ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΟΥ 2018 Μ.Χ.;
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 25/07/2018 00:07
Πληρώνουμε 20 ευρώ τη μέρα ενοίκιο σ’ αυτή τη χώρα. Και «προστασία». Σαν αυτούς που δίνουν σε νονούς της νύχτας το κατιτίς, για μην τους κάψουν το μαγαζί. Και μας το καίνε.
Υπογράφει η Κάπα. Κάπα. - rise.gr
Πάντα ήμουν πολύ κακή στα μαθηματικά. Στις Πανελλήνιες γέμισα περίπου 8 σελίδες (με ελάχιστους αριθμούς ανάμεσά τους) και ο βαθμός μου ήταν 0,7. Υποθέτω πως μου έκοψαν περισσότερες μονάδες απ’ αυτές που μου άξιζαν, εξαιτίας της αλαζονείας μου να παρακάμψω τον Ευκλείδη και να φτιάξω το δικό μου μαθηματικό σύστημα με λέξεις, αντί αριθμών.
Στα λέω όλα αυτά, γιατί ο παρακάτω συλλογισμός μου πάσχει από μαθηματικής άποψης και δεν πρέπει να με πάρεις τοις μετρητοίς. Κανείς δεν πρέπει να παίρνει τον άλλον σα να είναι μετρητά, κανείς μας δεν μεταφράζεται σε ένα άμεσο αντίτιμο.
Μόνο που για κάποιους, ακατανόμαστα φαντάσματα της πολιτείας, που κανείς ποτέ δεν είδε και κανέναν ποτέ δεν κοίταξαν στα μάτια, είμαστε χρήματα.
Για το κράτος, μια μέση περίπτωση από εμάς, είναι ο εργάτης που του αποδίδει περίπου 250 ευρώ το μήνα απ’ το ΙΚΑ, περίπου 200 ευρώ το χρόνο απ’ το φόρο εισοδήματος, περίπου 100 ευρώ το μήνα για την ΔΕΗ, το λιγότερο 150 το χρόνο για τον ΕΝΦΙΑ, 15 ευρώ το μήνα για την ΕΥΔΑΠ και έμμεσους φόρους της τάξεως των 200 ευρώ ας πούμε το μήνα. Για τις τράπεζες, ο καθένας -μέσος- από εμάς μπορεί να «αξίζει» από 30 ευρώ μέχρι 300 το μήνα. Ας πούμε πως αυτή την παράμετρο δεν την υπολογίζω, γιατί παραείναι ανεξέλεγκτη.
Για το κράτος, λοιπόν, χοντρά χοντρά, είμαστε ένα εικοσάευρω τη μέρα.
Πληρώνουμε 20 ευρώ τη μέρα ενοίκιο σ’ αυτή τη χώρα. Ενοίκιο και «προστασία». Ξέρεις, όπως κάποιοι επιχειρηματίες δίνουν σε νονούς της νύχτας το κατιτίς, για μην τους κάψουν το μαγαζί. Αυτό κάνουμε κι εμείς. Και μας το καίνε, παρόλα αυτά.
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα και τους καημούς που σκέπασε καπνός
Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
Κάθε μέρα τραβάμε λαχνούς απ’ τη γυάλα. Ποιος θα τη βγάλει καθαρή σήμερα και ποιον θα πάρει ο Χάρος. Φονικές φωτιές και πλημμύρες, τροχαία δυστυχήματα σε φριχτούς δρόμους, θάνατοι από ελλείψεις φαρμάκων σε δημόσια νοσοκομεία, δολοφονίες και αυτοκτονίες του καιρού της «κρίσης». Οι σεισμοί, άλλη μια ανεξέλεγκτη υπόθεση, που ενώ την ξέρουμε, περιμένουμε να συμβεί για να ασχοληθούμε με την πρόληψη.
Το κόστος της ανθρώπινης ζωής, ίσως, να ισούται με το ποσό που πρέπει να δώσεις για να τη σώσεις. Κι αν είσαι κράτος -υποτίθεται- πως έχεις όλους τους μηχανισμούς για να σου έρχονται όλες αυτές οι διαδικασίες στην πιο συμφέρουσα τιμή.
Εγώ -η μέση περίπτωση από εμάς- σου δίνω 7.000 το χρόνο. Και από τύχη, αισθάνομαι πως, ζω ακόμη. Γιατί αν είχα πάει για βουτιά στο Μάτι, οι πιθανότητες να τράβαγα τον λάθος λαχνό, θα αυξάνονταν. Και οι 7.000 μου, ούτε θα είχαν πιάσει τόπο, ούτε θα λυπόσουν που από εδώ και πέρα δεν θα τις είχες.
Γιατί, πάντα, θα υπάρχουν κάποιοι που θα δίνουν περισσότερα από εμένα. Για να χτίσουν εκεί που μέχρι χθες υπήρχε δάσος, για να τοποθετήσουν το νέο τους εργοστάσιο, για να σκάψουν το νέο τους ορυχείο. Ξέρω, ξέρω… Αυτοί δίνουν πολλά περισσότερα. Τι να τα κάνεις τα δικά μου 20 ευρώ…
Είναι ανήθικο να μεταφράζεις την ανθρώπινη ζωή σε χρήματα. Το ξέρω κι αυτό. Αλλά, να μη γελιόμαστε. Εσύ έτσι μετράς τη ζωή μου.
Αλλά κι εγώ, έτσι μετράω τη δική σου. Δεν ξέρω αν στις επόμενες εκλογές θα πάρω ταξί ή μετρό. Υπολόγισε 3,5 ευρώ μέσο όρο και βγάλ’ τα από τα χρωστούμενα. Σκοπεύω να σας μαυρίσω όλους. Να δείτε τι ωραία που είναι να τραβάτε λαχνούς κάθε μέρα.
Υ.Γ.: 24/7/2018
– Τουλάχιστον 60 νεκροί από τις πυρκαγιές της Αττικής.
– 44η επέτειος της αποκατάστασης της Δημοκρατίας.
– Κηδεία Μάνου Ελευθερίου.
Και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Πώς το ‘φεραν η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή