ΜΕΛΙΝΑ, ΜΕΛΙΝΑΚΙ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 05/03/2016 19:00
Μια Κυριακή, 6 Μαρτίου, σαν σήμερα.
Την προηγούμενη νύχτα, στην Ν. Υόρκη, οι απεσταλμένοι ρεπόρτερς, έξω από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Memorial, μεταδίδουν: "Η κατάστασή της είναι ιδιαίτερα κρίσιμη.
Ωστόσο όλοι επισημαίνουν, ότι η Μελίνα Μερκούρη ξέρει να μάχεται και η ελπίδα τους είναι ότι θα κερδίσει αυτή τη δύσκολη μάχη. Είναι συγκινητικό το ενδιαφέρον του διεθνούς τύπου. Η Μελίνα είναι μία. We did not give up hope. Γιατί η Μελίνα όταν παλεύει, κερδίζει -σχεδόν- πάντα."
Η γυναίκα - έμβλημα του πάθους και του αγώνα, της έντασης και της αντίστασης, του χαμόγελου και της πίστης, ζήτησε απ' τον Ντασέν, να βρει το κόκκινο φουστάνι της, εκείνο που φορούσε όταν εξόριστη από τη χώρα, κατά τη διάρκεια του αντιδικταρικού αγώνα, πάλευε για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Ο Τζούλι το βρήκε. Κι όταν πια αυτή δε ζούσε, το άφησε στην αγκαλιά της. Σύμβολο ενός αγώνα μοναδικά θηλυκού, πεισματάρικου, φλογερού.
Αναπαυμένη στην αττική γη, που αγάπησε όσο τίποτε, πέρασε τις πύλες της Ιστορίας. Μια νικηφόρος ζωή, που θέριζε σα θύελλα κι έφυγε σαν αεράκι. Με αγώνες αήττητους ακόμη κι απ' το θάνατο. Όπως αυτός της ελευθερίας. Όπως κι αυτός για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
Ήταν 1994. Κυριακή. Απ' τις σπάνιες και τελευταίες φορές, που ένα έθνος, αλλοπρόσαλλο σαν το ελληνικό, ήταν ενωμένο και πενθούσε χειροκροτώντας. Ή αλλιώς: δόξαζε.
Και ακόμη κι οι καρέκλες - όπως έλεγε απ' τα παρασκήνια, πως ήθελε να την αγαπούν- την αγαπούν ακόμη.
Real news 6.3.2016