ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΑΔΟΧΗΣ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 30/06/2016 19:41
Η διαδοχή ενός καλλιτεχνικού διευθυντή σε ένα μεγάλο θέατρο, σίγουρα είναι μια πολιτική απόφαση- φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνεται με στενόμυαλα κομματικά κριτήρια..
Η διαδοχή όμως του καλλιτεχνικού διευθυντή της Volksbühne, του διάσημου βερολινέζικου θεάτρου που φημίζεται για τον έντονο πολιτικό χαρακτήρα των παραστάσεων του, έχει αποκτήσει απρόσμενες διαστάσεις. Οι κινήσεις των καλλιτεχνών, ένθεν κακείθεν, αλλά και της πολικής ηγεσίας στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως κάτι έχουν να μας μάθουν για τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τον πολιτισμό στη χώρα μας κι την σπασμωδικότητα με την οποία κινούμαστε, προσπαθώντας να σώσουμε το παρόν.
Ας δούμε πώς έχει η ιστορία. Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι ο διευθυντής της Tate Modern Chris Dercon, ένας άνθρωπος που δεν έχει καμία σχέση με το θέατρο , αλλά κυρίως με τα εικαστικά, πρόκειται να αναλάβει το θρυλικό βερολινέζικο θέατρο από τις αρχές του 2017, οι καλλιτέχνες άρχισαν να εκφράζουν τις ανησυχίες τους. Όλες οι βερολινέζικες εφημερίδες μάλλον δεν συμφωνούσαν, μιλώντας για το μελόδραμα « κάποιων τοπικών ηρώων που μάχονται την κακή κυβέρνηση». Όμως τη Δευτέρα , απαντώντας στα ειρωνικά αυτά σχόλια, 180 σκηνοθέτες, ηθοποιοί και σκηνογράφοι που έχουν συνεργαστεί με το διάσημο θέατρο, έστειλαν μια ανοιχτή επιστολή, που έκανε τον γύρο του κόσμου , εκφράζοντας τις ανησυχίες τους για το μέλλον του οργανισμού κι αποκαλύπτοντας το παρασκήνιο της όλης υπόθεσης.
Σύμφωνα με τους καλλιτέχνες, «αυτή η ανάθεση δεν είναι καθόλου φιλική», όπως δηλώνουν, καθώς ανατρέπει το χαρακτήρα του θεάτρου και στο όνομα μιας παγκοσμιοποίησης, ισοπεδώνει την ιδιαιτερότητα του κάθε οργανισμού και τελικά της κάθε τέχνης.
Πολιτικοί από το χώρο της Αριστεράς, δήλωσαν πως το μέλλον του θεάτρου θα είναι ένα από τα σημεία- κλειδιά της προεκλογικής εκστρατείας τους, για τις επερχόμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου, γεγονός που αποδεικνύει την πολιτική σημασία της όλης ιστορίας.
Η Volksbühne ιδρύθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, ως ένα μέρος όπου το θέατρο της μεσαίας τάξης, θα συναντούσε την πρωτοπορία της avant garde. Γνωστή για τις πολιτικές παραστάσεις , η Volksbühne απέκτησε μέσα στα χρόνια, πλήθος θαυμαστών, αλλά και εχθρών. Λίγοι όμως μπορούν να αμφισβητήσουν το γεγονός πως το συγκεκριμένο θέατρο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής ταυτότητας του Βερολίνου και αποτελεί μέρος της γοητείας του.
Οι αντιδράσεις για τον Dercon άρχισαν με το που ανακοινώθηκε ότι θα αντικαταστήσει τον Frank Castorf, ήδη από τον Απρίλιο του 2015, μιας και σε κάποιες χώρες οι αντικαταστάσεις και οι διαδοχές, είθισται να δρομολογούνται και να μην πέφτουν ως κεραυνοί εν αιθρία, αναστατώνοντας τη λειτουργία του εκάστοτε οργανισμού ή φορέα. Ο λόγος ήταν ότι ο Dercon προέρχεται από το χώρο των εικαστικών , πράγμα που θα λειτουργούσε ανασταλτικά στην ταυτότητα του θεάτρου.
Ο Thomas Martin, ένας από τους οργανωτές της κίνησης, αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι οι διαμαρτυρίες των καλλιτεχνών σχετίζονται με το φόβο της παγκοσμιοποίησης, που οδήγησε στη άνοδο του ρατσισμού στην Γερμανία κατά των ξένων, λέγοντας ότι η «Volksbühne είναι από τα πρώτα θέατρα στην χώρα που άνοιξε το διάλογο για το ζήτημα της παγκοσμιοποίησης».
Ο Dercon απάντησε στην επιστολή, λέγοντας ότι οι φόβοι των καλλιτεχνών είναι αβάσιμοι και δήλωσε πως επιθυμεί να συνεχίσει να συνεργάζεται με τους καλλιτέχνες του θεάτρου και ανέλυσε τους στόχους του που σχετίζονταν άμεσα με τη θεατρική τέχνη.
Η επίτροπος της κυβέρνησης για τα θέματα πολιτισμού προσπαθεί να βρει μια λύση στο θέμα, που αποτελεί μια πολιτική βόμβα, ενώ αναμένονται εξελίξεις στην υπόθεση.