Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΟΥΡΔΟΥΜΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 30/08/2015 12:04
Τι καλοκαίρι κι αυτό...δύσκολο, στριφνό, άβολο,απογοητευτικό,άχρωμο, άδειο...ναι άδειο...Όχι μόνο γι'αυτό που συνέβη στη χώρα μας και συνεχίζει να συμβαίνει, αλλά γι'αυτό που συνέβη μέσα μας...Σαν να άδειασε η ψυχή και η καρδιά μας,σαν κάποιος να την ανάγκασε να το κάνει κι εμείς-οι καλλιτέχνες,οι ηθοποιοί-τι κάναμε εκείνη τη στιγμή που κατέρρεαν τα πάντα ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε;πατήσαμε το pause και κρατήσαμε την αναπνοή μας μέχρι να σκάσουμε και να βγούμε στην επιφάνεια για να πάρουμε ανάσα πάλι.
Πόσον καιρό θα καθόμασταν άπραγοι; Έπρεπε να βγούμε και να παλέψουμε γ ι α (αλλά και μ ε) τη τέχνη μας. Σαν τα αρχαία μπουλούκια πήραμε τους δρόμους και συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό, που ίσως είναι το μοναδικό πράγμα που ξέρουμε να κάνουμε...Να παίξουμε,να γίνουμε πάλι παραμυθάδες και να πούμε ιστορίες για να ταξιδέψουμε τους θεατές μας και να τους χαρίσουμε στιγμές συγκίνησης,γέλιου και μαγείας.
Μακάρι έστω και στο τέλος του καλοκαιριού, να τους δώσουμε μερικές αναπνοές, όπως αυτές που παίρνουμε κι εμείς, διασχίζοντας τη χώρα και να βγουν κι εκείνοι στη δική τους επιφάνεια, ακόμα πιο δυνατοί.
Κι όπως έλεγε ο Πανουσόπουλος, σε ένα πρόσφατο αφιέρωμα που έβλεπα στην ΕΡΤ για τη ζωή και το έργο του :"Η τέχνη αποκαλύπτεται το ίδιο και οι άνθρωποι της, όταν θέλουν πάρα πολύ να φτιάξουν κάτι, αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο"...Καλή αντάμωση στη σκηνή φίλοι θεατές...