Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 22/12/2015 17:20
Ο κακός χαμός γίνεται κυριολεκτικά με το θέμα του Γιώργου Λούκου και εκτός από τις «ύποπτες» παραμέτρους της όλης υπόθεσης, εκτός από το έργο, που έχει -αναμφίβολα- προσφέρει ο καλλιτεχνικός διευθυντής στο Φεστιβάλ, υπάρχει ένα νευραλγικό θέμα, που σπανίως σκεφτόμαστε. Πόσο μπορεί να διαρκεί μια θητεία σε έναν κρατικό φορέα;
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης οι καλλιτεχνικοί διευθυντές δημόσιων οργανισμών, αλλάζουν σε ευλόγα χρονικά διαστήματα. Ο λόγος δεν είναι πως δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Οι αλλαγές αποσκοπούν στην εξέλιξη του εκάστοτε θεσμού. Είναι λογικό ένας άνθρωπος να έχει συγκεκριμένες αντιλήψεις και όραμα, το όποιο μπορεί να εφαρμόσει σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Το ζητούμενο είναι το πρόσωπο που θα διαδεχτεί τον απερχόμενο διευθυντή, να κρατήσει και να μην ισοπεδώσει τα όσα πέτυχε ο προκάτοχός του και ταυτόχρονα να συνεισφέρει στην περαιτέρω ανάπτυξη και αναβάθμιση του θεσμού.
Δεν μπορεί, να πιστεύουμε ότι ένας μόνο άνθρωπος είναι ικανός για να διοικήσει ένα κρατικό φορέα και επίσης δεν έχει νόημα ένα δημόσιος οργανισμός, που οφείλει να είναι πολυσυλλεκτικός , να περιορίζεται σε ένα μόνο πρόσωπο για χρόνια.
Η διαδοχή κι όχι η αντικατάσταση είναι το ζητούμενο. Ένα πρόσωπο που φεύγει δεν χρειάζεται να λασπολογείται, μπορεί απλώς να τελειώσει τη θητεία του, να προσφέρει το καλύτερο που μπορεί και να παραδώσει τη θέση του σε κάποιον εξίσου ικανό, που από το δικό του μετερίζι θα συνδράμει στην πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας.
Η λήξη μιας θητείας, δεν αποτελεί – ή δεν θα έπρεπε να αποτελεί- ακύρωση των όσων έχουν παραχθεί. Από την άλλη, η εμμονή σε πρόσωπα , όσα ικανά και αποτελεσματικά κι αν είναι, δείχνει μια στασιμότητα και σκλήρυνση που δεν ταιριάζουν σε πολιτιστικούς φορείς. Βέβαια, αν η αντικατάσταση δεν εξυπηρετεί το θεσμό, αλλά τα συμφέροντα κάποιων ομάδων, τότε τα πράγματα περιπλέκονται.
Ίσως, μετά από όσα συμβαίνουν, τον τελευταίο καιρό, στον τομέα του πολιτισμού, να έχει έρθει η ώρα να οριστούν δια νόμου, κάποια τέτοια θέματα, ώστε να πάψει ο «πόλεμος των προσώπων» και να αρχίσει ένας ουσιαστικός διάλογος που ν' αφορά μόνο, στην ανάπτυξη του πολιτισμού.