ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ!
- Ημερομηνία: Τρίτη, 12/05/2020 17:19
Οφείλω να είμαι προσεκτικός και αυστηρός με τον εαυτό μου και να περνάω από πολλή σκέψη, κάθε ανάρτησή μου εδώ, όταν αφορά τον εργασιακό μου τομέα. Ο λόγος είναι το ότι έχω βγει στη σύνταξη και κατά κάποιο τρόπο μιλάω από μια άλλη οικονομική ασφάλεια. Βλέποντας όμως τις αναρτήσεις φίλων και συναδέλφων και συνεργατών γύρω από το ζήτημα του περίφημου επιδόματος των 800 ευρώ, αλλά και το πιο πρόσφατο, εκείνο, του περίφημου επίσης, μητρώου. Σκέφτομαι πως πρέπει μετά το τέλος της επιδημιολογικής περιπέτειας, να μπει και να εξετασθεί πολύ σοβαρά η υπόθεση της καλλιτεχνικής επαγγελματικής εργασίας στον χώρο του θεάτρου, της μουσικής, του χορού.
Είναι αδιανόητο να υπάρχει η ανοχή μιας εργασιακής εκμετάλλευσης που κρατάει τόσα χρόνια. Ήξερα πως έπαιζαν ελεεινές εργοδοτικές συμπεριφορές, αλλά δεν πίστευα στο μέγεθος της ανοχής από τους εργαζόμενους σε αυτό τον τομέα. Όχι δεν ρίχνω το φταίξιμο στους εργαζόμενους, αλλά αγαπητοί μου φίλοι η παρτίδα έχει δυο στο παιχνίδι της. Η εργοδοσία υπάρχει όταν υπάρχει και ο εργαζόμενος.
Δεν υπάρχει φαντάζομαι άλλος εργασιακός κλάδος που να λειτουργεί με τέτοιο καθεστώς ανοχής. Διαβάζω για τα ημερομίσθια που απαιτούνται και κάτω από απαράδεκτες συνθήκες δεν μπορούν να κατοχυρωθούν.
Λυπάμαι που αυτά όλα δημοσιοποιούνται και τα διαβάζουν και φίλοι φίλων που δεν έχουν σχέση με τον επαγγελματικό μας τομέα και σίγουρα το πρώτο που τους έρχεται στο μυαλό είναι το ότι οι καλλιτέχνες μόνο συμπόνια μπορούν να εμπνεύσουν.
Νομίζω πως ο σοβαρότερος στόχος με το που τα πράγματα βρουν και πάλι τον βηματισμό τους, είναι πάση θυσία ο επαναπροσδιορισμός της δουλειάς μας και η ανάκτηση του κύρους της!
Τέρμα οι ανοχές! Τέρμα η ωρομίσθια ασφάλιση! Όποιος δεν έχει να πληρώσει τη στοιχειώδη μισθοδοσία και ασφάλιση, να μην ανοίγει θέατρο! Και κανένας καλλιτέχνης για κανένα όνειρο, ή υποκατάστατο ονείρου, να μην καταδέχεται ψίχουλα! Η αξιοπρέπεια δεν μετριέται με 800 ευρώ επίδομα. Και από που κι ως που είμαι ηθοποιός και παράγω ήθος, όταν επιτρέπω στους ανήθικους να με εκμεταλλεύονται;
Θα σκεφτείτε κάποιοι τα λες επειδή έχεις βγει στη σύνταξη. Βγήκα στη σύνταξη επειδή δεν ανέχτηκα να μου φάνε ούτε μέρα ένσημο. Επίσης σαν συγγραφέας, και μάρτυράς μου η Εταιρεία Ελλήνων θεατρικών Συγγραφέων, όποτε πήγαν να μου κάνουν «λαδιά», οικονομική, απαίτησα με δικαστικό αγώνα τα δικαιώματά μου. Και βέβαια είχα οικογένεια και παιδί και φτάσαμε στο αμήν κάποιες φορές οικονομικά, αλλά ποτέ δεν υποχώρησα.
Αν εκτίθεμαι γράφοντας όλα αυτά δεν το κάνω για επίδειξη εξυπνάδας, το κάνω για να πάψουν οι νεώτεροι να φοβούνται. Αν δεν σηκώσει κεφάλι ο κλάδος δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα! Και την αλλαγή δεν θα τη φέρουν τα 800 ευρώ, ούτε η ωρομίσθια ασφάλιση που ίσως εξασφαλίζει 15 μεροκάματα τον χρόνο. Αγαπημένοι μου φίλοι και συνάδελφοι ας ξεμπερδέψει ο κλάδος από την ανοχή. Η ανοχή κάποτε μετατρέπεται από τους πονηρούς και σε ενοχή. Αγαπητοί μου συνάδελφοι αν μπουν τα πράγματα στη σωστή θέση τους, τότε το οποιοδήποτε μητρώο θα μας περιέχει όλους γιατί θα έχει όλες τις αποδείξεις στα κιτάπια του.