• BUZZ
  • Άρθρο
  • Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΩΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗΣ ΣΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΩΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗΣ ΣΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΩΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗΣ ΣΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ


0.0/5 κατάταξη (0 ψήφοι)

  • Ημερομηνία: Παρασκευή, 06/05/2016 11:45
  • Κατηγορία: Άρθρο

«Εγώ δεν είμαι παρά ένας οδοιπόρος, ένας προσκυνητής πάνω σ' αυτή τη γη! Άραγε εσείς είστε κάτι περισσότερο;» αναρωτιέται ο Βέρθερος. Ο ήρωας του Γκαίτε πρωταγωνιστεί στην παράσταση, ΒΕΡΘΕΡΟΣ που κάνει πρεμιέρα στις 14 Μαϊου στο «Θέατρο Σημείο». Το έργο βασισμένο στο μυθιστόρημα του Γκαίτε, «Τα Πάθη του Νεαρού Βέρθερου», παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία και σκηνική σύλληψη του Αλέξανδρου Διαμαντή.

Ένα από τα μεγαλύτερα κλασικά μυθιστορήματα, τα «Πάθη του Νεαρού Βέρθερου», διαμόρφωσαν τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα· οι άξονες του μυθιστορήματος είναι η ελευθερία, το πάθος και ο έρωτας. «Θα ήταν άσχημο, αν ο καθένας δεν είχε περάσει στη ζωή του μια εποχή που να του φαίνεται ότι ο Βέρθερος έχει γραφτεί για αυτόν» έγραφε ο Γκαίτε στην αυτοβιογραφία του «Ποίηση και Αλήθεια». Ο Βέρθερος είναι ο εαυτός του· αυτή η ποιότητα (που είναι ξεκάθαρη) τον κρατά σφριγηλό και ζωντανό ακόμη και σήμερα, 242 χρόνια μετά τη δημιουργία του.

Ο Βέρθερος είναι ένας νέος με ειλικρινή ευαισθησία, ονειροπόλος και αβέβαιος, αντιμετωπίζει τη ζωή σαν όνειρο, εξωθώντας τον εαυτό του στα άκρα. Μια σειρά επεισοδίων που δοκιμάζουν την βαθιά του πίστη στους ανθρώπους και προπάντων ένας άτυχος έρωτας, τον οδηγούν στην ελεύθερη επιλογή ενός λυτρωτικού θανάτου, ο οποίος εντούτοις δεν είναι ούτε η απότομη διακοπή, ούτε η θλιβερή λύση στα πάθη και τους πόνους της καρδιάς του. Αντίθετα, είναι μια συγκλονιστική απόδειξη της αγαθής προσήλωσής του στις ιδέες και στην πίστη του. Με τον θάνατό του, δοκιμάζει την κοινωνία και θυσιάζεται με θετική τόλμη, θέλοντας να δείξει στους ανθρώπους τον δρόμο προς την ελευθερία, ο οποίος περνά μέσα από την κατανόηση ημών και των γύρω μας.

Οκτώ νέοι ηθοποιοί, οι Μάγια Ανδρέου, Βασιλική Γεωργικοπούλου, Γιώργος Κοσκορέλλος, Νίκος Λεκάκης, Χρυσούλα Παππά, Θανάσης Πατριαρχέας, Δημήτρης Νάκος, Ναταλία Σουίφτ, κάτω από τη διδασκαλία ενός εξίσου νέου σκηνοθέτη, του Αλέξανδρου Διαμαντή, αποτίουν φόρο τιμής σ'αυτό το αρχετυπικό έπος της νεότητας. Με τη μεγαλύτερη δυνατή απλότητα και με ουσιαστική ειλικρίνεια, αναπαριστούν την παλιά -αλλά πάντοτε επίκαιρη- ιστορία του Γκαίτε σ'ένα ονειρικό εικαστικό περιβάλλον στο χώρο της πραγματικότητας όπου ζει η Ποίηση. «Η παράσταση δεν επιθυμεί να μιμηθεί την εποχή ή τα ήθη του Βέρθερου, ούτε να τον χρησιμοποιήσει ως αφορμή για οτιδήποτε άλλο άσχετο με αυτόν» σημειώνει ο Αλέξανδρος Διαμαντής. «Το παίξιμο είναι σύγχρονο και καθημερινό, του 21ου αιώνα. Σε κάποιες συμπεριφορές, κινήσεις και στάσεις επιχειρείται η σύνδεση με την εποχή του Ρομαντισμού, αλλά το γενικό εικαστικό περιβάλλον είναι άχρονο και βασικό του στοιχείο είναι η γρήγορη κίνηση του αέρα και το παιχνίδι των υλικών (μέταλλο, τσιμέντο, ύφασμα και ξύλο) με το φως». Από την παράσταση περνούν, σύμφωνα με τον ίδιο, «σαν λάμψεις τα ανθρώπινα συναισθήματα και οι ανθρώπινες συμπεριφορές, με τις μικρότητες και το μεγαλείο τους. Μοναδικός σκοπός της είναι να διηγηθεί την ιστορία του με καθαρό και δυνατό τρόπο και να μεταδώσει αυτούσιο το βαθύ, νεαρό και ωραίο μήνυμα του Γκαίτε: σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η διεκδίκηση της ελευθερίας, ακόμα κι αν αυτή δεν μπορεί ποτέ να κατοχυρωθεί απόλυτα. Για να μπορέσει ο άνθρωπος να την κυνηγήσει, πρέπει να μάθει να ακούει τους συνανθρώπους του και τον εαυτό του και να σέβεται τα συναισθήματά του».

Στόχος της παράστασης είναι «να οδηγηθεί ο θεατής, μέσα από την εμπειρία του Βέρθερου, στη λύση των δικών του προβλημάτων. Ιδιαίτερα με ενδιαφέρει ο νέος θεατής· θέλω με την παράσταση αυτή, να ταρακουνήσω τους νέους ανθρώπους και να τους δείξω τον λαμπρό κόσμο που ανοίγεται ευρύς μπροστά τους» τονίζει ο σκηνοθέτης. «O Βέρθερος αυτοκτονεί και αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί ως μια δειλή ή παθητική επιλογή. Δεν είναι, όμως, έτσι· ο Βέρθερος, θεωρώντας, όπως προανέφερα, το θάνατο ως το σκαλοπάτι για την απόλυτη ελευθερία, διδάσκει με την αυτοκτονία του τον άνθρωπο να παραμένει πιστός στις επιλογές του και να τις ακολουθεί ως το τέλος, ανεξαρτήτως κόστους. Γι' αυτό και ο Γκαίτε περιέγραφε τον Βέρθερο ως “εκρηκτικό μηχανισμό”, επειδή διδάσκει τους ανθρώπους να είναι ελεύθεροι και ιδεαλιστές και αυτό είναι αναμφίβολα ένα επαναστατικό μάθημα» καταλήγει ο Αλ.Διαμαντής. Οι παραστάσεις του «Βέρθερου» διαρκούν έως τις 25 Μαϊου.

Αντιγόνη Καράλη - ethnos.gr


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.