ΑΛΚΙΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ: Ο ΕΠΙΜΟΝΟΣ ΑΝΤΙ-ΣΤΑΡ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 12/04/2016 17:26
Παρόλο που αποφεύγει συστηματικά την έκθεση στα ΜΜΕ, όποτε αποφασίζει να μιλήσει δημόσια, ο λόγος του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Αλκις Κούρκουλος μιλά στο «thema people» περί «Ταρτούφων», αληθινών συναισθημάτων και προσωπικών ηρώων
Ο ΤΑΡΤΟΥΦΟΣ του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη είναι μία από τις πιο πολυσυζητημένες -και εισπρακτικά επιτυχημένες- παραστάσεις της φετινής σεζόν. Σε ρόλο συμπρωταγωνιστή, ο Αλκις Κούρκουλος καταθέτει μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία, δημιουργώντας έτσι έναν επιπλέον πόλο έλξης του κοινού στο θέατρο «Κιβωτός». Η σοβαρότητα και η ευγένεια είναι το σήμα κατατεθέν του Αλκι Κούρκουλου, ενός αυθεντικού αντι-στάρ που, εδώ και χρόνια, προσπαθεί να επιβιώσει ακέραιος μέσα σε έναν «ταρτουφικό» περίγυρο.
- Για σένα ήταν καλή θεατρική συγκυρία ο «Ταρτούφος»;
Ηταν ένα ρίσκο, αλλά εμπιστεύτηκα απόλυτα τον Αιμίλιο Χειλάκη. Δεν έχει επιλέξει το κλασικό ανέβασμα του έργου, κάτι που δεν θα με ενδιέφερε. Το έργο είναι διαβασμένο διαφορετικά και πολύ χαίρομαι που συμμετέχω σε μια τόσο ιδιαίτερη θεατρική δουλειά.
- Υπάρχουν σήμερα Ταρτούφοι στη ζωή μας;
Αρκεί να κοιτάξουμε αριστερά-δεξιά και θα τους δούμε. Οσο υπάρχουν άρρωστες κοινωνίες, θα υπάρχουν σπυριά και γύρω-γύρω Ταρτούφοι. Οσο και να μπολιάσεις ένα φυτό, το παράσιτο παραμονεύει.
- Οι σύγχρονοι Ελληνες για ποιο πράγμα αγωνιζόμαστε;
Για την επιβίωση και μόνο γι’ αυτήν. Νομίζω πως η επιβίωση είναι πάνω απ’ όλα, γιατί η τάση του Ελληνα είναι να βολεύεται. Αν με ρωτήσετε αν με ενοχλεί αυτή η τάση, δεν θα το παίξω άγιος. Kι εγώ βολεύτηκα, δεν θα υποδυθώ τον επαναστάτη. Πιστεύω πως εμάς τους Ελληνες μας χαρακτηρίζει ένα περίεργο DNA. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τίποτα, αφού η όποια αλλαγή έχει ως απώτερο στόχο να φέρουμε τις καταστάσεις στα μέτρα μας. Εως ότου ξεσπάσει η κρίση, όλοι λίγο-πολύ ήμασταν βολεμένοι. Ζούσαμε καλά κάνοντας τα στραβά μάτια για τον πάνω που έκλεψε, αλλά και για τον κάτω που κατά κάποιον τρόπο υπέφερε.
- Εσύ ανεξαρτητοποιήθηκες από πολύ μικρός, αποκόπηκες από τον οικογενειακό κλοιό και διέγραψες μια δική σου ανεξάρτητη πορεία. Πώς γίνεται να θεωρείς τον εαυτό σου «βολεμένο»;
Ολα αυτά είναι αλήθεια και μάλλον είναι θέμα χαρακτήρα, αλλά και παιδείας που πήρα από το σπίτι και κυρίως από τη μητέρα μου. Εγώ, όντως, θέλησα να ανεξαρτητοποιηθώ από μικρός.
- Σε διαδηλώσεις έχεις συμμετάσχει;
Πριν από χρόνια είχα κατέβει στο Σύνταγμα με τους Αγανακτισμένους. Τις πρώτες ημέρες ήμουν διστακτικός, αλλά η εσωτερική μου ανάγκη υπερκέρασε τον όποιο φόβο. Ηταν θέμα εσωτερικής ανάγκης. Ημουν κι εγώ αγανακτισμένος. Τώρα φοβάμαι ότι θα μάθουμε να ζούμε έτσι, ως αγανακτισμένοι Νεοέλληνες, αφού τα πράγματα δεν θα αλλάξουν. Είμαστε πικραμένοι και πάσχουμε από σύμπλεγμα κατωτερότητας. Αφήσαμε τους πισινούς μας εκτεθειμένους και ήρθαν κάποιοι και μας τους έπιασαν.
- Η κρίση άλλαξε και τη δική σου ζωή;
Σαφώς, όπως άλλαξε και τη ζωή όλων των Ελλήνων. Υπάρχει το συνεχές άγχος για το αύριο, για το αν θα υπάρχουν δουλειές και αν θα είναι αντίστοιχες του επιπέδου που θέλεις. Το ζοφερό μέλλον κρύβει μια θολούρα που μας τρομάζει όλους.
- Τι είναι αυτό που σε έκανε να δουλεύεις από πιτσιρικάς;
Δουλεύω από 17 ετών, διότι αυτό ήταν το μήνυμα ζωής που εισπράξαμε με την αδελφή μου από το σπίτι. Η οικογένεια σου δίνει τα όπλα, αλλά δεν είναι για βόλεμα. Παρόλο που οι οικογενειακοί δεσμοί ήταν γεροί, θέλησα να ανοίξω τα δικά μου φτερά από νωρίς.
- Μπορείς να περιγράψεις μια δύσκολη στιγμή της ζωής σου;
Πριν από κάποια χρόνια ανέλαβα τα ηνία του οικογενειακού μας θεάτρου «Κάππα» στην Κυψέλη, κάνοντας θεατρικές παραγωγές. Ηταν πανωλεθρία, καταστράφηκα οικονομικά, έχοντας χάσει όσες οικονομίες είχα στην άκρη. Ομολογώ ότι πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο στην οποία με στήριξαν κυρίως δικοί μου άνθρωποι και φίλοι.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.