ΜΑΡΘΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: 'ΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ, Ο ΘΥΜΙΟΣ ΚΙ Ο ΡΙΖΟΣ'
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 19/02/2016 11:55
Όπου και να πάω, όπου κι αν βρέθηκα στη ζωή μου, το Κερατσίνι, ήταν πάντα το σπίτι μου. Η γειτονιά μου.
Έχω πολλούς συγγενείς σε Κερατσίνι και Δραπετσώνα. Πηγαίνω συνήθως Σάββατο, μεσημεράκι. Τα σοκάκια στα προσφυγικά μοσχοβολούν. Τηγανητές πιπεριές, ψάρια, γεμιστά. Σε κυκλώνουν οι μυρωδιές. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού αυτό.
Παλιοί φίλοι και συμμαθήτριες, ρίζωσαν εκεί. Δε φεύγουν από τα προσφυγικά. Γνωρίζουν ο ένας το βάσανο του άλλου. Τα μοιράζονται όλα. Είχα συμμαθητή και τον αξέχαστο Θύμιο Καρακατσάνη.
Κι αυτός πήγαινε στα Ταμπούρια, έβρισκε φίλους, έπαιζε τάβλι, 'επινε το ουζάκι του.
Κάποτε εκεί, μου είχε πει κάτι σημαντικό ο Νίκος Ρίζος.
Καθόμαστε, μετά το γύρισμα, σε μια ταβέρνα. Εγώ δεν πεινούσα, ο Νίκος όμως, έτρωγε με βουλιμία. Τον κοίταζα.
Ξαφνικά, σταματάει, με κοιτάει και μου λέει: “Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι;”. Μου ‘κανε εντύπωση η ερώτησή του. “Γίνονται, γιατί κάποιοι τρώνε και κάποιοι άλλοι τους κοιτάνε”. Είχε δίκιο. Μας φέρανε σήμερα στην Ελλάδα, σε μια κατάσταση που δεν πάει άλλο.
Όλοι μαζί πρέπει να αντιδράσουμε, αλλά όλοι μαζί.
Μάρθα Καραγιάννη