Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΟΝLYTHEATER
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 23/03/2016 15:42
Ο Δημήτρης Μαύρος γράφει για την παράσταση "ΤΣΕΧΩΦ ΓΙΑ 2, Πάει πολύς καιρός που δεν ήπια σαμπάνια" που διασκεύασε, σκηνοθετεί και ερμηνεύει στο Μικρό Γκλόρια.
Διάβασα για πρώτη φορά την «Πρόταση γάμου» και την «Αρκούδα», όταν ήμουν μαθητής στο Εργαστήρι Υποκριτικής του Αμφιθεάτρου. Τα λάτρεψα. Όπως επίσης και κάθε κείμενο του Άντον Τσέχωφ που έπεφτε τότε στα χέρια μου. Δεν ήμουν ο μοναδικός. Οι περισσότεροι σπουδαστές δραματικών σχολών λατρεύουν τον Τσέχωφ κι ονειρεύονται να ανέβουν στην σκηνή, ερμηνεύοντας ρόλους από τα έργα του.
Τα χρόνια πέρασαν κι έφτασε η στιγμή που η λατρεία ετοιμαζόταν να γίνει πράξη με το ανέβασμά τους στην σκηνή, μέσα από την δική μου ματιά.
Τηλεφώνησα στην Κωνσταντίνα Κλαψινού και της είπα να βρεθούμε. Την είχα γνωρίσει στα γυρίσματα της «Δικαίωσης» και πλέον είμαστε φίλοι. Της πρότεινα τα έργα. Ενθουσιάστηκε με την ιδέα. Ακόμα κουβαλά αυτό τον ενθουσιασμό. Η Κωνσταντίνα στάθηκε δίπλα μου από την πρώτη στιγμή και με στήριξε τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα. Μαζί ξεκινήσαμε το όνειρο αυτό… Και μαζί το συνεχίζουμε.
«Ο τίτλος του έργου;» με ρώτησε. «Τσέχωφ για 2», της απάντησα σαν έτοιμος από καιρό. Γιατί και στα δύο μονόπρακτα -άρχισα να αναλύω κατά την προσφιλή μου συνήθεια – κυριαρχεί η προαιώνια διαμάχη των δύο φύλων. Η εναγώνια προσπάθεια να επιβληθεί το ένα στο άλλο, τη στιγμή που στην πραγματικότητα το δίπολο άντρας - γυναίκα είναι ενωμένο και αδιαίρετο, όπως οι δύο πόλοι του ίδιου μαγνήτη. Το ζεύγος άντρας -γυναίκα κυριαρχεί και στα δύο μονόπρακτα.
«Το ενδιαφέρον είναι», συνέχισα, «ότι θα τα παρουσιάσουμε σε μία ενιαία παράσταση. Το ένα θα ακολουθεί το άλλο και θα δημιουργήσουν ένα έργο με αρχή μέση και τέλος».
Η διασκευή αφορά σε αυτό ακριβώς: την ένωση τους. Κάθε φορά που διάβαζα αυτά τα κείμενα ένιωθα ότι το ένα ήταν συνέχεια του άλλου. Με την σειρά που θα τα ανεβάσουμε.
«Πρόταση Γάμου» και θα ακολουθεί η «Αρκούδα». Δραματουργικά ο ίδιος ο Τσέχωφ μού δίνει την έμπνευση για αυτό.
«Εκτός από τίτλο θα υπάρχει και υπότιτλος», συνέχισα μιλώντας ακατάπαυστα- προσφιλής μου συνήθεια και αυτό. Δεν την άφηνα να πάρει ανάσα. «Πάει πολύς καιρός που δεν ήπια σαμπάνια…» Είναι τα τελευταία λόγια του Άντον Τσέχωφ…
Η σαμπάνια για τον Τσέχωφ δεν εξέφραζε πολυτέλεια, αλλά απόλαυση. Εξάλλου την «Πρόταση Γάμου» έτσι την τελειώνει…. Ο πατέρας ζητά Σαμπάνια… Σαμπάνια για να γιορτάσουν την χαρά της ζωής.
Σήμερα δεν συμφωνείς ότι κι εμάς μας αφορά αυτή η έλλειψη της απόλαυσης ; Μέσα από τις στερήσεις και την μεγάλη πίεση μέσα στην οποία ζούμε, ξεχνάμε να διεκδικήσουμε την απόλαυση της ζωής. Ας γίνει λοιπόν η παράσταση μας αφορμή για απόλαυση. Μια κωμωδία που θα χαρίζει το αβίαστο γέλιο.
Τα κείμενα του Τσέχωφ είναι τόσο επίκαιρα. Τα έχει πει όλα εκατό -και πλέον- χρόνια πριν. Δουλεύοντας τα κείμενα του λέξη λέξη τον λάτρεψα διπλά. Σε κατευθύνει και σου δείχνει τον δρόμο.
Η Κωνσταντίνα με κοιτούσε. Δεν προλάβαινε να αρθρώσει λέξη. Σε λίγο έφτασε και ο Αλέξανδρος Καλπακίδης. Η συζήτηση συνεχίστηκε..
Όταν τους χαιρετούσα μετά από ώρες, τους είπα: «Θα αφιερώσω την παράσταση στην μνήμη του παππού μου Λεωνίδα, που γεννήθηκε στο Ταγκαρόγκ της Ρωσίας, τόπο γέννησης του Άντον Τσέχωφ κι έχω αποφασίσει ότι δεν γίνεται να γράφεις το Τσέχωφ με όμικρον»…
Δημήτρης Μαύρος