ΖΩΑ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 05/07/2016 13:59
Πανικό δημιούργησε η παράσταση «4» του Ροντρίγκο Γκαρσία και ο λόγος είναι τα κοκοράκια που πρωταγωνιστούν. Η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία είχε αποστείλει επιστολή στο Φεστιβάλ Αθηνών, ζητώντας να μην συμμετέχουν τα πτηνά στην εν λόγω δημιουργία. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ κύριος Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη κι έτσι χτες στην Πειραιάς 260, τα κοκοράκια εμφανίστηκαν με αθλητικά παπούτσια στην ανατρεπτική performance του Αργεντίνου δημιουργού, διχάζοντας το κοινό. Αρκετοί θεατές αποχώρησαν, κάποιος προσπάθησε να ανέβει στη σκηνή να σταματήσει την παράσταση, ενώ ένας άλλος βγήκε από τον χώρο διαμαρτυρόμενος για το θέαμα. Σίγουρα, όλες αυτές οι αντιδράσεις είχαν να κάνουν με το συνολικό αποτέλεσμα, όμως δεν ήταν λίγοι όσοι δυσανασχέτησαν, επειδή θεώρησαν ότι τα κοκοράκια κακοποιούνταν επί σκηνής, μιας και είχαν φυλακιστεί στα παπούτσια τους, ενώ ένας εκ των ηθοποιών, σε ένα σημείο της παράστασης, τα έβαλε μέσα στα εσώρουχα του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ζώα συμμετέχουν σε μια παράσταση και δεν είναι η πρώτη φορά που οι φιλοζωικές οργανώσεις, αλλά και οι θεατές αντιδρούν στο γεγονός.
Το βασικό επιχείρημα είναι ότι τα ζώα δεν επιλέγουν το αν θα εμφανιστούν σε μια παράσταση.
Όμως σε πόσες περιπτώσεις τα πλάσματα αυτά, επιλέγουν τον τρόπο ζωής τους; Τα ψάρια που ζουν σε γυάλες, τα πτηνά που φυλακίζονται σε κλουβιά ή ακόμα και τα κατοικίδια που μένουν έγκλειστα σε τέσσερις τοίχους ή βγαίνουν βόλτα με λουριά και φίμωτρα, επειδή οι ιδιοκτήτες τους νοιάζονται για το καλό τους, το έχουν επιλέξει;
Η κακοποίηση ενός ζώου για τους σκοπούς της τέχνης, είναι φυσικά καταδικαστέα και πρέπει όχι μόνο να απαγορεύεται, αλλά και να διώκεται. Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία και το άρθρο 12 του νόμου 4039/12, \ «απαγορεύεται η διατήρηση κάθε είδους ζώου σε τσίρκο ή θίασο με ποικίλο πρόγραμμα, εφόσον τα ζώα χρησιμοποιούνται με οποιονδήποτε τρόπο και οποιονδήποτε σκοπό στο πρόγραμμά τους, πραγματοποιούν παραστάσεις ή παρελαύνουν ή εμφανίζονται ενώπιον του κοινού». Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζώα, ακόμα κι αν απλώς παρελαύνουν, έχουν εκπαιδευτεί και η εκπαίδευση αυτή τις περισσότερες φορές, αν όχι πάντα, είναι σκληρή κι επώδυνη.
Κανείς, πολύ δε περισσότερο η τέχνη, δεν μπορεί να προσβάλλει η να θέτει σε κίνδυνο μια ζωή και σε αυτό το σημείο θα συμφωνήσουν όλοι.
Τι γίνεται όμως με τις περιπτώσεις που δεν είναι τόσο ακραίες, ώστε να καταδικαστούν άμεσα; Τι συμβαίνει για παράδειγμα, όταν ένα ζώο απλώς υπάρχει πάνω στη σκηνή; Καταρχάς πώς ένα ζώο πειθαρχεί και δεν αρχίζει να τρέχει πανικόβλητο, όταν ανάψουν τα φώτα και ακουστεί μια μουσική; Επίσης αν αυτό το ζώο είναι άρρωστο για παράδειγμα, θα συμμετέχει στην παράσταση ή όχι; Τελικά το ζώο, ακόμα κι αν ανήκει σε κάποιον από τους συντελεστές, θέλει να «εγκλωβιστεί» σε μια παράσταση; Όλα τα παραπάνω συνιστούν κακοποίηση;
Έχω δει πολλές φορές ζώα σε παραστάσεις και σε πολλές από αυτές δεν έχω αισθανθεί ότι τα ζώα υποφέρουν, όμως αναρωτιέμαι πόσο κοντά είναι η δική μου αντίληψη στην πραγματικότητα που βιώνουν τα ίδια τα ζώα.
Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι γενικώς, δεν συμπεριφερόμαστε στα ζώα, όπως εκείνα θα ήθελαν, αλλά όπως εμείς θέλουμε, ακόμα και στα ζώα που ζουν μαζί μας και υποτίθεται πως αγαπάμε. Άρα η απάντηση στο αν πρέπει να χρησιμοποιούνται τα ζώα για τους σκοπούς μιας καλλιτεχνικής δημιουργίας, μάλλον κρύβεται στο πώς συνολικά πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα ζώα.