Η ΑΡΙΕΤΤΑ ΜΟΥΤΟΥΣΗ ΣΤΟ ONLYTHEATER
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 17/08/2016 14:29
H σημαντική ηθοποιός Αριέττα Μουτούση μιλά για τη σημασία της θεατρικής παιδείας, για τη ΝΟΣΤΑΛΓΟ, την ΑΓΑΠΗΤΗ ΕΛΕΝΑ και τη μεγάλη της αγάπη, τα παιδιά και ιδιαίτερα αυτά που έχουν περισσότερο ανάγκη την προσοχή και τη φροντίδα μας.
- Κυρία Μουτούση, αν δεν ακολουθούσατε το επάγγελμα της ηθοποιού, τι άλλο θα μπορούσατε να είστε;
Θα μπορούσα να ήμουν δασκάλα ή να έκανα οποιαδήποτε δουλειά έχει σχέση με παιδιά, ιδίως παιδιά με ειδικές ανάγκες, στα οποία έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία. Θα ήθελα πολύ να προσφέρω. Αν και για να λέμε την αλήθεια, εκείνα προσφέρουν σε εμάς. Αυτό που δίνουν είναι πιο μεγάλο κι από το μεγάλο. Όταν βρίσκομαι με παιδιά, πραγματικά πετάω.
- Θα γράφατε ίσως και παιδικό θέατρο;
Ναι, πολύ, θα ήθελα και να γράψω, αλλά για να το κάνω αυτό πρέπει να κάνω μια παύση, να συγκεντρωθώ στον εαυτό μου και να αφοσιωθώ, γιατί δουλεύω πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Τα παιδιά, ξέρετε, είναι ένα ιδιαίτερο κοινό, παρακολουθούν με προσήλωση, είναι συγκεντρωμένα πολύ και αν ακουστεί κάτι, είναι μόνο σχόλια για το ίδιο το έργο, πράγμα που δείχνει ότι τους συνεπαίρνει η ιστορία. Η θεατρική παιδεία είναι πολύ σημαντική και πρέπει να ξεκινάει από μικρή ηλικία, να δίνουμε ποιότητα στα παιδιά, ερεθίσματα που να ενεργοποιούν τη φαντασία τους και να εκφράζουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Και πάνω απ’ όλα χαρά, αυτό άλλωστε δεν κάνει η τέχνη;
- Πώς μπορούμε, κατά τη γνώμη σας, να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά με τα παιδιά;
Να είμαστε αληθινοί να και να τους δίνουμε χώρο να ερευνήσουν, να πειραματιστούν. Η αποδοχή, ο σεβασμός και η αγάπη είναι το κλειδί, όπως για όλους τους ανθρώπους άλλωστε. Απλώς τα παιδιά από ένστικτο αντιλαμβάνονται αυτό που τους δίνεις και ανταποκρίνονται, αμέσως έρχονται στην αγκαλιά σου.
- Σήμερα σε μια τόσο δύσκολη εποχή, τι οφείλουμε να προσφέρουμε σε αυτή τη νέα γενιά;
Για όλους είναι δύσκολα τα πράγματα, η ζωή είναι δύσκολη. Στα παιδιά πρέπει να δίνουμε θετική ενέργεια κι ελπίδα, να μην τους μαυρίζουμε την ψυχή, να μην τα γεμίζουμε με φόβο, γιατί έτσι τους κόβουμε τα φτερά και δεν μπορούν να πετάξουν, να γίνουν αυτό για το οποίο είναι φτιαγμένα και να αγωνιστούν για να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.
- Πόσο σας χαροποιούν τα επόμενα σχέδιά σας;
Πάρα πολύ. Θα συνεχίσω με την «Αγαπητή Ελένα» σε σκηνοθεσία της Ε. Σκότη στο Θέατρο Επί Κολωνώ, όπου κι εκεί για τρίτη χρόνια παίζω μια δασκάλα, αλλά και με την «Νοσταλγό» του Παπαδιαμάντη στο θέατρο Αλκμήνη. Και στις δυο παραστάσεις συμπτωματικά, έρχομαι σε επαφή με νέους- υπέροχη σύμπτωση πραγματικά. Συζητάω μαζί τους, είναι φοβερό ότι κάνουν ερωτήσεις τόσο καίριες κι ουσιαστικές. Μπορούμε να μάθουμε τόσα πολλά από τα παιδιά, γεμίζω από την επαφή μαζί τους.
πηγή φωτογραφιών: catisart - Δημήτρης Πιτσάκης