Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 04/11/2017 19:00
"Υπάρχει περισσότερη καλή ηθοποιία στα πάρτι του Χόλιγουντ, παρά σε οτιδήποτε έχει παρουσιαστεί ποτέ στην οθόνη", είχε πει κάποτε η Μπέτι Ντέιβις . Με αφορμή αυτό, σκέφτομαι τα δικά μας "πάρτι", τις επίσημες θεατρικές πρεμιέρες, που τώρα είναι η εποχή τους.
Οι υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων, τρέχουν μαραθώνιο, να εξασφαλίσουν "φωτογραφίσιμους επώνυμους", οι ηθοποιοί αγχώνονται μην τυχόν κουβαληθούν οι συνήθεις "ξινοί", δήθεν φίλοι, οι ρεπόρτερς των τηλεοπτικών συνεργείων προετοιμάζουν τις -πάντα μη σχετικές με το έργο- ερωτήσεις τους (με έμφαση σε χωρισμούς, ειδύλλια, μαλλιοτραβήγματα κλπ) και οι φωτογράφοι ''σκηνοθετούν'' ..ευπώλητες ομαδικές ή και ιντριγκαδόρικες πόζες.
Ο καημός των περισσότερων καλεσμένων, στην ουρά των προσκλήσεων, είναι κυρίως το που κάθονται, για το πως -δηλαδή- θα τιμηθούν οι ίδιοι. Αν το θέατρο έχει σκαλιά, λειτουργεί και ως πασαρέλα. Στις εκπομπές την επόμενη μέρα, το ανεβοκατέβασμα των ''σταρ'', συνδυάζεται με κουτσομπολιό ρούχων, παπουτσιών, συνοδών, κιλών, κομμώσεων, ύφους... Για το έργο, μούγκα!
Γενικώς, το ύφος των καλεσμένων σε επίσημη, είναι το ελαφρώς μπλαζέ και οι αγωνίες περιορίζονται στο ποιος θα μιλήσει πρώτος σε ποιον, ποιο προφίλ θα προλάβει να πλασαριστεί στις κάμερες, ποιος θα κάνει πως δεν είδε τον άλλον, ποιος θα πάει τουαλέτα στο διάλειμμα και δεν θα ξαναγυρίσει... Σπάνια ευτυχία να συναντήσεις σε μια επίσημη, θεατές που πήγαν να δουν την παράσταση κι όχι να δώσουν τη δική τους...
Και πλάι στην Ντέιβις, σκάει τώρα μύτη ο Όσκαρ Ουάιλντ:
"Το θεατρικό έργο ήταν επιτυχία. Το κοινό του, αποτυχία."
Χάθηκε ο κόσμος να πηγαίναμε σε καμιά επίσημη πρεμιέρα, παρέα μ' αυτούς τους δυο;