ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ. ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΣΣΑΣ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 23/12/2017 10:09
Ήταν 2003 προς 2004. Η Ελλάδα, σε μια φαινομενική ακμή, προετοιμαζόταν να υποδεχθεί τους Ολυμπιακούς αγώνες. Σε ένα κενό από τις τότε επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, παραμονή Χριστουγέννων επισκέφθηκα, όχι βέβαια κάποιο ελβετικό σαλέ ή έναν εξωτικό προορισμό όπως οι Μαλδίβες - είπαμε φαινομενική ήταν η ακμή- το Μιχαλίτσι Πρέβεζας το χωριό μου, όπου θα έκανα Χριστούγεννα στο πατρικό μου, με τους γονείς μου, τα αδέλφια μου και τον παππού και τη γιαγιά μου. Την τελευταία την υπεραγαπούσα σαν δεύτερη μάνα.Υπήρχε ένα ζεστό, οικογενειακό κλίμα με αγκαλιές, ευχές, φιλιά, γέλια, δώρα, μυρωδιές, τσουγκρίσματα ποτηριών με κόκκινο ημίγλυκο κρασί, χριστόψωμα και φυσικά πολλά παραδοσιακά σπιτικά εδέσματα. Στο βάθος η φωτιά από το τζάκι συμπλήρωνε την εορταστική θαλπωρή. Κάποια στιγμή η γιαγιά μου- θα μπορούσε να είναι μεγάλη θεατρίνα της επιθεώρησης- κάνει μια πρόποση: Να έχουμε πάντα χαρά και καθόλου πόνο. Ήπιαμε όλοι σ' αυτό. Και αρχίσαμε το τραγούδι με τη γιαγιά να πρωτοστατεί. Καθώς η βραδιά προχωρούσε, με έπιασε απόμερα, με πήρε, κοτζάμ μαντράχαλο, στην ποδιά της για να μου πει πόσο της έχω λείψει και πόσο με αγαπάει, ενώ παράλληλα με γέμιζε ευχές. Πολύ συγκινητικό αλλά και αμήχανο όλο αυτό. Μου ζήτησε να μείνω κι άλλες μέρες. Να αλλάξουμε μαζί τον χρόνο. Δεν μπορούσα όμως. Λίγο πριν την Πρωτοχρονιά επιστρέφω στην Αθήνα. Μπαίνει ο νέος χρόνος και η γιαγιά μου -72 ετών- πεθαίνει αιφνιδίως. Σοκ για όλους μας.
Ακολούθησε η κηδεία με πολλά κωμικοτραγικά γεγονότα. Δεν έφτανε ο πόνος μας, μια χήρα, που είχε βάλει από καιρό τον παππού μου στο μάτι- ερωτικά πάντα- και επειδή όλα είχαν συμβεί τόσο αιφνιδιαστικά χρονιάρες μέρες, κάτι παρεξήγησε. Κάτι όμως πολύ σημαντικό. Πλησίαζε προς το μέρος μας οδυρόμενη φωνάζοντας το όνομα του παππού μου "Κώτσο μου, Κώτσο μου". Λέμε μάλλον θα τον συμπονά που έχασε τη γυναίκα του κι έμεινε κι αυτός χήρος . Όταν όμως βλέπει ότι η γιαγιά μου ήταν η αποθανούσα, σταυροκοπιέται και λέει έκπληκτη: "Η Κώσταινα πέθανε; Δόξα σοι ο Θεός!". Της λέω έκπληκτος κι εγώ:" Τη λέτε κυρία μου;".Μου λέει :" Λευτερώθηκε η γυναίκα!" - " Η γυναίκα ή ο Κώτσος" της λέω. Λίγο έλειψε να γίνει μεγάλος καυγάς.
Η χήρα άρχισε να απομακρύνεται, συνειδητοποιώντας τη γκάφα που είχε κάνει αλλά και ανακουφισμένη που ο Κώτσος της ήταν ζωντανός.
Α ρε γιαγιά, επιθεώρηση την κάναμε και την κηδεία σου...Ενώ το κασετόφωνο έπαιζε κλαρίνα, απαίτηση της γιαγιάς το βράδυ των Χριστουγέννων και των ευχών...
Ήταν γιορτές με τόσο αντιθετικά συναισθήματα, που στιγματίστηκαν από μια μεγάλη απώλεια που ποτέ δεν θα ξεχάσω.
Πήρα όμως κι ένα μάθημα. Να δίνω περισσότερο χρόνο στους ανθρώπους που αγαπάω και να τους το εκφράζω με λόγια και με πράξεις όσο πιο συχνά μπορώ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΣΣΑΣ
Ο Κωνσταντίνος Πασσάς πρωταγωνιστεί στην παράσταση Ο ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΤΟΝ ΔΡΑΚΟ δια χειρός Δήμου Αβδελιώδη, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.