ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 01/05/2020 18:07
Το πρώτο κουδούνι χτύπησε χαμηλόφωνα τον Νοέμβρη του 2019. Ως συνήθως κανείς δεν έδωσε σημασία τόσο νωρίς. Αφορούσε άλλωστε μια μικρή μειονότητα ανθρώπων σε μια φτωχή επαρχία της Κίνας που παρουσίαζε μια παράξενη πνευμονία. Το δεύτερο κουδούνι ερέθισε λίγο περισσότερο την ακοή της επιστημονικής κοινότητας που ξεκίνησε να υποψιάζεται πως αυτή η παράξενη πνευμονία, ήταν μάλλον μία εντελώς νέα και άγνωστη ίωση, που ίσως και να μην αφορά μόνο αυτή τη μικρή επαρχία στην πινέζα στον χάρτη, αλλά που, όπως κάθε ίωση, μπορεί να γίνει επιδημία και να εξαπλωθεί γρήγορα στον πληθυσμό. Και πάλι όμως ο κόσμος συνέχισε αδιάφορα και αμέριμνα να απολαμβάνει τη δεδομένη καθημερινότητά του, στο φουαγιέ του υπόλοιπου αμόλυντου κόσμου. Το τρίτο κουδούνι ήταν δυνατό και απόκοσμο, σαν κρότος όπλου. Η επιδημία της Κίνας είχε μετατραπεί σε μία δολοφονική πανδημία που εξαπλωνόταν ταχύτατα σε έναν ανοχύρωτο και έκπληκτο πλανήτη που κοιτούσε την εξάπλωση σαστισμένος και απροετοίμαστος.
Πράξη πρώτη: Η καραντίνα
Τα φώτα της πλατείας σβήνουν και οι κουρτίνες ανοίγουν. Ακούγονται σειρήνες πολέμου και φάροι κόκκινου συναγερμού περιστρέφονται γρήγορα. Στο φόντο φαίνονται σπίτια με αναμμένα φώτα και κλειδωμένες πόρτες. Οι λαοί όλου του κόσμου βρίσκονται ελεύθεροι πολιορκημένοι, φυλακισμένοι στα ίδια τους τα σπίτια. Η σκηνή είναι εντελώς άδεια. Ο πλανήτης έχει παραλύσει, μοιάζει εγκαταλελειμμένος, ένας κόσμος φάντασμα. Ξαφνικά μπαίνουν στη σκηνή δυο φιγούρες ντυμένες στα λευκά. Τα πρόσωπά τους καλυμμένα με μάσκες και προστατευτικά γυαλιά. Τα χέρια τους καλυμμένα με γάντια, οι ψυχές τους καλυμμένες με πάγο. Τρέχουν πανικόβλητοι προς κάθε κατεύθυνση προσπαθώντας να σώσουν όποιον κινδυνεύει να χάσει την παρτίδα σε μία άνιση μάχη με το θάνατο. Ο εχθρός είναι αόρατος, τόσο μικρός όσο και παντοδύναμος. Η καραντίνα είναι το μοναδικό μέτρο που μπορεί να περιορίσει τις απώλειες. Μέχρι χθες η ζωή ήταν έξω από το σπίτι. Σήμερα όλα είναι ανάστροφα. Η ζωή έχει φυλακιστεί στο σπίτι. Έξω κυκλοφορεί ο φόβος και η αρρώστια παρέα με τον θάνατο. Η καραντίνα είναι ένα μέτρο προσωρινό με άγνωστο πέρας. Όλοι εύχονται να είναι ένα μικρό διάστημα που θα περάσει γρήγορα και όλα μαγικά θα επανέλθουν στη γνώριμη κανονικότητα, στην καθημερινότητα που κανείς δεν εκτιμούσε μέχρι τη στιγμή που τη στερήθηκε. Είναι αυτό που η Λίνα Νικολακοπούλου περιγράφει στους στίχους: «Κόσμε μου 'γίνες πληγή κι είν' το γρήγορο που αργεί...». Ο κόσμος στην πλατεία κρατάει την ανάσα του εδώ και ώρα τώρα, διάστημα απροσδιόριστο χρονικά. Είναι λεπτά, ώρες, μέρες, εβδομάδες ή μήνες; Οι κουρτίνες κλείνουν βαριά και τα φώτα ανάβουν. Το διάλειμμα προκαλεί μαζική εκπνοή και εκτόνωση.
Πράξη δεύτερη: Απόπειρα ανάνηψης.
