ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ. ΓΡΑΦΕΙ Η ΗΛΙΑΝΑ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 01/08/2017 15:45
Ένα σκυλί γαβγίζει κάπου εδώ κοντά. Μας προειδοποιεί. Κάνει ζέστη κι ο ήχος του ανεμιστήρα υπερβαίνει τον ήχο των σκέψεων. Έχει ένα παράξενο φως το αποψινό σκοτάδι. Παράξενο σαν τον κρύο ιδρώτα στον αυχένα μου, που είναι στατικός, δεν κυλάει προς την πλάτη. Περιμένει να εξατμιστεί. Περιμένει να χαθεί σε κάποια θάλασσα. Η πόλη λαγοκοιμάται. Λάστιχα τρέχουν νερό, ξεχασμένα ανοιχτά απ' το μεσημέρι.
Ησυχία.
Μια γειτόνισσα στο απέναντι μπαλκόνι ξαγρυπνά, σαν εμένα, να υποδεχτεί το γεγονός. Όλη η ποίηση απόψε πεθαίνει. Μπροστά στη δύναμη της φύσης. Το φεγγάρι κρυμμένο κάτω απ' τη γη, κρύβει μυστικά ονείρων. Κάνει ζέστη φοβερή. Όλα έχουν το σχήμα ξερών καλαμιών. Η θάλασσα της πόλης γιορτάζει απόψε. Βουβή κι αυτή, ήσυχη πια. Η γιορτή των πολεμιστών, των παιδιών και των ερωτευμένων γυναικών. Το απάνθισμα του θέρους. Οι αέρηδες μοιράζονται τελετουργικά στα πελάγη.
Είναι η Νύχτα που μπαίνει ο Αύγουστος.
φωτογραφία από τον Δ. Κούκο
Ηλιάνα Μαυρομάτη.