ΠΕΜΗ ΖΟΥΝΗ: ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΟΜΠΕΡΤ ΣΤΟΥΡΟΥΑ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 02/09/2015 12:49
Οι συναντήσεις που μου διαμόρφωσαν το δρόμο, ήταν αρκετές, ήμουν τυχερή σ' αυτό. Αλλά αυτές που με επηρέασαν βαθειά, ακόμα και στη στάση ζωής, ήταν φυσικά ελάχιστες. Μέσα σ' αυτές, ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Στούρουα, διευθυντής τότε, του Θεάτρου Ρουσταβέλι της Γεωργίας.
Σκηνοθέτησε την "Ηλέκτρα" για την Επίδαυρο, με την Καρέζη στον ομώνυμο ρόλο. Ήμουν η Χρυσόθεμις. Πολύ νέα ως ηθοποιός, αλλά ήταν ήδη η τρίτη φορά που έπαιζα στην Επίδαυρο, οπότε είχα μια σχετική εξοικείωση. Ο απόλυτος σεβασμός και η αγάπη του για τους καλλιτέχνες και το θέατρο, οδηγούσε κάθε του κίνηση στην πρόβα. Καθόμασταν στο πάτωμα, δεν υπήρχε περίπτωση να κάθεται σε καρέκλα. Έψαχνε το στήσιμο μιας σκηνής, ήθελε να βρει αυτό που θα μας άρεσε περισσότερο. Μας μιλούσε ρώσικα, αλλά από κάποια στιγμή και μετά είπαμε στη μεταφράστρια να μη μεταφράζει, γιατί τον καταλαβαίναμε απόλυτα - δεν μου έχει ξανασυμβεί.
Ό,τι κι αν ζητούσε, όσο δύσκολο και αν ήταν, είχε έναν μαγικό τρόπο να το εμπνέει αμέσως. Η διεισδυτικότητα της ματιάς του, έπιανε την παραμικρή απόχρωση, ακόμα και της βουβής ερμηνείας μας, από απόσταση πενήντα μέτρων... Κάθε του παρατήρηση, αλλά και κάθε του απλό σχόλιο για την καθημερινότητα, ή κάθε του πρόποση όταν πίναμε κρασί, ήταν ένα μείγμα σοφίας, τρυφερότητας και αθωότητας μικρού παιδιού.
Θυμάμαι, τη μέρα της πρεμιέρας στην Επίδαυρο, επειδή το θεωρούσε μεγάλη τιμή για τον ίδιο και για την πατρίδα του, οι ηθοποιοί του είχαν μαζευτεί σε έναν χώρο στην Τιφλίδα, για να προσευχηθούν και να κάνουν προπόσεις, την ώρα που θα παιζόταν η παράσταση.
Είχε μάθει και κάτι στα ελληνικά: Πάμε Πέμη!
Πώς μπορείς να μη γίνεις καλύτερος άνθρωπος μετά από αυτή τη συνάντηση;