Έχουν περάσει πια σχεδόν δυο μήνες εγκλεισμού, απομόνωσης, αποστείρωσης. Η παλιά και γνώριμη καθημερινότητα του κόσμου μοιάζει πια θολή, ξεχασμένη, σκονισμένη στο πίσω μέρος της μνήμης, μα παράλληλα και ένα μακρινό όνειρο για το πολυπόθητο αύριο που οι ειδικοί υπόσχονται πως θα έρθει κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον. Το αύριο όμως της καραντίνας δεν μοιάζει καθόλου με το χθες της. Η νέα καθημερινότητα δεν θυμίζει σε πολλά την παλιά. Η νέα κανονικότητα θα είναι πρωτόγνωρη. Μόλις οι κουρτίνες ανοίγουν ξανά, στη σκηνή κυκλοφορούν ηθοποιοί που φορούν χειρουργικές μάσκες, φορούν γάντια και κάθε τόσο καθαρίζουν τα χέρια τους με αντισηπτικά υγρά. Περπατάνε δειλά πάνω σε ένα διάφανο, εύθραυστο στρώμα από αεροκυψέλες. Κανείς δεν πλησιάζει τον άλλο, κανείς δεν αγγίζει τον άλλο. Κρατάνε αποστάσεις, μπαινοβγαίνουν στη σκηνή σε ομάδες. Δεν θα βρεθούν ποτέ ταυτόχρονα στη σκηνή, ούτε στο φινάλε, ούτε καν στην υπόκλιση. Πάνω από τη σκηνή έχει κρεμαστεί ένας τεράστιος μεγεθυντικός φακός που εξετάζει διαρκώς τους δρώντες. Μοιάζουν με πειραματόζωα. Με την πρώτη ένδειξη έξαρσης της νόσου, οι ειδήμονες θα σπάσουν το κρύσταλλο και θα ενεργοποιήσουν ξανά τον συναγερμό. Το πείραμα είναι απλό. Η κοινωνία επανεκκινεί σε ασφαλή λειτουργία, το γνωστό μας safe mode. Αν η απόπειρα ανάνηψης επιτύχει τότε θα αρχίσουμε να συζητούμε και να σχεδιάζουμε την τρίτη πράξη. Αν όχι, θα επιστρέψουμε ραγδαία και μονομιάς στην αποπνικτική ασφάλεια της καραντίνας. Και αυτές οι δύο πράξεις θα εναλλάσσονται συνεχώς έως ότου βρεθεί αποτελεσματική φαρμακευτική θεραπεία για την καταπολέμηση του ιού και ένα αποτελεσματικό και ασφαλές εμβόλιο. Όλος ο πλανήτης είναι κρεμασμένος από τα αποστειρωμένα χέρια της επιστήμης. Αυτή θα δώσει τη λύση και το έναυσμα για να περάσουμε στην τρίτη πράξη, στο μεθαύριο της πανδημίας που θα θυμίζει περισσότερο το χθες της, που θα προσομοιάζει στην παλιά μας καθημερινότητα, στην παλιά και ανέμελη ζωή μας, προ κορωνοϊού.
Πράξη τρίτη: Επιστροφή στο μέλλον.
Το δεύτερο διάλειμμα δεν ξέρει κανείς πόσο θα κρατήσει. Το φουαγιέ έχει κλείσει επ' αόριστον. Το κοινό ενημερώνεται να αποχωρήσει συντεταγμένα από τον χώρο του θεάτρου, τηρώντας αποστάσεις ασφαλείας. Η παράσταση είναι άγνωστο το πότε και αν θα συνεχιστεί. Η αυλαία κανείς δεν ξέρει πότε και αν θα πέσει. Οι ηθοποιοί είναι άγνωστο το αν και πότε θα πληρωθούν, το αν και πότε θα ξαναεργαστούν. Οι αρμόδιοι κάνουν λόγο για διάστημα τουλάχιστον δώδεκα μηνών μέχρι να βρεθεί ικανό εμβόλιο και περίπου ένα τετράμηνο για να παρασκευαστεί αποτελεσματικό φάρμακο. Εάν και εφόσον αυτές οι αναγκαίες συνθήκες ικανοποιηθούν, τότε και μόνον τότε, η παλιά μας κανονικότητα θα μπορεί να αποτελέσει τη νέα μας κανονικότητα. Το σενάριο περιγράφει γλαφυρά την επιστροφή στην παλιά καθημερινότητα που ήταν γεμάτη ιμπεριαλιστικούς πολέμους, φτώχεια και πείνα, στρατιές απελπισμένων μεταναστών που στοιβάζονται σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ουρές ανέργων στο καρτέρι της κρατικής ελεημοσύνης, άνιση και άδικη κατανομή του πλούτου, αισχροκέρδεια και εκμετάλλευση του λαού από τους κεφαλαιοκράτες. Όλα αυτά ενταγμένα στην ψευδεπίγραφη απόλυτη ελευθερία κινήσεων των φιλελεύθερων πολιτικών. Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Ή μήπως όχι;
ΥΓ. Όταν η τρίτη πράξη παιχτεί και η παράσταση του κορωνοϊού τελειώσει, σκεφτείτε αν, τελικά, σας άρεσε η παράσταση αυτή, σκεφτείτε αν και κατά πόσο σας άρεσε η παλιά σας κανονικότητα. Σκεφτείτε αν σας αρέσει, τελικά, τούτος ο κόσμος. Αν δε σας αρέσει είναι στο αριστερό χέρι σας να τον αλλάξετε!