ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ, Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, Ο ΧΙΤΣΚΟΚ ΚΙ ΕΓΩ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 16/03/2018 16:34
Χθες, καθώς έκανα scroll down στην αρχική σελίδα του facebook, πέρασε από μπροστά μου, μια φωτογραφία με τη φράση:
"Το Σινεμά είναι τέχνη. Το Θέατρο είναι ζωή. Η Τηλεόραση είναι έπιπλο".
Κοιμήθηκα με εφιάλτη. Βασανιζόμουν, λέει, για χρόνια μέσα σε ένα κουτί -στριμωγμένη αφάνταστα- που 'χε τις όψεις μπετονένιες. Εκτός από μία, που ήταν γυάλινη. Αυτό το κουτί λέει, κάποιος το πήγαινε βόλτες. Ο κόσμος με παρατηρούσε, γέλαγε, σαν να ήμουν κάποιο περίεργο άγριο ζώο.
Το ηχομονωμένο κλουβί, δεν άφηνε τους παραπονιάρικους βρυχηθμούς μου ν' ακουστούν. Ξύπνησα απότομα, συνειδητοποιώντας ότι ναι, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το πέρασα μέσα σε ένα ...έπιπλο! Ξαναθυμήθηκα τη φωτογραφία, που ασυνείδητα με βασάνιζε.
Λατρεύω το σινεμά, άρα με βάση την φράση, αγαπώ τις τέχνες.
Με το θέατρο, όμως, υπάρχει παραδοξότητα: το θέατρο μ' αρέσει, αλλά η ζωή -με τις σημερινές συνθήκες- δε μ' αρέσει καθόλου.
Μου κάνω την ερώτηση-βόμβα: θα άντεχες τη ζωή χωρίς καθόλου θέατρο;
"Προσωπικά ή κοινωνικά, με ρωτάς;", μου λέω, προσπαθώντας να ξεφύγω.
"Και τα δύο", επιμένω. Καθυστερώ.. "Όχι, δεν θα άντεχα. Προσωπικά, θα μαράζωνα, γιατί όπως τα μωρά βλέπουν όνειρα για να συμβιβαστούν με τον κόσμο, εμείς οι ενήλικες βλέπουμε θέατρο για να αναπροσαρμοστούμε σ' αυτόν. Κοινωνικά, θα ασφυκτιούσα.. Δε θα είχαμε ένα μέρος να συγκεντρωθούμε, σε κατάσταση δημοκρατικής ηρεμίας. Το γήπεδο δεν το αντέχω κι η Βουλή δεν είναι καθόλου ήρεμη πια".
"Με κάλυψες", μου απάντησα.
Και τότε, ξαφνικά, περνάει από το facebook ο Χίτσκοκ, με την ατάκα:
"το θέατρο είναι ζωή, χωρίς τα βαρετά μέρη".
Ναι Άλφρεντ, ναι.
Real news 6.9.2015