ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 20/01/2018 19:00
Εκείνο το απόγευμα -πριν από καιρό- στο σπίτι του Ίψεν, στο Όσλο, εκεί στο επιβλητικό γωνιακό κτίριο, της Henrik Ibsens gate 26, που δεν χόρταινα να παρατηρώ και να φωτογραφίζω, δε φανταζόμουν, πως τελικά αυτός που θα μου σύστηνε επί της ουσίας, τον μεγάλο Νορβηγό, θα ήταν ο Δημήτρης Λιγνάδης και μια εξαιρετική ομάδα καλλιτεχνών.
Συνέβη απόψε στο Εθνικό Θέατρο.
Mέσα σε μια θύελλα απελπισίας και ευαισθησίας.
Βρέθηκα δίπλα δίπλα με την άβυσσό του. Ήταν ένα αληθινό 1865 μέσα στο 2018 κι ο πεισματάρης, ορμητικός Πέερ Γκυντ, που κυνηγούσε το όνειρο, ο νταής, ο καλλιτέχνης, ο κομπιναδόρος, ο οραματιστής, ο δειλός, ο ονειροπόλος, βασανιζόταν ακόμη, με το αν υπήρξε ατόφιος και πιστός στον εαυτό του.
"Να σου είναι αρκετός ο εαυτός σου. Για τους άλλους να ‘σαι πάντοτε κλειστός", αυτή ήταν όμως, η "γραμμή" που του έδωσαν τα ξωτικά και σκέφτομαι πως κι εμείς, την ακολουθούμε σε μεγάλο βαθμό στη ζωή μας.
Εκείνος ακολούθησε τη δική του Οδύσσεια, με φόντο τους θρύλους και τα λαiκά παραμύθια της Νορβηγίας, τα ξωτικά, τα μαγικά τοπία, τους μυθικούς ήρωες, τα τρολ. Μια τερατόμορφη ζωή. (...σαν τη δική μας; ) Κι εμείς, τι κάναμε; Αναμετρηθήκαμε με τη ζωή που δε ζήσαμε; Τα λόγια που δεν είπαμε;
Όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το έργο -λένε πως- το κοινό σοκαρίστηκε από την υπερβολικά μοντέρνα αυτοσυνειδησία που προέβαλλε.
Το "Τρομερό Παιδί", ο ονειροπαρμένος έφηβος, o γητευτής ταράνδων, αυτός ο επικηρυγμένος, είναι ακόμη εδώ και συνεχίζει να παλεύει στο χωροχρόνο για την κατάκτηση αθωότητας και αλήθειας.
Και κάπου προς (εκείνο) το τέλος, νικητής και νικημένος, "του εαυτού του αυτοκράτορας", ακούει κάποιον παράξενο επιβάτη στο καράβι του, να του λέει: "Μην ανησυχείς για τη ζωή σου, βρισκόμαστε ακόμη στα μισά της Πέμπτης Πράξης".
Εμείς σε ποια πράξη βρισκόμαστε;
REAL NEWS 21/1/2018