ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΕ ΣΥΡΤΑΡΙ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 24/01/2017 15:28
O Σπύρος Ευαγγελάτος ανήκει πια στη θεατρική ιστορία.
Κι αυτό γιατί έγραψε μερικές από τις πιο σημαντικές σελίδες του ελληνικού θεάτρου, ίσως μερικές από τις καλύτερες.
Όταν έφυγε από τη ζωή νεότατη, η σύντροφός του, συνοδοιπόρος και μούσα του, η Λήδα Τασοπούλου, νομίζαμε ότι κάπου εκεί τέλειωσε και ο ίδιος. Λάθος!
Συνέχισε με δύναμη και πάθος εικοσάχρονου, κάνοντας πράξη όλα όσα διδάχτηκε από τη συνεχή μελέτη χιλιάδων βιβλίων σε όλη του τη ζωή.
Κι έπειτα ήταν η απώλεια του γιου. Σαν αρχαίος τραγικός, ο Ευαγγελάτος δυστύχησε να το ζήσει κι αυτό και να το αντιμετωπίσει με στωικότητα.
Αλλά πάλι το πείσμα για τη ζωή ήταν εκεί. Ακόμα κι όταν είδε το Αμφιθέατρό του να βάζει λουκέτο. Οι γνωρίζοντες τον ίδιο και την αφοσίωση του στο ιστορικό Αμφιθέατρο, ταράχτηκαν. Δεν θα το αντέξει αυτό, είπαν..
Σπάνια συναντάς άνθρωπο προς τη δύση της ζωής, να έχει αυτή τη δύναμη ψυχής, Τα άντεξε και προχωρούσε. Ωστόσο η υγεία του κλονιζόταν όλο και πιο πολύ ....
Πριν λίγα χρόνια συναντηθήκαμε σε ένα αθηναϊκό θέατρο.
Δεν πάει πολύς καιρός. Η κρίση είχε αρχίσει να έχει θύματα.
Η Ελλάδα διάβαινε το κατώφλι της ανέχειας.
Ο Ευαγγελάτος θα σκηνοθετούσε τον Επιθεωρητή του Γκόγκολ (έργο γραμμένο το 1836 που μιλάει για τη διαφθορά). Το έβρισκε επίκαιρο.
Κουβεντιάσαμε, πίνοντας ελληνικό καφέ και μιλώντας για όλα όσα τον ενδιέφεραν πολύ, την κόρη του, τα βιβλία, τις παραστάσεις, την Ακαδημία Αθηνών, που εισήλθε πρώτος από όλους τους ανθρώπους του θεάτρου.
Πως είναι δυνατό, τον ρώτησα, να υπάρχει ζωή μετά το Αμφιθέατρο, μην τολμώντας στην πραγματικότητα να ρωτήσω για τον Αντίοχο και τη Λήδα.
«Εφόσον με βλέπετε ζωντανό... Βεβαίως μου λείπει το Αμφιθέατρο. Μπορεί να ξαναλειτουργήσει. Μπορεί και όχι. Προς το παρόν λειτουργώ εγώ», μου απάντησε.
Εκατοντάδες θέατρα, σκηνές και πατάρια φιλοξενούν κάθε χρόνο ώριμες παραστάσεις, νεανικές φιλοδοξίες, ενίοτε και μικρά αριστουργήματα. Του είπα ότι μου φαίνεται τρελό. Θύμωσε λίγο:
«Μπορείτε να απαγορεύσετε σε 1500 Ελληνες να μην εκδίδουν τα ποιήματα τους κάθε χρόνο; Κάποια από αυτά είναι αξιόλογα αλλά όταν είναι τόσα πολλά, δεν μπορεί να είναι αριστουργήματα όλα. Κάποιες ομάδες άνθισαν και κάποιες φυλλορρόησαν. Ο πνευματικός βίος προάγεται στην ουσία -να μην κοροϊδευόμαστε- από νησίδες. Αυτές οι νησίδες είναι άτομα, ή ομάδες ανθρώπων που εμφορούνται από περίπου κοινούς στόχους και κοινά ιδανικά. Δεν γίνεται με ψηφοφορία μια παράσταση».
"Και το Φεστιβάλ Αθηνών, είστε εκτός.." τον ρώτησα.... (με διευθυντή τότε τον Γιώργο Λούκο).
«Εγώ ποτέ δε θα πω να μην υπάρχει φεστιβάλ. Έστω κι αν είμαι για τρίτη χρονιά απέξω. Το φεστιβάλ πρέπει να γίνεται με τους καλύτερους δυνατούς όρους. Δεν ήταν πάντα οι καλύτεροι δυνατοί όροι. Αρκεί να υπάρχουν χρήματα. Είμαι εκτός φεστιβάλ γιατί η διαφορά μας με τον κ. Λούκο ήταν αισθητική και πιστεύω ότι είχε ενοχληθεί από την "παράβαση" στους Σφήκες. Αλλά όχι, φεστιβάλ πρέπει να υπάρχει».
Τον ρώτησα τι συμβουλεύει τους νέους για την κρίση και πως θα την ξεπεράσουν.... ....''δεν το κάνω- εξομολογήθηκε-όλοι υποφέρουμε αβάσταχτα, είναι γεγονός''.
Έχετε σχέδια τον ρώτησα λίγο πριν φύγω: ''η έμπνευση δεν μας έφυγε. Ευτυχώς'''.
Ο Σπύρος Ευαγγελάτος ανήκει πλέον στην χώρα των Αθανάτων με παρακαταθήκη πολύτιμη για τις ερχόμενες γενιές.
Είμαστε ευτυχείς που είδαμε παραστάσεις του, που μιλήσαμε μαζί του, που τον είδαμε τα καλοκαιρινά βράδια της νιότης μας να απολαμβάνει το κρασάκι του στον Λεωνίδα στην Επίδαυρο.
ΜΑΡΙΚΑ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