην παράστασή μας προέχει ο ο λόγος. Ο θεατής εμπλέκεται ψυχικά, συμπάσχει, συγκινείται από τις τραγικές περιγραφές του μικρού ραφτόπουλου, γελάει στις αρκετές κωμικές του στιγμές, ζει την ιστορία του σαν να συμβαίνει ζωντανά μπροστά του. Ο συγγραφέας καταθέτει μια πολύ προσωπική ιστορία με συγκλονιστική αφήγηση. Περιγράφει ένα κόσμο ονειρικό, εφιαλτικό, αστείο, τραγικό σαν παραμύθι.
-Σε προσωπικό επίπεδο σε τι σας ακουμπάει αυτός ο φοβερός μονόλογος;
Το μικρό ραφτόπουλο , ο ίδιος ο Βιζυηνός, είναι ένα σπάνιο πολύ ευαίσθητο πλάσμα. Ένα αγόρι γεμάτο όνειρα κι ελπίδες. Με μια καρδιά αθώα και ανοιχτή. Με ένα πνεύμα λαμπερό κι ευφάνταστο. Με ευγένεια ψυχής. Τα τραγικά γεγονότα της ζωής του τα μετασχηματίζει σε γραπτό λόγο, με αποτέλεσμα να μας αφήσει ως πνευματική κληρονομιά μερικά από τα πιο σημαντικά κείμενα των ελληνικών γραμμάτων.
-Υπάρχουν σήμερα διαχρονικά στοιχεία/ ιδέες, που αντλούμε από το έργο και μας είναι χρήσιμα;
Στο έργο ο Βιζυηνός παραθέτει τα γεγονότα που βίωσε ο ίδιος με ρεαλισμό, σε συνδυασμό με λυρικά στοιχεία στην αφήγηση, μιλώντας για μια σκληρή εποχή κατά την οποία μπόρεσε να διασωθεί μέσω της δύναμης του πνεύματος. Τονίζει στο διήγημα την ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία, θέτει το ζήτημα της ταυτότητας, της καταγωγής, υποδεικνύει έναν πιο ειρηνικό τρόπο σκέψης, αποδέχεται το θάνατο ως το μοναδικό πραγματικό γεγονός της ζωής.
-Έχουμε ανάγκη από ένα παρόμοιο παραμύθι σαν αυτό του παππού προς τον εγγονό του ή πρέπει να υπηρετούμε με όποιο κόστος την Αλήθεια, ως βασικό συστατικό για τον Έρωτα της ζωής;
Το παραμύθι είναι μια πανανθρώπινη ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει με έναν λόγο συμβολικό, τους φόβους, τις επιθυμίες, τα πάθη, τις ελπίδες, τα όνειρά του για τη ζωή. Είναι μια προσπάθεια να διαπραγματευτεί το θάνατο. Το παραμύθι είναι μια πράξη αγάπης. Θρέφεται από την επικοινωνία και την εμπιστοσύνη. Απαραίτητο και αναγκαίο για την εκπαίδευση της ψυχής.