Ο ΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 24/02/2018 18:50
Σαν να έχασα άνθρωπο, ένοιωθα το πρωί της Τετάρτης που επιστρέφαμε από τη Θεσσαλονίκη όταν ενημερώθηκα στο αεροδρόμιο πως η βαλίτσα της παράστασης με τα σκηνικά αντικείμενα και τα κουστούμια εποχής της Μαρίας Κίτσου, (που τα χρησιμοποιούσε σαν Παπαδάκη), χάθηκε!
«Πως κάνετε έτσι κύριε; Τι είχε τελοσπάντων, η βαλίτσα;»
«Είχε ασπρόμαυρες φωτογραφίες παλιών ηθοποιών, Παξινού, Μινωτή, Χορν, Βεάκη, Μουσούρη... Τη «γούνα» της Παπαδάκη. Επιστολές, χειρόγραφα, κοσμήματα.. Όχι δεν είναι αληθινά…2, 5 χρόνια τώρα κάνουμε πως είναι αληθινά.. αλλά γι’ αυτό ακριβώς για εμάς είναι παραπάνω αληθινά.»
Τι λέω; Σκέφτηκα. Ο άνθρωπος με κοιτούσε εμβρόντητος.
Θα μπορούσα να πω κι άλλα..
Πως ο ηθοποιός δένεται με τα αντικείμενα και τα ρούχα του ρόλου του.
Για μιάμιση – δυό ώρες είναι δικά του.
Τα αντικείμενα συχνά του θυμίζουν τα λόγια του.
Καμιά φορά – το έχω δει σε παραστάσεις μονολόγων - γίνονται οι άτυποι συνάδελφοί του.
Ένα κομμάτι μνήμης.
Κάθομαι ξάφνου και συλλογίζομαι το Θεατρικό μας μουσείο να ρημάζει μες στα ποντίκια και αναρωτιέμαι, όλοι αυτοί οι ευεργέτες και τα κοινωφελή μας ιδρύματα, ποιόν δεν θέλουν να θυμηθούν;
Γιατί φοβάμαι, πως στο τέλος, θα βγουν οι φωτογραφίες από τη βαλίτσα και θα πάρουν όλους μας στο κυνήγι.
Μάνος Καρατζογιάννης