ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ VS ΘΕΑΤΡΟ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 16/02/2017 16:32
Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις δημοσιογράφων σε ηθοποιούς είναι πιο από τα δύο μέσα προτιμούν, τον κινηματογράφο ή το θέατρο. Αντίστοιχη ερώτηση όμως δεν έχει γίνει στο κοινό, ίσως επειδή τα νούμερα παγκοσμίως μιλούν από μόνα τους. Ο κινηματογράφος, βέβαια, από την φύση και την εξέλιξη του είναι ίσως το πιο μαζικό είδος τέχνης (συμπεριλαμβανομένων και των σειρών). Άρα από την μία δεν τίθεται θέμα σύγκρισης και από την άλλη τίθεται χωρίς πολύ προσπάθεια. Πασίγνωστες επιτυχίες της μεγάλης οθόνης προέρχονται από αρχαία δράματα, κλασσικά έργα ή επιτυχίες του Broadway.
Δοκιμάζονται στο σανίδι και αν έχουν επιτυχία περνούν με ευκολία και στο λευκό πανί, πολλές φορές με άλλο καστ ηθοποιών, για εμπορικούς λόγους. Από την άλλη, μεγάλα θέατρα εμπιστεύονται σημαντικούς ρόλους του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου σε πασίγνωστους ηθοποιούς από τον κινηματογράφο.
Αξέχαστη θα μείνει η ερμηνεία της Kristin Scott Thomas σαν Ηλέκτρα του Σοφοκλή στο Old Vic του Λονδίνου. Παρατηρούμε λοιπόν μια σχέση αυγού- κότας στην σχέση κινηματογράφου- θεάτρου.
Στην πραγματική ζωή όμως τίποτα δεν είναι ρόδινο και ονειρεμένο όπως στις περισσότερες ταινίες του παλιού Hollywood. Ηθοποιοί με όσκαρ, δόξα και κόκκινα χαλιά ανεβαίνουν στην σκηνή και κριτικοί και κοινό ''τους κατεβάζουν''. Εδώ κάτι δεν πάει καλά γιατί, θεωρητικά πάντα, το κοινό θα έπρεπε να αποζητά να δει τον αγαπημένο του ηθοποιό από κοντά, πόσο μάλλον να έχει την ευκαιρία να του μιλήσει.
Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το ''Speed-the-plow'' του μοναδικού David Mamet με πρωταγωνίστρια την Lindsay Lohan, οπού καταθέτοντας την προσωπική μου εμπειρία, είχε περισσότερο κόσμο έξω από το ξενοδοχείο που έμενε η ηθοποιός, παρά μέσα στο θέατρο που έπαιζε. Και για την ιστορία τα δύο κτήρια είναι δίπλα το ένα στο άλλο οπότε δεν τίθεται θέμα απόστασης.
Η απόσταση λοιπόν είναι ένα ακόμη διπολικό στοιχείο σε αυτό το κείμενο. Το σινεμά ''σπάει'' κάθε είδους απόσταση ταξιδεύοντας απ' άκρη σ' άκρη του πλανήτη και μπορείς να ερωτευτείς, να μισήσεις και να φοβηθείς αγαπημένα πρόσωπα διεθνούς φήμης και παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Στο ίδιο μήκος κύματος, η θεατρική πράξη δημιουργείται με την ύπαρξη μιας ιστορίας που θέλει να ειπωθεί κάτω από μία σύμβαση ή μάλλον συμφωνία μεταξύ ηθοποιών και κοινού, που λέει πως αυτό που θα συμβεί πάνω στην σκηνή είναι η ζωντανή αναπαράσταση της ιστορίας αυτής. Η αμεσότητα χτυπάει κόκκινο και η λέξη απόσταση μόλις εξαφανίστηκε!
Λίγο πριν σας αφήσω να συνεχίσετε την μέρα σας, να σας θυμίσω ότι η τέχνη είναι για όλους και όσο ακριβή κι αν είναι, από την δημιουργία της, ψάχνει τρόπους να ελευθερωθεί και να πάει σε όσους την αναζητούν!