ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΝ ΤΟ ΩΔΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 27/08/2015 16:01
Η εκπαίδευση ενός ηθοποιού είναι μια διαδικασία πολύπλοκη και πολύπλευρη, η οποία φυσικά, δεν εξαντλείται σε μερικά χρόνια, αλλά κρατάει μια ζωή. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, η φοίτηση στις δραματικές σχολές, διαρκεί όντως τρία χρόνια, όπως και στην Ελλάδα. Μετά από την ολοκλήρωση όμως, αυτού του πρώτου κύκλου σπουδών, παρέχεται η δυνατότητα για μεταπτυχιακά ή masterclasses. Έτσι οι περισσότεροι απόφοιτοι συνεχίζουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις σπουδές τους. Κάτι ανάλογο στη χώρα μας δεν υπάρχει, το μόνο που μπορεί να βρει ένας νέος, είναι σεμινάρια που κρατάνε συνήθως μερικές εβδομάδες και καταλήγουν απλώς σε μια μικρή και ευσύνοπτη παρουσίαση, όπως είναι λογικό. Στο GITIS, τη μεγαλύτερη ίσως σχολή της Ευρώπης (φέτος θα συνεργάζεται μαζί της το Ωδείο Αθηνών) , η φοίτηση διαρκεί τέσσερα χρόνια. Στο τελευταίο έτος, οι σπουδαστές συμμετέχουν ως επί το πλείστον, σε εργαστήρια και πρότζεκτ, ετοιμάζοντας ολοκληρωμένες παραστάσεις.
Το Ωδείο Αθηνών τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει ολοκληρωμένες παραστάσεις με τους επί πτυχίω σπουδαστές, δίνοντας τους έτσι τη δυνατότητα να συμμετέχουν και να μάθουν εκ των έσω πώς δημιουργείται μια παράσταση, πώς μπορούν να δουλεύουν ένα ρόλο από την αρχή ως το τέλος και να έρθουν σε επαφή με όλες τις ειδικότητες που απαιτούνται, για τη δημιουργία ενός θεατρικού έργου.
Η προετοιμασία όλων αυτών των πρότζεκτ είναι χρονοβόρα κι ίσως λειτουργεί επιβαρυντικά ως προς τα μαθήματα. Έτσι σοφά αποφασίστηκε να επεκταθεί η διάρκεια των σπουδών στα τέσσερα χρόνια. Μια κίνηση που θα έπρεπε να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση. Οι κρατικές σχολές, δηλαδή το Εθνικό Θέατρο και η σχολή του ΚΒΘΕ, οι οποίες είναι και δωρεάν, θα ήταν έξυπνο να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, βάζοντας ένα λιθαράκι στην αναβάθμιση της θεατρικής εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Όσο αφορά στις ιδιωτικές σχολές, επειδή το κόστος των διδάκτρων είναι αρκετά μεγάλο και για κανένα άλλο λόγο, θα μπορούσε πιθανόν να βρεθεί μια ρύθμιση, ώστε και ο χρόνος σπουδών να επεκταθεί, αλλά και οι σπουδαστές να μην επιβαρυνθούν πολύ. Πιθανόν με λιγότερες ώρες διδασκαλίας, επικέντρωση κυρίως στο κομμάτι της υποκριτικής- χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητα όλα τα μαθήματα που διδάσκονται- θα μπορούσε να γίνει εφικτή η παράταση των σπουδών, με λιγότερα δίδακτρα.
Συνήθως το πρώτο έτος σε μια δραματική σχολή είναι αναγνωριστικό, μια περίοδος προσαρμογής στον κόσμο της θεατρικής τέχνης. Στο δεύτερο έτος αρχίζει η ουσιαστική δουλειά, η οποία κανονικά θα έπρεπε να συνεχίζεται και στο τρίτο έτος. Όμως οι περισσότεροι καθηγητές συμφωνούν, ότι οι τριτοετείς για ψυχολογικούς λόγους κυρίως, θεωρούν ότι έχουν τελειώσει και παρουσιάζουν, ειδικά στο δεύτερο μισό της χρονιάς, που αρχίζουν να αναζητούν και εργασία, σημάδια κόπωσης. Το άγχος των διπλωματικών εξετάσεων και η προετοιμασία γι’ αυτές, τούς απορροφά σε μεγάλο βαθμό, όπως είναι φυσικό, και ως εκ τούτου άλλα σημαντικά μαθήματα παραμερίζονται κάπως , όχι από αδιαφορία αλλά κυρίως για να εξοικονομήσουν δυνάμεις και χρόνο. Οπότε ένα τέταρτο έτος, θα διασφάλιζε την ομαλή τριετή φοίτηση, ώστε να μπορούν οι νέοι καλλιτέχνες απερίσπαστοι να αφοσιωθούν στα πρότζεκτ και στις παρουσιάσεις τους σε αυτό τον έξτρα χρόνο.