ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ... VOL2. ΓΡΑΦΕΙ Η ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΟΥ

• Ημερομηνία: Δευτέρα, 10/09/2018 10:53
• Κατηγορία: Άρθρο

Το 1835, το νεοσυσταθέν Ελληνικό βασίλειο, θεσμοθετημένο στα ερείπια που άφησε πίσω του ο αγώνας για τη λευτεριά, θέτει ως πρώτη του προτεραιότητα το χτίσιμο μιας μόνιμης θεατρικής στέγης και ξεκινά την ανέγερσή της στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
Το όνειρο όμως δεν κράτησε πολύ. Σύντομα οι ιθύνοντες συνήλθαν απ' το ρομαντικό παραλήρημα και το κτήριο που προοριζόταν για Εθνικό θέατρο έγινε Νομισματοκοπείο.
Οι θεατρίνοι μαθημένοι στην ταλαιπώρια σαν τα βουνά στα χιόνια, συνέχισαν τις παραστάσεις τους σε υπαίθριο παράπηγμα στην οδό Αιόλου, δίπλα στην Εθνική τράπεζα, έχοντας για στέγη τον Αττικό ουρανό.
Ίσως να φταίει το όνομα. Πως να φτιάξουν σοβαρό χώρο σε μια ομάδα ανθρώπων που θεωρούνται ανυπόλυπτοι.
Αν αλλάζαμε το όνομα;
Όσο πιο επαγγελματικά έβλεπαν το επάγγελμα του θεατρίνου οι κατά κύριο λόγο ερασιτέχνες που απάρτιζαν τους πρώτους θιάσους του ελεύθερου Ελληνικού κράτους, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη είχαν για στοιχειώδη σεβασμό και κοινωνική αποδοχή.
Τότε, η "Φιλοδραματική εταιρεία" που συγκροτήθηκε στην Αθήνα στα 1840, με σκοπό την Αναγέννηση του θεάτρου στην πατρίδα του Αισχύλου, χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον όρο " ηθοποιός" αντί υποκριτής ή θεατρίνος, με σκοπό να προβάλει την διδακτική αποστολή της θεατρικής τέχνης.
Με το στανιό.

ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΟΥ