Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΟΥΡΔΟΥΜΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 10/06/2017 18:00
"Κάθε έρωτας είναι πρώτα ένα θέατρο. Η στιγμή που αθόρυβα πάλλεται η αυλαία. Το μουρμούρισμα ολόγυρα, οι άνθρωποι και το πρελούντιο στην ορχήστρα. Η σιωπή για μια στιγμή επάνω στη σκηνή. Μια στιγμή σκόνης στα φώτα της ράμπας, όταν η αυλαία σηκώνεται!" Πόσο δίκιο έχει ο "ποιητής"! Κάθε φορά, ίδια λαχτάρα, ίδιο χτυποκάρδι όταν ανεβαίνεις στη σκηνή να εκτεθείς συναισθηματικά και σωματικά μπροστά στους θεατές. Και κάθε φορά, όταν τελειώνει, θες κι άλλο, σαν ένα γλυκό "ναρκωτικό" απ' το οποίο δε μπορείς να απεξαρτηθείς.
Είτε χειμώνα ή καλοκαίρι, κάθε βράδυ, η αναζήτησή του "ονείρου" συνεχίζεται. Μήπως καταφέρεις και τ' αγγίξεις, μήπως και "συναντηθείς" με το κείμενο, τον ρόλο, μα πάνω απ' όλα με τα μάτια και την ψυχή του συμπαίκτη σου.
Σε λίγες μέρες, τα καλοκαιρινά θέατρα ανοίγουν για να υποδεχτούν τον κόσμο. Ο γκιώνης στην Επίδαυρο θα δώσει το σύνθημα στον θίασο να κατέβει στην ορχήστρα και το κοινό θα σωπάσει αναμένοντας τον "χορό" να εισβάλει. Σ' όποιο θέατρο κι αν είστε, πάντα να θυμάστε τον ποιητή: "Ας σηκωθεί η αυλαία, ας ανεβεί μέσα μου ο λόγος σαν ένα σκουρόχρωμο κρασί. Είναι τόσο τρομαχτικά ωραία μέσα μου, που νιώθω φόβο για το μέλλον, για τα μαύρα σαν πίσσα μάτια του επάνω μου..."
Αλέξανδρος Μπουρδούμης