ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 03/12/2015 13:20
΄΄Τα σκυλιά ουρλιάζουν αλλά το καραβάνι προχωράει΄΄ είπε ο πρωθυπουργός και εξαπέλυσε επίθεση στα κόμματα της αντιπολίτευσης που παίζουν το δικό τους το παιχνίδι και όχι το δικό του. Είπε ακόμα ότι όσο η κυβέρνηση προχωράει και πετυχαίνει τους στόχους της διαψεύδει όλα τα σενάρια περί αριστερής παρένθεσης.
Θα μας τρελάνει τελικά.
Ποιοι ακριβώς είναι οι στόχοι της… αριστερής αυτής κυβέρνησης; Κατάλαβε κανείς να μου το πει και μένα; Νισάφι πια μ΄αυτό το αναμάσημα περί διαπραγμάτευσης με όρους εκβιαστικούς. Αφού υπέκυψαν, τι μας το λένε όλη την ώρα; Ας μην υπέκυπταν, αν είχανε τα κότσια. Δεν τα είχαν. Τελεία και παύλα.
Και ποια είναι αυτά τα ισοδύναμα που είχαν στα συρτάρια τους ή έστω στο μυαλό τους –λέμε, τώρα– να μας τα πούνε να τα μάθουμε και μεις; ΄΄Κοίτα μωρέ και συ, κάπου εδώ τάχα βάλει και δεν τα βρίσκω, γαμώτο!΄΄
Θα μας τρελάνουν τελικά, το ξαναλέω.
Καραβάνι είναι λέξη περσική. Έμποροι ή ταξιδιώτες που ταξιδεύουν σαν ομάδα, για λόγους ασφαλείας, σε ακατοίκητες περιοχές και σε ερήμους, συνήθως με καμήλες.
Τι σχέση έχει ο ορισμός αυτός με την κυβέρνηση; Μίλησε άραγε συμβολικά ο πρωθυπουργός ή μήπως πρόκειται πραγματικά για καραβάνι; Δηλώνουν έμποροι; Να συμφωνήσω. Έμποροι ελπίδας –το χειρότερο– και έμποροι που συνεργάζονται με την ελεύθερη αγορά και το κεφάλαιο. Αλλά και ταξιδιώτες άμα θες τους λες. Φτάνει να ρίξεις μια ματιά στο ανέμελο στυλάκι τους. Σαν αραχτή αντιπολίτευση ένα πράμα. Σαν νάναι αλλουνού ευθύνη όσα συμφώνησαν να κάνουν. Πράματα αφύσικα, μιλάμε. Τι άλλο λέει ο ορισμός; Α, ναι. Σαν ομάδα για λόγους ασφαλείας; Ναι, ασυζητητί. Μισοδιαλυμένη ήδη αλλά ομάδα. Για λόγους επιβίωσης. Αν χάσουν το παιχνίδι, κάηκαν. Σε ακατοίκητες περιοχές κι ερήμους δεν θα τόλεγα, παρόλο που για κει το πάνε. Κοντοζυγώνει η ώρα που ερημώνει η χώρα- βγήκε και σύνθημα, ασυναίσθητα.
Ποιοι είναι όμως τα σκυλιά που ουρλιάζουν; Η διαλυμένη αντιπολίτευση ή όλοι εμείς που ξεπεράσαμε τα όριά μας κι αλυχτάμε;
Τι να πρωτοπώ; Ας πω μονάχα για το ασφαλιστικό δυο λόγια, λόγω της ψήφισης του σχετικού νομοσχεδίου. Ολοκληρωτική ανατροπή του χαρακτήρα του. Από δημόσιο, αναδιανεμητικό και αλληλέγγυο μετατρέπεται σε ατομικό-κεφαλαιοποιητικό, χωρίς καμιά εγγύηση του κράτους, με μειωμένες παροχές, σχεδόν ανύπαρκτες, και ουσιαστική κατάργηση των επικουρικών συντάξεων. Άσε τα νέα όρια ηλικίας και τις λοιπές προϋποθέσεις. Δουλεία στις φυτείες του Νότου.
Θέλουν να βγάλουν, λέει, τα κάστανα από τη φωτιά για τις επόμενες γενιές. Άλλο εννοούν, για ακόμη μια φορά. Πως θα τη βγάζουνε με κάστανα οι επόμενες γενιές. Το μέλλον είναι στην πυρά.
Παρερμηνεύουνε, αδίστακτα, τα πάντα. Επειδή ντρέπονται για την κατάντια τους και νοσταλγούν τα περασμένα, τα βράδια μας τ΄αγαπημένα. Τότε που ακόμα τους έπαιρνε να μιλάνε για την ξεφτίλα των άλλων.
Οι άλλοι που κυβέρνησαν ως τώρα είναι πιο επικίνδυνοι, κανείς δεν αμφιβάλλει. Σ΄αυτό αποκλειστικά στηρίζονται οι νεοφώτιστοι ηγεμόνες, μόνο που αυτό δεν σημαίνει πως είναι καθαροί οι ίδιοι, κάθε άλλο.
Όσο για μας, τα σκυλιά… Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά… Τώρα ξανάρχονται να μας αποτελειώσουν.
Τα καραβάνια, οι δούλοι, ο λίβας, όλα στην Αραπιά παραπέμπουν.
Τρέχει ο νους μου προς τα περασμένα, τα βράδια μας τ΄ αγαπημένα...
Με τα σκυλιά να δούμε τι θα γίνει. Θα αντιδράσουν, επιτέλους;
Σας μιλάω με καημό, με σπαραγμό…
Υ.Γ. Αφιερωμένο στον γλυκό αγωνιστή του θεάτρου, τον Μηνά Χατζησάββα, άνθρωπο χαρισματικό, ουσιαστικό και γοητευτικό, που του οφείλουμε πολλά, σε όλα τα επίπεδα. Στις καλλιτεχνικές του επιδόσεις, το ήθος και την καλοσύνη του. Aχ, ρε Μηνά, έφυγες πρόωρα. Μας λείπεις ήδη. Άξιος! Και αγαπημένος.
Και στον αντάρτη της πόλης Κώστα Νίτσο, που έφυγε προχτές, μια μέρα πριν συμπληρώσει τα 95 του χρόνια. Ανάμεσα σε άλλα πολλά είχε εκδώσει και το ΄΄Θέατρο΄΄, το καλύτερο περιοδικό του είδους στην Ευρώπη, έχοντας αναδείξει τους πιο σημαντικούς από τους νέους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου ένα φεγγάρι, αλλά δεν άντεξε. ΄΄Ηταν ένα εθνικό γηροκομείο. Υπήρξε μεγάλη αντίδραση στις αλλαγές που ήθελα να κάνω΄΄ έλεγε. Στα χρόνια της δικτατορίας ήταν διευθυντής στα ΄΄Νέα΄΄. ΄΄Οποτε μπλέκαμε με την λογοκρισία, αφηγείται ο γελοιογράφος Κώστας Μητρόπουλος, αρνιόταν να τους μιλήσει. Τι να τους πω κύριε Νίτσο, τον ρωτούσα. Χέσ’ τους! μου απαντούσε΄΄. Πριν λίγους μήνες δήλωσε έτοιμος να βγει και πάλι στο κλαρί.
Γενική απεργία ξανά. Ουρλιάζουν τα σκυλιά.
Ο Δημήτρης Πετρόπουλος παίζει κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στον ΄΄Κουλοχέρη του Σποκέιν΄΄ στο θέατρο Όλβιο και κάθε Κυριακή στο ΄΄Δηλητήριο΄΄ στο θέατρο Αλκμήνη.