ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΠΑΥΛΟΥ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ ΣΤΟ ΚΑΓΚΟΥΡΩ ΤΟΥ ΚΑΤΣΙΚΟΝΟΥΡΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 08/09/2015 10:58
Ο Γιώργος Παπαπαύλου, είναι ένας καλλιτέχνης ανήσυχος . Δεν επαναπαύεται στα καλά που του συμβαίνουν, αλλά αγωνιά και παλεύει για ένα καλύτερο αύριο μέσα στις δύσκολες μέρες που βιώνουμε.. Μότο του : «Πάρε θέση και πολέμα»,
- Φέτος συμμετέχεις στην Αντιγόνη. Πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ, το βασικό θέμα του έργου;
Στην «Αντιγόνη» τίθεται το θέμα του τι είναι δίκαιο και τι ηθικό. Ποια είναι τα όρια των νόμων που οι άνθρωποι θεσπίζουν. Οι πολιτικές ελευθερίες των ανθρώπων, είναι στενά συνδεμένες με την ύπαρξη νόμων .Ποιος τελικά εκφράζει το σύνολο ώστε να είναι νόμιμη και αποδεκτή η εξουσία του. Η ύψιστη νομιμοφροσύνη δημιουργεί αυτο-νομιστές. Ο Κρέων υπερασπίζεται αλαζονικά την τυφλή τήρηση των νόμων των ανθρώπων και απέναντί του βρίσκει την Αντιγόνη, η οποία του υπενθυμίζει ότι υπάρχουν νόμοι που προηγούνται των ανθρώπων και αυτοί είναι οι νόμοι των Θεών, της φύσης δηλαδή. Κανείς από τους δύο δεν μπορεί να υποχωρήσει χωρίς να διαψεύσει την ουσία της ύπαρξής του.
- Ποιος άραγε έχει δίκιο και πώς θα το συσχέτιζες με την κατάσταση που βιώνουμε τώρα στη χώρα;
Μια σύγκρουση δικαίων είναι αυτό το έργο. Η αιώνια πάλη της ευαισθησίας και του ορθολογισμού. Η αλαζονεία της εξουσίας του Κρέοντα από την μια πλευρά και η άκαμπτη στάση της Αντιγόνης από την άλλη. Σκεφτόμενος τις αναλογίες με την σημερινή εποχή και με τον τρόπο που σήμερα εξελίσσονται τα πράγματα σε παγκόσμιο επίπεδο, θα σου απαντήσω με μια υπαρξιακή ερώτηση...Ποιος είναι δίκαιος όταν δεν φοβάται τίποτα; Στην Ευρώπη σήμερα υπάρχει μια δύναμη και αυτή είναι η Γερμανία. Δυστυχώς δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος και αυτό κάνει τα πράγματα εξαιρετικά δυσάρεστα. Η ύψιστη νομιμοφροσύνη είναι φενάκη, γιατί το μόνο που επιζητά είναι, στην παρούσα φάση, να εδραιώσει την παντοδυναμία της, τιμωρώντας όποιον την αμφισβητεί. Τα οικονομικά και οι αριθμοί και οι απαιτήσεις για συμμόρφωση είναι ένα αληθοφανές πρόσχημα υποταγής.
-Ο Αίμονας εντελώς ρομαντικά και ιδεαλιστικά, υπερασπίζεται το δίκαιο που πιστεύει και πεθαίνει γι΄ αυτό. Είναι αυτή μια λύση απέναντι στην αδικία;
Ο Αίμονας είναι ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο σε αυτή την τραγωδία. Η σπουδαιότητα του απορρέει από το γεγονός, ότι είναι αυτός που αποκαλύπτει τι σκέφτεται η κοινή γνώμη, ο μέσος άνθρωπος. Η κοινή γνώμη επιδοκιμάζει την πράξη της Αντιγόνης. Η πρώτη ρωγμή στον τοίχο της ισχυρογνωμοσύνης του Κρέοντα, έρχεται από τον Αίμονα. Η κοινή γνώμη ενός λαού, με παιδεία και πραγματική πίστη στην δημοκρατία και τους θεσμούς της, δεν αποκλείει, αλλά αντίθετα εγκολπώνει το σεβασμό στη φύση και στο ένστικτο, που ενδεχομένως παραχαράσσεται από την αλαζονεία του εξουσιαστή.
-Πώς αντιμετωπίζεις εσύ, όσα μας συμβαίνουν σήμερα; Έχεις πάρει δημόσια και σαφή θέση απέναντι στα πράγματα.
Θα ξεκινήσω απ το δεύτερο μέρος της ερώτησής σου και θα σου πω ότι ένιωσα την υποχρέωση να πάρω θέση. Αφού πρώτα μελέτησα πολύ και άκουσα όλες τις απόψεις. Είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να τοποθετούμαστε και να συνδιαλεγόμαστε κάθε μέρα. Δεν πρέπει να είμαστε ιδιώτες, αλλά πολίτες. Μου έλεγαν διάφοροι φίλοι, ότι εγώ ως δημόσιο πρόσωπο, δεν πρέπει να παίρνω ανοιχτά θέση. Χριστέ μου, υποκρισία .Τι είδους λογική είναι αυτή; Πιο λογικό θα μου ακουγόταν να μου πει κάποιος: «Στάματα να βγάζεις φωτογραφίες τη φάτσα σου», παρά να μου πει «σταμάτα να παίρνεις θέση για πολιτικά ζητήματα τέτοιου μεγέθους». Είναι θλιβερό στο όνομα μια καριερούλας, να προσπαθείς να τα έχεις καλά με όλους και να στέκεσαι στη μέση απαθής; Μου αρέσουν οι αντιπαραθέσεις και οι αγώνες λόγου. Βαριέμαι τις μικροαστικές ίσες αποστάσεις. «Πάρε θέση και πολέμα», αυτό είναι το μότο μου.
-Το χειμώνα θα είσαι στο «Καγκουρώ» του Β. Κατσινούρη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά στο Εθνικό.
Είναι ένα έργο που αναφέρεται στην Ελλάδα του σήμερα και στα αδιέξοδα που αισθάνονται οι νέοι αυτού του τόπου. Ο κεντρικός ήρωας, ο Ορφέας, τον οποίο υποδύομαι, προσπαθεί να βρει πού ανήκει. ποια είναι τα όνειρά του και πώς μπορεί να φτάσει σε αυτά. Επίκαιρο και δυστυχώς διαχρονικό για μια Ελλάδα που αιμορραγεί νεότητα και πίστη στον εαυτό της, Και δυστυχώς αυτά τα δύο δεν μεταγγίζονται, πρέπει να τα παράγει ο οργανισμός της, αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται ένα δομικό συστατικό: ΠΑΙΔΕΙΑ.
- Η τέχνη κινδυνεύει αυτή την δύσκολη περίοδο;
Η Τέχνη δεν κινδυνεύει. είναι νομοτέλεια η επιβίωσή της. Εκείνοι που κινδυνεύουν είναι όσοι ασχολούνται με την Τέχνη. Εξαιρετικά δύσκολες οι συνθήκες. Κανείς δεν ποντάρει στον πολιτισμό. Δεν το χωράει το μυαλό μου γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό. Τι κάνει τον άνθρωπο να φέρεται με τόση βλακεία… Γιατί το επάγγελμα του ηθοποιού να αποεπαγγελματοποιείται έτσι; Γιατί να γίνει χόμπι μια τέτοια επιστήμη; Να ξέρετε ότι το θέατρο στην Ελλάδα, επιβιώνει από την αυτοθυσία όσων ασχολούνται με αυτό.
-Σε ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ.