ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΖΟΣ: ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 14/12/2015 11:21
Ο Γιάννης Μπέζος μιλάει για το PLAYGROUND του Ρατζίβ Τζόζεφ, που σκηνοθετεί στο ΙΛΙΣΙΑ ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ. Ένα έργο για τις σχέσεις των ανθρώπων, που δεν καταλήγουν πουθενά.
Το έργο αυτή είναι μια ανατομία των σχέσεων;
Είναι περισσότερο κωμωδία, περιγράφει όντως τη σχέση δύο ανθρώπων σε ένα ευρύ ηλικιακό φάσμα, τους βλέπουμε από την ηλικία των από 8 έως τα 38. Χωρίζεται σε οχτώ εικόνες, αλλά δεν έχει κανονικότητα η ροή της αφήγησης. Είναι από αυτά τα έργα που ασχολούνται με τις σχέσεις των ανθρώπων, σχέσεις που δεν καταλήγουν πουθενά. Το χαρακτηριστικό αυτών των έργων, είναι ότι δεν μπορούν εύκολα να ενταχθούν σε ένα είδος, είναι απ’ όλα.
Γιατί αυτή η σχέση είναι τόσο δύσκολη;
Οι σχέσεις είναι ούτως ή άλλως δύσκολες. Εδώ αυτοί οι δύο άνθρωποι, έχουν τον δικό τους κόσμο και πολλά προβλήματα ο καθένας. Προσπαθούν να συμπληρώσουν τα κενά τους μέσα από τον άλλον κι εκεί το πράγματα δυσκολεύουν. Φυσικά εδώ έχουμε μια οριακή κατάσταση -στο θέατρο μιλάμε για τα ακραία πράγματα- ιδωμένη όμως από μια κωμική ματιά.
Παιδική χαρά αλλά και ανοιχτές πληγές λοιπόν, οι σχέσεις, όπως δηλώνει ο υπότιτλος…
Ακριβώς. Επίσης είναι χαρακτηριστικό, ότι ο άντρας έχει σε κάθε εικόνα ένα ατύχημα- αυτό που παθαίνουν οι άνθρωποι όταν θέλουν να τους δώσουν σημασία…. Βέβαια, όπως καταλαβαίνετε, οι πληγές του ήρωα έχουν και συμβολικό χαρακτήρα.
Πώς γίνεται το ηλικιακό πέρασμα;
Είναι θέμα υποκριτικής περισσότερο, υπάρχει κι ένα εικαστικό κομμάτι που βοηθάει, αλλά περιορισμένο.
Διαφορετικό έργο απ’ όσα επιλέγετε συνήθως…
Πράγματι Δεν το διάλεξα, μου το πρότειναν. Το διάβασα και μου άρεσε. Στην αρχή είχα κάποιους ενδοιασμούς, αλλά τελικά βρήκα ότι έχει ενδιαφέρον να ανέβει και θεώρησα ότι και ο Χρήστος Σπανός και η Αγοραστή Αρβανίτη μπορούν να το κάνουν καλά. Μπορεί να μην το έπαιζα εγώ, άλλωστε δεν είμαι και στην ηλικία, αλλά έχει σκηνοθετικά ενδιαφέρον. Έχει και γέλιο και συγκίνηση, γιατί για να γράψει το φως, ξέρετε, πρέπει να υπάρξει πριν το σκοτάδι. Επίσης έχει και καλή διάρκεια, γιατί αυτές οι παραστάσεις μαμούθ που γίνονται τελευταία, είναι μεγάλο πρόβλημα.
Επίσης συνεχίζετε με τον ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΗ του Μολιέρου στο Βρετάνια σε μια σύγχρονη εκδοχή…
Ναι, μια κλασική κωμωδία που θέλει να καταδείξει μια ανθρώπινη συμπεριφορά συγκεκριμένη. Το θέμα στην κωμωδία δεν είναι να γελοιοποιήσει ένα πρόσωπο, αλλά να καυτηριάσει συμπεριφορές. Τώρα όσο αφορά στο ότι έχω μεταφέρει το έργο στο σύγχρονό κόσμο, πιστεύω ότι δεν είχε νόημα να γίνει αλλιώς, έτσι το μεταφέρω στο σήμερα, χωρίς όμως να αλλάξω στο ελάχιστο το κείμενο..
Τι άλλο ετοιμάζετε;
Κάθε Παρασκευή, κάνω κάποια μουσικά βράδια στις Γραμμές, με τραγούδια απ’ όλο το φάσμα του ελληνικού τραγουδιού, πολύ γνωστά κι αγαπημένα, για να τα πούμε όλοι μαζί, σαν χορωδία, όπως διασκεδάζαμε παλιά.